The Unseen Enemy (PUBLISHED under Ukiyoto Publishing)

Chapter 19

Natahimik kami ni Jemica habang di makapaniwalang nakatingin kay Limuel. He slowly walk towards us while removing his face mask.

"CRAZY!!Stupid ka ba?! Why would you give me your freaking heart?!" sigaw ko.

"I'll go out now. May pasyente pa pala ako." Rinig kong wika ni Jemica bago dali-daling lumabas ng kwarto.

My jaw clenched as I looked at my friend Limuel Constantino. Galit ang nararamdaman ko ngayon I cannot accept his offer.

"Look I just want to help you Jeff," ipinakita niya ang isang papel kung saan ay nandoon ang heart donation form.

"Dumb!! I cannot accept your heart! Mamamatay ka!" kung makakatayo lang ako mula sa kamang ito ay baka nasapak ko na si Limuel. "Why would you sacrifice for me? Tang*na naman eh,"

I saw his tears roll down from his cheeks. Ilang taon na kaming magkaibigan ni Limuel pero isa siyang sundalo kaya hindi ko siya masiyadong kasama. He's like my brother.

"Our country needs you,"

Halos matawa na ako sa rason niya. This country needs me? How about him?!

"Tanga ka ba tol? Sundalo ka. Mas kailangan ka ng bansa," seryosong saad ko.

"I don't have a reason to live. My mom died as well as my dad. Gusto ko nang sumunod sa kanila!"

"Still! Hindi ko matatanggap! Huwag mong isakripisyo ang buhay mo para sa—" hindi ko na naituloy ang aking sasabihin nang bigla siyang nagsalita.

"She needs you. Akala ko ba babawi ka pa para sa kaniya? Dude look your family is still here while me? Wala na at isa pa hindi na din naman ako magtatagal sa mundong ito." He said in a serious tone.

Isang napakahabang katahimikan ang naghari sa buong silid. Hindi ko magawang magsalita dahil sa kaniyang sinabi. Mabubulag siya ano mang oras. That's also the reason why he leaved the service.

"Wala din lang saysay kung mabubuhay akong puro kadiliman lang ang nakikita." Matamlay niyang wika.

"Are you sure about this?" tanong kong muli.

"Seryoso ako."

Hindi ko na napigilang mapahagulgol. Masaya akong nasasaktan dahil sa gagawin niya. I am happy because I can live a longer life. I am also in pain and sadness because my bestfriend will be sacrificing his life for me.

Pumasok siya sa aking kinaroroonan. He held my hand ang hugged me. The thing that I always do when he is in his sad days.

(flashback)

"Oy! Tama na kasi yan!" inis kong sigaw kay Limuel habang pinipigilan siya sa paginom.

"P-pre! W-wala na sina mom! W-wala na sila!!" sigaw niya.

Agad ko siyang niyakap ng mahigpit. I can't stand seeing him in pain he's like my brother.

He smiled at me before going outside. Sakto naman ang pagpasok nina Mommy, Daddy at Marie. They are all shocked because of Limuel's presence especially Marie.

"Capt. Constantino?" tawag sa kaniya ni Marie halatang hindi niya pa rin ito nakikilala.

"Elle. Tita, Tito." Bati sa kanila ni Lim.

My mom gave him a tight hug. Iniabot ni Lim sa kanila ang envelope na hawak niya kanina. Napaiwas ako ng tingin habang nakakuyom ang aking mga kamao.

"Limuel? A-are you sure? Hindi ito biro. Buhay mo ang kapalit." Rinig kong wika ni Daddy.

"Opo Tito. Jeff, is a good friend of mine and alam ko pong marami pang rason para mabuhay siya. He still have the both of you and Elle." Seryosong saad ni Lim. "Before my mom died she donated her eyes to a child. My Dad donated his kidney. And I think I should also do the same." Dagdag pa nito.

Nabalot muli ng katahimikan ang buong silid. Marahil ay hindi din sila makapaniwala sa mga nangyayari katulad ko. Sobra na kasi ito. A friend of mine will sacrifice his heart just to let me live.

"T-thank you..." alanganing wika ni mommy habang humihikni. "But how about your daughter? Her mom just died. Walang mag-aalaga sa kaniya."

My attention went to them. May anak pala sila nung fiancé niyang namatay. I heard she died couple of months ago while giving birth to their child.

"I know...Jeff and Elle will be a good parents on her."

I saw Marie's reaction. Napatingin siya sa akin habang naluluha. I can't believe what's happening here.

"Lim. Kailangan niya ng aruga ng tunay niyang mga magulang." Wika ko.

He sat down looking devastated on the couch. We are all looking him waiting for his response.

"How can I make her feel my presence kung mabubulag ako. Please let me donate my heart to you,Jeff. Ang pag-aruga niyo sa aking anak ay sobra na bilang kapalit ng pusong ito."

Napatingin ako kina-Marie. Alam kong nasasaktan din siya mangyayari pero binigyan niya ang ako ng isang ngiti. Huminga ako ng malalim bago mag-salita.

"If that what you want. Thank you so much, Lim. I promise to take care of the child." Wika ko.

He immediately looked at me with his teary eyes. His expression is so priceless, he's smiling with his tears.

"Thank you, bro! Thank you.." kinuha niya ang kaniyang cellphone mula sa kaniyang bulsa. "I need the papers now." Rinig kong wika niya.

Nagpaalam muna siya sa aming lahat at umalis na. I can't believe na kaya niyang ibigay sa akin ang kaniyang puso. How I wish this never happened to me.

"He's a great man." Napalingon ako kay Marie na nakaupo di kalayuan mula sa akin. "He will give you his heart without any doubts. We should take care of that child with all our heart." Patuloy nito.

"Utang ko ang buhay ko kay Lim. Kaya nararapat lang na bayaran ko ito sa pamamagitan ng pag-aruga sa kaniyang anak." I gave her a small smile.

Lumipas ang ilang minuto ay nakabalik na si Limuel na may hawak na isang folder. He sat beside Marie and handed her the envelope.

"Adoption papers. Sign it, Elle. Klux will just use his fingerprints to sign it. Thank you." Sunod-sunod na wika ni Lim.

Marie get her pen from her bag and signed the papers as well as Lim. Lumapit siya sa akin at inilagay ang thumb ko sa isang ink and stamp it on the document.

"Thank you for saying yes," bulong niya sa akin.

"I should be the one thanking you, Lim. Kung hindi dahil sa iyo..."

"Shhh. Take care of my child, bayad ka na. Cass and I will guide all of you from there." Wika niya habang tinuturo ang kalangitan.