BASOREXIA

Kiss 💋

"Partide tanıştığım biri."
"Partiye gitmeyeceğini söylemiştin."
Ona bunu bir konuşmamızın ortasında söylemiştim.
"Evet ama gittim."
"Ve yalan söyledin."
"Beni niye sorguya çekiyorsun. Sevgili bile değiliz."
Bu kadar sert konuşması beni haksız da olsam sinirlendirmişti.
"Doğru."
Duraksadı.
"Birbirimizle oyun oynuyorduk."
"Beni dinle."
Bende onun gibi duraksadım.
"Senin için çok uğraştım. Ve sıra sende çünkü kime aşık olduğumu bulmam gerek ve bunu yalnız başıma yapamam."
İçten olmayan bir kahkaha attı.
"Bende senin için uğraşmaya başlamıştım. Ama önemi yokmuş. İnsanların dedikleri gibi değilsindir umarım."
Ve benden bir kaç adım uzaklaştı.
"Bu arada Layana..."
Duraksadı bir kaç saniye. "Kalbine sorman yeterliydi."
Ve gitti.

Kalbim kırılmıştı evet ama bende onunkini kırmıştım.

~~~
Bundan sonraki hafta boyunca beni gördüğü her yerde benden kaçtı. Bu süre zarfında Eduardo ile sakin görüşmeler yapmıştık birbirimizi tanımak için. Aslında benden uzak durduğunun farkındaydım. Doğru kararı verdiğimden emin olmak istiyordu.
Bu görüşü oldukça hoşuma gidiyordu.

Okulda Lorenzo'yu bulmalıydım. Onunla konuşmak istiyordum. O benimle konuşmak istemese bile...
O yüzden önce sınıfına gittim ve orda yoktu. Daha sonra da koridor da gezmeye başladım. Bir kızla konuşuyordu. Benim onu gördüğümü görmemişti.
Daha sonra kafasını çevirir gibi olunca kafamı aşağı eğdim. Bekledim.
Gelecekti yanıma.
Biliyordum.
Bekledim.
Yanımdan geçti. Kokusundan tanımıştım.
Durmayacak gibi olunca kolundan tuttu.
"Konuşabilir miyiz?"
"Bir düşüneyim."dedi ve iki saniye bekledi. "Hayır."
Yürümeye devam edince kolunu bir daha yakaladım.
"Lütfen."

Bu sefer o beni kenara çekti. "Ne var?"
Duvarla kendi arasında sıkıştırmıştı beni.
"Ben sadece bana yardımcı olmanı istiyorum."
"Benden hoşlandığını düşünmüştüm."
"Işte bu yüzden bana yardımcı ol diyorum."
"Kobay faresi gibi mi?"
"Lorenzo!"
"Duygularımla oynamaya çalışıyorsun buna izin veremem biriyle beni elde edip edemeyeceğin konusunda bahse girmiş olmalısın ama..."
Ona vurdum.
"Asla öyle bir şey yapmam. Ve görüyorum ki sana bir şey söyleyecek olursam tepkin aynen bu şekilde olacakmış. Gerçek yüzünü gösterdiğin için teşekkürler."
Onu ittim ve ondan uzaklaştım. O kesinlikle hastalığıma inanmazdı. Oldukça sinirliydim.
Ve bu konu için yapacağım bir şey de yoktu.

Okul çıkışında Eduardo beni almaya gelmişti. Arabasına bindim.
"Heyyy nereye gidiyoruz."
"Yorulmuş olduğunu düşünüyorum o yüzden sahil kenarına gitmeyi düşündüm."
Gülümsedim. Bu çok hoştu.
"Ama karanlık olacak."
"Daha önce gece suya girmediğini söyleme..."
Sessiz kaldım.
"Girmedin mi??? Tanrım!! Inanamıyorum. Bin şu arabaya."
Harika ve komik bir yolculuk sonrası sahile varmıştık.
"Mayom yok nasıl gireceğim."
"Buranın güzel yanı akşam kimse olmaması. Iç çamaşırı ile girebiliriz."
Güldüm.
"Sen delisin."
Güldü.
