Benim gibi dünyadaki birçok insanın da çok zorlu zamanlar geçirmiş olduğunu bildiğim bu yılı geride bırakırken hepimize yeni umutlarla dolu çok daha güzel bir yıl diliyorum.İyi okumalar ✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Wonderful Christmastime- Paul McCartney~
~Harvest Moon- Neil Young~
Esmer adam yürürken botlarının tabanlarının altında sıkışıp ezilerek ses çıkaran kar tabakasını izlemeye devam etti.Elleri kalın kabanının ceplerinde ısınmaya çalışıyordu, burnu ise çoktan kızarmış ve uyuşmuştu.Buna rağmen şirketten çıkar çıkmaz tüm vücudunu ısırmaya başlayan soğuk havayı biraz olsun unutabilmek için şirketle arasında yalnızca geçilmesi gereken bir park olan kahve dükkanına doğru dalgın adımlarla yürüyordu.
Tony, bu büyük şehre yeniden taşınalı yalnızca birkaç ay oluyordu.Şirketin başka bir şehirdeki ofisinden terfi ettiğinde New York'a, büyüdüğü yere geri dönmeyi kabul etmişti.Ne de olsa hayatında kuvvetli bağları yoktu; ne bir aile, ne bir eş ne de çocuk.Henüz yirmi altı yaşında olmasına karşın ruhu çoktan fiziksel yaşının ötesindeymiş gibi hissediyordu.
New York'a geri dönmesinin en güzel yanı liseden beri arkadaşları olan Natasha ve Clint ile yüz yüze görüşme şansı bulmuş olmasıydı.İkisi yüksek kiralar nedeniyle arka caddelerden birindeki ufak bir apartman dairesinde birlikte kalıyorlardı ve Tony'nin tek aktivitesi de o dairede geçirdiği vakitlerdi.
Önceki gece eve gitmediği ve şirkette çalıştığı için yorgunluktan kapanan gözlerini ovuşturup burnunu çekti ve düşüncelerinden sıyrılmaya çalıştı fakat faydasız olduğunu biliyordu.
Seni düşüncelerinden uzaklaştırabilen biri vardı.
Evet, bir zamanlar.
Çok da dikkatini vermeden yürüyüş yolunun kenarındaki çocuklara ve ailelerine baktı.Yılın başka bir zamanında yemyeşil çimenler ve çiçeklerle dolu arazi şimdi kitlesel bir kartopu savaşına ev sahipliği yapıyordu.Çocukların çığlıkları yetişkinlerin daha olgun seslerine karışarak göğe yükseliyordu.
Tony, yılın bu zamanından nefret ediyordu.Noel arifesindelerdi ve Tony belki de itiraf etmeliydi ki kendisi bu kadar mutsuz bir insana dönüştüğünden beri bu tür coşku dolu insanları görmek ona bir tür acı veriyordu.
Neredeyse parkı aşmıştı ve kahve dükkanına ulaşması için yalnızca bir trafik ışığını geçmesi gerekiyordu ki—
"Aman Tanrım!" Hayır, bu ses birkaç saniyelik görüşünden anlayabildiği kadarıyla üzerine atlayan koca, tüylü bir köpek yüzünden soğuk ve ıslak zemine düşen kendisinden değil köpeğin sahibinden gelmişti.
Tony huysuzca homurdanıp köpeği üzerinden itmeye çalıştı fakat köpek üzerinden milim kıpırdamadığı gibi bir de yüzünü büyük bir şevkle yalamaya başlamıştı.
