Serce z lodu || Loki

20. Thank you

Obudziło mnie światło, wpadające do pomieszczenia przez okno. Spojrzałam na Lokiego, który leżał obok. Zielonooki jeszcze spał. Wykorzystałam to, aby chwilę na niego popatrzeć, następnie po cichu wstałam z łóżka i poszłam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic i przebrałam się w ubrania stosowne do treningu. Za chwilę miałam stawić się w sali treningowej. Nie chciałam się spóźnić.

Gdy wyszłam z łazienki, Loki stał przy mojej szafie i przeglądał znajdujące się w niej ubrania.

- Przepraszam, nie chciałam cię obudzić - powiedziałam.

- Nie spałem.

Podeszłam do niego i pocałowałam go. W pośpiechu zaczęłam zakładać buty.

- Czemu tego nigdy nie założyłaś? - zapytał Loki, pokazując mi skąpą sukienkę. - Jestem pewien, że wyglądałabyś bosko.

Przewróciłam oczami i zaśmiałam się. Już miałam wyjść z komnaty, jednak przypomniałam sobie o berle. Złapałam laskę i szybkim krokiem wyszłam z pomieszczenia.

- Widzimy się później. Kocham Cię! - krzyknęłam, będąc już na korytarzu.

Zielonooki coś odkrzyknął, jednak byłam już zbyt daleko, aby usłyszeć co. Biegłam do sali treningowej. Wpadłam do pomieszczenia, dysząc. Niestety Odyn był przede mną. Muszę się w końcu nauczyć, że Asgardiańczycy przychodzą przed czasem. Poczułam wstyd, ponieważ byłam spóźniona. co prawda to tylko kilka minut, ale na spotkanie z królem, lepiej być wcześniej.

- Przepraszam za spóźnienie - powiedziałam, łapiąc oddech.

- Nie traćmy czasu. Stań tam - król wyglądał na zniecierpliwionego. - Zaczniemy od walki bez użycia magii.

Skinęłam głową na znak, że rozumiem. Uważnie słuchałam instrukcji Odyna, starając się zapamiętywać wszystko co mówi.

- Słyszałem, że szybko uczysz się technik walki, więc liczę na to że mnie nie zawiedziesz- powiedział. - Złap berło w dwie ręce.

Wykonałam polecenie i mocno złapałam broń.

- Teraz uderz.

Zamachnęłam się i uderzyłam manekin, stojący przede mną. Kilkakrotnie powtórzyłam ruch, aż w końcu Odyn uznał, że jest dobrze.

Król pokazał mi kilka najprostszych uderzeń. Po dwóch godzinach udało mi się powtórzyć wszystkie. Byłam wykończona. Pragnęłam wejść pod strumienie zimnej wody i przebrać się w czyste ubrania. Odyn chyba zauważył moje zmęczenie.

- Na dzisiaj wystarczy - powiedział, pozwalając mi wyjść. - Nie spóźnij się jutro.

- Dziękuję panie - uśmiechnęłam się i wyszłam, kierując się do swojej komnaty.

Pierwsze co zrobiłam, to zrzuciłam z siebie ubrania i wzięłam upragniony prysznic. Po skończeniu, ubrałam się w jedną z asgardiańskich sukienek i spojrzałam w lustro. Moja twarz była zaczerwieniona od zmęczenia. Byłam okropnie głodna, jednak postanowiłam, że najpierw trochę odpocznę.

Wyszłam z łazienki i rzuciłam się na łóżko. Leżałam tak dłuższą chwilę, gdy nagle ktoś odchrząknął. Podniosłam głowę i zobaczyłam postać Lokiego. Wiedziałam, że to iluzja, więc nie fatygowałam się, aby wstać.

- Nie idziesz na śniadanie? - zapytał.

- Zaraz przyjdę. Chciałam chwilę ochłonąć - wyjaśniłam. - Gdzie jesteś?

- W jadalni. Poczekam tu na ciebie.

Iluzja zniknęła. Z ogromną niechęcią podniosłam się i wyszłam z komnaty, kierując się w stronę jadalni. Przy stole siedział tylko Loki, który kończył jeść swoje śniadanie, czytając książkę.