The Unseen Enemy (PUBLISHED under Ukiyoto Publishing)

Chapter 12

"What a gorgeous lady," rinig kong papuri ni Mommy sa akin nang matapos akong ayusan ni Tanya.

Kakatapos lang naming mag-ayos para pumunta sa party ng mga Chua. I am now wearing the royal blue gown that Tanya made. Mommy is wearing a black tube evening gown and Dad is in his black suit. We thanked Tanya and her team for their service before leaving the house.

Nasa ibang sasakyan ako habang sina Mommy at Daddy ay magkasama sa isang sasakyan. Medyo malapit lang yung hotel kung saan magaganap yung event dito sa village namin kaya mabilis lang ang biyahe. Naunang lumas sina Mommy at lumakad sa red carpet at eto na nga ang pinaka-ayaw ko sa lahat, may media. Nung ako na ang susunod na bababa sa kotse ay huminga muna ako ng malalim.

Pagkababa ko ng sasakyan ay ngumiti ako sa mga tao. Chua clan is really very powerful kaya napakaimportanteng malaman ng lahat kung sino ang magmamana ng medical. I confidently walk on the red carpet and smiled on the camera. I stopped for a bit when a reporter asked me too.

"Are you a model?" the girl asked.

"No, I'm not." I politely answered her.

Binigyan ko siya ng isang ngiti bago maglakad papasok sa loob ng hotel. Hinanap ko kaagad sina Mommy para lumapit sa kanila dahil wala naman akong kilala dito masyado. Wala pa naman si Stephanie dahil may seminar siya sa Macau ngayon. Mom waved her hand at me kaya lumapit ako doon.

Nagsimula na ang program pagka-upo naming lahat. Klux's father just gave his speech about the history of Chua Medical. Hindi naman ganoon kaboring dahil nagpapatawa siya minsan. Parang ayaw nila ng isang sobrang habang program kaya sinabi na nila ang heredero ng kompanya. We all have a toast after that.

Pagkatapos naming kumain ay nagpaalam muna ako kina-Mommy na pumunta sa labas, sa garden nitong hotel. Nababagot na rin kasi ako sa loob puro topic about sa new virus na kumakalat ang topic nila. Sinabi rin naman ni Mommy na kung gusto ko nang umuwi ay pwede na kaso hindi ko pa naibibigay itong gift ko kay Klux.

Pagkarating ko sa garden ay sobrang tahimik. Wala ni isang tao dito ngayon. Umupo ako sa isang bench sa harap ng fountain. I took out my phone and decided to send Klux a message.

marielopez:

Hey, wru?

Hinihintay ko lang ang reply niya kaya naglaro na lang muna ako ng kung ano. Suddenly I feel someone seated beside me. I immediately looked at that person kase sobrang bango niya.

"I'm here," Klux said in a husky voice halatang pagod siya.

"Congrats!" bati ko sa kaniya. I opened my bag and handed him the black box with a gold ribbon. "Yan lang naisip kong ibigay sayo eh." Dagdag ko.

He opened it and I was shocked whe he smiled yung smile na halos maglaho na yung mga mata niya. Did he like it?

"Thank you. It's been a year since the last time you gave me something like----"

Parehas kaming natigilan sa kaniyang sinabi. My smile faded as well as his. Naguguluhan ako. What does he mean? The last time since I gave him a gift?

"W-what?" kinakabahan kong tanong.

Kinakabahan ko sa magiging sagot niya. Is my instinct right? Hindi pa man niya nasasagot ang aking tanong ay may babaeng biglang yumakap sa akin.

"Ate Elle!! Akala ko hindi na kayo magkakabalikan ni Kuya Jeff!" sigaw nung babae.

Kumawala siya sa akin at tinignan ako. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksiyon ko.

Akala ko hindi na kayo magkakabalikan ni Kuya Jeff.

Akala ko hindi na kayo magkakabalikan ni Kuya Jeff.

Akala ko hindi na kayo magkakabalikan ni Kuya Jeff.

Parang paulit-ulit kongnaririnig ang mga katagang sinabi ng babae. Magkakabalikan? I'm staring at Klux while processing everything. Hindi kaya?