Yemek yedik ve sohbet ettik. Ona bakmıyor olsam bile güzel vakit geçirdiğim kesindi.
Hava karardığında onunda dediği gibi herkes gitmişti. Yalnız kaldık.
"Gidelim mi?"
Kafamı salladım. Ve arabadan indim.
Dalgalar karaya vuruyordu.
Ceketini çıkardı. Ve kuma attı. Daha sonra gömleğini çıkarmaya başladı.
"Hadi." diye seslendi bana.
Karanlık olduğu için göremiyordum onu tam olarak. Ama gülmüştü.
Gömleğimi ve atletimi çıkarıp kuma attım. Sütyenimle kalmıştım. Ve daha sonra eteğimi açtım.  O da vücudumdan ayrılınca hazırdım.
Kalbim hızla çarpıyordu çünkü daha önce hiç böyle bir şey yapmamıştım.
Tenime çarpan esinti beni biraz ürpertmişti.
"Hazır mısın?" dedi elimi tutup.
"Galiba." dedim gülerek.
"Eğer düşünürsek yapamayız."
"Nasıl yani?" dediğim anda koşmaya başladı ve bende ona ayak uydurdum.
Ayağım suya girdi ve sonra bacaklarım. Buz gibiydi. Çığlık atmıştım. Ikimiz aynı anda bağırmıştık aslında.
Daha sonra tüm vücudum suya girmişti bile.
"Ed!!"diye bağırdım. "Bunu yaptığıma
inanamıyorum. "
"Buz gibi"diye ekledim.
"Birazdan vücudun alışır."dedi.
Ve dediği gibi olmuştu. Yüzdük ve birbirimize şu attık. Inanılmaz güzeldi. Onu tam göremiyordum. Bu açıdan da oldukça güzeldi.
Birbirimize yaklaştık.
"Hey bir sorum var."dedim.
"Seni dinliyorum."
"Bu nereden geldi aklına?" Çok yakındık.
"Aslında bunu daha önce arkadaşlarımla çok yapardık. Ve aklımızda kalan yüzler değil de anılar olmuştu. Yüzümü görmeden de benimle iyi vakit geçirebileceğini göstermek istedim."
Inanılmaz güzel bir düşünceydi bu.
"Sen harika birisin."
Güldü.
Öpmek için yaklaştım.
Tam bu sırada beni durdurdu.
"Layana emin olana kadar bunu yapma."
"Şu an hastalığım olmadan bunu yapıyorum. Seni görmüyorum bile."
"Biliyorum ama yine hazır olmadığını düşünüyorum."
"Sadece bu anın büyüsü bozulsun istemiyorum."
Yaklaştım ve onu öptüm. Kelebekler olması gerekirken aklıma Lorenzo gelmişti. Geri çekildim çok minik bir öpücüktü zaten.
"Bunu emin olana kadar bir daha yapma olur mu?"
Kafamı salladım ve sudan çıktık.
Biraz kuruduktan sonra kıyafetlerimizi giydik ve sessizlik içinde beni eve bıraktı.
"Bugün için teşekkürler çok güzel vakit geçirdim."
"Benim için zevkti."
"Sonra görüşürüz."
Kafasını salladı ve gitti.
Eve girecekken kapının önünde birini gördüm.
Lorenzo'ydu.
"Konuşabilir miyiz?"
"Ne zamandır burdasın?"
"Bir kaç saat oldu."
"Konuşmayacağız sanmıştım."
"Bende ama bugün için üzgünüm."
"Hatalarımla övünmüyorum ama bugün..."
"Biliyorum çok sert çıktım. Ama sadece sana çok sinirliydim. Aramızdaki her neyse bunu çözelim."
Kafamı salladım.
Rahatlamıştım.
"Yarın bir parti var benimle gelir misin?"
"Gelirim."
"O halde görüşürüz."dedi.
Kafamı salladım.
Ve arkasını döndü.
"Lorenzo."
Ona seslendim ve bir kaç adım yürüdüm. Ona sarıldım.
Şaşırmış olacak ki tepki veremedi.
"Özür dilerim."
Kolları belime dolandı.
"Güzel kokuyorsun."
Gülümsedik ve ayrıldık.