BASOREXIA

Your Medicine 💊

Parti üzerinden bir hafta geçmişti. Okul tarafından tanınıyordum artık ve insanlar sürekli beni parmakla gösteriyorlardı. Bu bazen hoşuma gitse de çoğu zaman rahatsız ediyordu. Sürekli hakkımda konuşuyorlardı ve emin olun bir süre sonra rahatsız edici bir durum haline geliyordu.
Bugün randevum vardı ve doktorumla görüşmek için gelmiştim.
Içeri girdim ve her zamanki gibi koltuğa oturdum. Yumuşak ve rahat bir koltuktu. Adeta içinizi dökmek için yapılan bir şey gibiydi.
"Hoşgeldin Layana. Durumlar ne?"
"Insanlara bakabiliyorum ve onlarla daha rahat konuşuyorum."
"Hımmm...''
"Bazen içimde hissettiğim zamanlar olmuyor değil ama şu aralar..."dedim sözümü kesti.
"Çok meşgul günler mi , yoksa sıradan günler mi geçiriyorsun?"
"Bu aralar çok meşgul günler geçiriyorum."
"O zaman şu tanıya varıyoruz. Ne kadar meşgul olursan yani düşünecek başka şeylerin olduğunda ,kendini başka şeylere adadığın zaman hastalığın belirtilerini görmüyorsun. Peki ya rüyalar?"
"Çok iyi uyuyorum. Rüya görmüyorum."
"Layana çok iyiye gidiyorsun fakat hâlâ bunun sadece meşguliyet sayesinde olduğunu düşünmüyorum. Birileri, ki senin durumunda biri, bu hastalığa bariyer koyuyor."
Duraksadı.
"Kimseyi zorda bırakmak istemediğin için değil , birini ya da birilerini önemsediğin için beynin bunu kendi kendine yapıyor. Tabiki meşguliyetin olması da bu süreci olumlu etkiliyor."
Kafamı salladım.
"Acil bir durum olmadığı sürece seni yakın zamanda görmek istemiyorum. Buraya gelme zorunluluğun varmış gibi düşünmemen lazım. Hasta biri gibi değil normal bir insan gibi olmanı istiyorum. Evet şimdi ki görevin bu."
"Nasıl yapacağım bunu?"
"Diğer insanları izle."
.
.
Okula vardığımda, insanları izlemeye başladım. Tabi doktorun dediği şeyler kafamda dönüp duruyordu. Artık hasta biri olmadığımı söylüyordu. Ya da olmayacağımı. Bu benim hayalimdi. Ve şu an kafamı kaldırmış insanlara bakıyordum.

"Bu hafta sonu beni hiç aramadın."
Arkadan gelen sese döndüm. "Carrie özür dilerim. Dans pratiği ile öyle meşguldüm ki ne zaman ara versem uyudum yada yemek yedim."
"Biliyorum, biliyorum. Şaka yaptım. Nasıl gidiyor?"
"Güzel olduğunu düşünüyorum."dedim biraz gergin bir şekilde.
"Herkes senden bahsediyor."
"Ama pek iyi değil."
"Hey bu önemli değil. Kafana takma. Herkes her zaman boş konuşur. Sen sadece kendine ve dansına odaklan. Tabi derslerine de. Onlar seni kendi aralarında popüler yaptılar bile." dedi gülerek.
"Teşekkürler."dedim ve ona sıkıca sarıldım.
O da bana sarıldı.

~~~
Okul çıkışı ponpon kızlar olarak genel dansa çalışmak için aşağı sahaya indik. Damián beni görünce selam vermek amacıyla elini kaldırdı. Ona doğru gülümsedim.

Bu kızlar arasında pek sevildiğim söylenemezdi. Ama Sindy iyiydi. Nazik bir kişiliği vardı. Havalı olması dışında tabiki...
.
.
"Evet, bir, iki , üç.... Hayır hayır olmadı kızlar, baştan."

Evet sürekli bazı kızlar yüzünden başa dönüp duruyorduk ve çok yorulmuştum.
"Yine olmadı. Biraz ara verin."diyince hoca gerçekten çok mutlu oldum ve tribünlerin aşağısında bulunan, oyuncular için olan koltuklardan birine oturdum. 
Boş yer yokmuş gibi Sindy yanıma oturdu.

"Bugün çok iyiydin."
"Teşekkürler."
Gözüm Damián'daydı. Onunda arada bana baktığını görüyordum.
"Damián ponpon kızlarla hiç konuşmazdı."
"Öyle mi?"
"Ona yaklaşmayı deneyen çok kişi oldu." duraksadı.
Kafasını bana çevirdi.
"Ilki sensin."
Ona hiçbir şey söylemedim. Bu sırada Damián bir T işareti yaptı ve yanıma doğru koştu.
Nefes nefeseydi.
"Selam."
"Selam."dedim gülümseyerek.
Yanıma oturdu. Sırt çantamdan su çıkardım ve ona doğru uzattım.
"Tam ihtiyacım olan şey."
Bir kaç yudum su içti ve sonra şişeyi yere bıraktı. Ona peçete uzattım.
"Donanımlı gelmişsin."
"Danstan sonra ihtiyacım oluyor."
Güldü.
Kulağıma doğru yaklaştı. "Kimse senin gibi dans edemiyor."
Güldüm. Kulağına yaklaştım. "Kimse senin gibi oymayamıyor."
Güldü.
Sindy'nin yanına Lorenzo geldi. Özellikle görmedim. Sindy o kadar yer varken yanıma oturmayı seçtiği için buraya yaklaşırken görmüş oldum.
Sindy, Lorenzo'ya kaptanım diyince göz ucuyla ona baktım.
"Hey Damián"dedim. Bunu duymuştu. Çünkü Sindy'nin de bize bir şeyler duyurmaya çalıştığı belliydi.
Bana baktı.
"Onu önemseme. Burda tek ve en iyi kaptan sensin."dedim. Pek iyi bir motive olmasa da mutlu olacağını düşünüyordum.
"Hadi kızlar mola bitti."
Damián benden önce kalktı. Ve önümde durdu. Ben oturduğum yerden kafamı kaldırıp ona baktım. Bana yaklaştı, kafama hızlı bir öpücük verdi.
"Teşekkürler. Yani motive için."dedi ve bir kaç adım yürüdü. Daha sonra arkasını döndü.
"Çıkışta görüşürüz."
Şaşkınlıkla gitmesini izledim. Hiçbir şey olmamış gibi kalktım yerimden. Herkesin bana bakmasını aldırmadan son prova için yerimi aldım. Hoca yapamayanları bizi izlemesi için dansa almadı ve yapabilen kişiler ile dansa devam ettik.