"I am your e-ex?" nanghihina kong tanong.

Gulong-gulo ako sa mga nangyayari. Paanong naging ex niya ako? Then suddenly i remembered--the dreams. Tumingin ako kay Klux.

I tried to connect everything. From his ex who has an amnesia and my dreams.

"I'm s-sorry. L-let me explain," he tried to touch me pero parang kusang humakbang paatras ang aking mga paa.

"Y-you hide this f-from me?" naguguluhang tanong ko. "Why?!why?!" hindi ko na napigilan ang pagbuhos ng aking mga luha.

Nakita kong tumatakbong lumapit sa amin sina Mommy at ang ibang guests. Mom tried to hugged me pero kumawala ako. They made me stupid. Dapat sinabi nila.

"Mirielle. Le---" Dad tried to calm me down.

"Stop! Why did you hide this from me?!" mariin kong sigaw. Tumakbo ako papalayo doon.

Bigla na lang pumasok sa isipan ko ang recorder. I need to find it. Pumara ako ng taxi at sinabi ang aming address. I saw my parent's car following us behind. Hindi ko iyon pjnansin. All i can feel right now is pain and the urge to remember my past.

Pagkadating namin sa bahay ay binigay ko agad ang aking pamasahe sa driver. I didn't wait for my change lumabas na ako sa taxi at pumasok sa bahay.

Dumeretso ako sa kusina at kumuha ng kutsilyo. The maids asked me kung aanhin ko iyon pero hindi ko sila sinagot. Mom tried to grab my hand pero huli na nakapasok na ako sa aking silid.

Pagkapasok ko sa aking silid ay nilock ko agad ang pintuan. I removed the desk covering the small door I saw last night. Kung tama ang hinala ko baka narito yung mga recorder.

Hindi ako nagsayang ng oras kaagad kong binuksan ang maliit na pintong iyon. Nanlaki ang mata ko nang may makita akong box na may markang MML. Maalikabok iyon pero hinayaan ko lang. I opened the box and I saw a picture. It was me and Klux wearing our toga's. The next thing I found is a black recorder.

I stared at it for a moment. Hinugot ko lahat ng lakas ng aking loob bago pindutin ang play button.

"It's Mirielle, naiwala ko nga pala yung recorder kong isa kaya bye memories. So bale gragraduate na ako and ready na akong sagutin si Jefferson Klux!"

"Ako ulit ito si Elle. Bale nag-away kami ni Klux kase nakita kong kasama na naman niya yung si Jemica. Girlbestfriend niya. Parang want kong painumin ng maraming anti-biotic yung babaeng 'yon!"

Jemica Llanes?

"Hi...birthday ngayon ni Klux. Bibigyan ko na naman siya ng customized ballpen. Uhmmm palagi na lang ballpen kahit noong second anniversarry namin."

Kahit sobrang sakit na ng ulo ko ay pinilit ko paring pinakinggan ang mga laman ng recorder. There's a lot of risks. I need to face this hindi habang buhay mabubuhay ako sa mundong ito na wala akong alam sa aking nakaraan.

I wiped my tears kase habang pinapakinggan ko ang mga ito ay parang naaalala ko yung mga senaryo habang nagyayari ang aking mga nirerecord noon.

I continued listening to it hanggang sa.......

"July 27, 2016. Parang kahapon sobrang saya ko. Sobrang saya namin. Akala ko wala nang mangyayaring ganito. Nga pala, nasa Tagaytay ako. P-pasensya na ha? U-umiiyak na naman ako. N-nalaman ko kasing nakabutis si Klux ng ibang babae, si Jemica."

I paused the recordings for awhile. Naalala ko yung kwento sa akin ni Klux noon. He used that reason para hindi mag-alala yung ex niya, ako. I couldn't help but to cry.

"Hindi ko alam kung gusto ko pa bag mabuhay.....parang gusto ko na lang magka-amnesia para hindi ko na siya maalala pa."

The recording ended. My phone suddenly beeped. It's a message from him.

jkluxchua:

I'm sorry. Let me explain. I already told you the whole story noong nasa Cagayan tayo but please Elle. Please. Here my explanation. I can't afford to lose you again. It's still you my love.