The Unseen Enemy (PUBLISHED under Ukiyoto Publishing)

Chapter 9

"Tahan na. Parang kagat lang ito ng langgam." Rinig kong wika ni Klux sa batang babaeng kanina pa iyak ng iyak nang makita ang injection.

"Ang laki po niyang karayom," wika naman ng bata kay Klux.

Naiiling akong lumapit sa kanila. Almost 20 minutes na rin nilang pinipilit pakalmahin ang bata.They both look at me so I smiled at them.

"What's your name?" I asked the little girl.

"Kiana," she pouted at me and pointed the doctor.

"Don't worry I'll pinch him for you." I jokingly pinched Klux's hand kaso I forgot a naka-fake nails ako.

"Kiana, gusto mo chocolates?" tanong ko sa bata at para namang lumiwanag ang kaniyang mukha.

"Yes po ate!" she answered me cheerfully.

"I'll give you three kung..." I get the injection from Klux's hand. "Tuturukan ka namin ng vitamins." I saw her looked at the needle.

Akala ko iiyak na naman siya. I smiled when she slowly nodded at me. I gave back the injection to Klux so he can give the little girl a shot.

She happily looked at me when the shot was already done. Wala akong nagawa kundi ang ibigay sa kaniya ang tatlong pakete ng choclate na dala ko. I just smiled at her mom before heading back to my desk.

Samu't saring mga sakit ang pinagdaraanan ng mga tao ngayon dito. Karamihan sa kanila ay ubo. Ilang araw na lang din bago magpasko at nakakalungkot lang na may ilang mga pasyente ngayon ang kailangang dalhin sa ospital upang doon maagapan ang kanilang sakit.

Nabalitaan ko ring ang ibang parte ng Cagayan ay lubog ngayon sa baha dahil sa pag-ulan. Kinailangan din naming magpadala ng ilan pang volunteers doon. Gustuhin ko mang sumama ngunit hindi maari dahil sa kailangan ko nang bumalik sa Maynila kinabukasan.

"Misis, ito pong ferrous sulfate ay isang beses lang po sa isang linggo." Paliwanag ko sa babaeng kinakausap ko ngayon. "Kahit po hindi maganda ang lasa ay kailangan niyo pong inumin ito dahil mababa po ang rate ng red blood cells niyo gaya ng sabi ni Doc." I smiled at her.

"Maraming salamat po ma'am," she smiled at me before leaving.

I look at my surroundings. Napakadaming tao ngayon. My eyes laid on Klux's desk. He is so kind on everyone. Wala siyang kaarte arte sa katawan kahit na sobrang dumi o ano ang kausap niya, he just smile at them and talk about their health conditions. He is a doctor, indeed.

I stood up to go on our tent. I was greeted by some people while walking. Para tuloy akong kandidato para sa eleksiyon. I am about to enter our tent nang biglang may matandang babae ang humawak sa aking braso.

"Magandang hapon po nanay," bati ko sa kaniya.

Kumunot ang noo ko nang kinuha niya ang aking palad at parang may kung anong tinitignan dito. Mahigpit ang hawak niya sa aking palapulsuhan kaya hindi ko ito agad nabawi sa kaniya. Magsasalita palang sana ako nang bigla siyang may winika.

"Malapit mo nang maalala ang lahat. Maghanda ka dahil sa sakit na dulot nito. Patawarin mo siya, mahal ka niya. Sayang nga lang dahil......." She looked at me sadly. "May kakaharapin kayong matinding problema."

She let go my hand and walk away. Leaving me frozen on my spot. Hindi ko alam ang kaniyang sinasabi ngunit parang kinabahan ako doon. I just shrugged my shoulders and headed inside my tent.I opened my phone to call Stephanie kaso unattended siya. Sila kasi nina Imeebhel ang pumunta doon sa mga nabahang lugar.

I also tried contacting Imee, kaso wala. Siguro ay wala pa ring phone signal doon. I checked my things if napack ko na ba lahat para wala nang problema bukas. Pagkalabas ko ng tent ay nakasalubong ko si Klux at may kasama siyang babae, si Dra. Llanes. I just smiled at them kaso yumuko lang ang babae.