9: geheim

158 8 1
                                    

Pov. Louis
Met een kleine zucht en mijn handen nog steeds in die van Harry begin ik mijn verhaal.

'Het begon allemaal na een zware jeugd. Liam dacht dat alles voorbij was zodra we gered waren maar dat was het niet. Bij hem was alles redelijk oké, bij mij verre van. We werden vaak uitgehongerd dus we waren beiden erg mager, net op het randje van ondergewicht. Liam kon meteen meer eten aan en genoot van de pizza's en allerlei dingen die ik tot op de dag vandaag niet eens binnenkrijg. Ik bleef te mager en kreeg zo ondergewicht. Ik wou niet eten wegens mijn depressie die ik kreeg door mijn jeugd. De jongens weten dat ik er steeds weer in terug val en ik heb mijn betere dagen. Maar eten blijft moeilijk.'

Ondertussen vloeit er een traan over mijn wang die ik snel wegveeg. 'Het is oké om te huilen.' Ik ga neer liggen en Harry doet hetzelfde. 'Mag ik je knuffelen?' Harry knikt meteen en ik nestel me tegen hem aan. En op dat moment voel ik me niet meer sterk, ik lijk weer de 15 jarige, depressieve Louis.

'Ik eet nog wel, maar kleine porties en gezond. Ik sla vaak een maaltijd over. En de jongens krijgen me ook elke dag minder goed aan het eten. Ik at daarnet voor jou, ik wou sterk lijken maar het gaan niet. De stemmen in mijn hoofd, z-ze m ken me kapot vanbinnen.'

'Dus je hebt wel degelijk anorexia?' Vraagt Harry met trillende stem en ik knik. 'Ik wil meer eten maar telkens als ik wat aankom, vertellen de stemmen me dingen.'

'Wat zeggen ze?'

'Dat ik waardeloos ben, dik ben en dat alle calorieën meer vet aanmaken en dat ik al te dik ben.' Snik ik zachtjes. 'Deze stemmen zitten helemaal verkeerd! Je bent prachtig, Louis.'

'Zodra je me zonder shirt zie denk je niet meer zo. Ik draag nooit meer geen shirt jij de jongens dan vertellen ze me hoe mijn botten eruit steken en al mijn ribben zien en dat haat ik.'

'Ik wil je helpen, goed?' Ik knik en Harry lijkt even na te denken...

Pov. Harry
'Ik meen het Louis, je bent prachtig en zelfs als je enkele kilo's aankomt!' Hij huilt nog harder en ik wrijf over zijn haren. Ik kijk naar de spiegel in Louis' kamer en neem zijn hand. 'W-wat?' Vraagt hij maar ik negeer het en we gaan voor de spiegel staan. Ik ga voor Louis staan en zeg: 'wat zie je als je in de spiegel kijkt.' Hij kijkt naar zijn spiegelbeeld dat een bleke Louis toont. In een te grote trui en jogging broek.

'Dat ik te dik ben.' Fluistert hij. 'Oké en kijk nu even naar mij.' Hij draait zich om en zijn lege ogen staren in de mijne. 'Hoe denk je dat ik je zie?'

Hij slikt en is een tijdje stil en geduldig wacht ik. 'Waardeloos en iemand die niet mooi is. Iemand die nooit gewild gaat zijn.' Hij kijkt weer in de spiegel en wacht tot ik iets ga zeggen. 'Wil je weten hoe ik je zie?' Hij knikt en staart me via de spiegel aan. 'Als een sterk persoon. Iemand die heel wat heeft doorstaan, maar er sterker gaat uitkomen. Als iemand die heel gewild is en zich nooit te dik zou moeten vinden.'

Ik wil nog zoveel meer zeggen maar word al snel onderbroken. 'Waarom doe je dit, Harry?'

'Ik wil je tonen dat je prachtig bent en zeker niet dik! Ik heb veel problemen gehad met hoe ik er uit zie, Louis. Ik vond mezelf ook te dik maar ik heb geleerd blij te zijn met hoe ik ben, dat ga jij ook leren en ik help je.'

'I-ik had je dit nooit mogen vertellen.' Stottert hij zachtjes waardoor ik verbaasd kijken. 'Wat?' Verbaasd staar ik hem aan.

'Je weet te veel! Ik moet je haten m-maar...' hij stopt midden in zijn zin. 'Waarom moet je me haten?' Vraag ik nog verbaasder.

'G-ga weg.'

'Nee ik blijf bij je! Ik beloof je te helpen, toch?' Zeg ik zachtjes en leg een hand op zijn schouder die hij wegslaat. 'Ik hoef je hulp niet!' Hij duwt me zowat de kamer uit en sluit de deur met een klap. 'Louis ik wil je helpen, echt waar! Laat me weer binnen.'

Verbaasd blijf ik voor de deur staan en door al het kabaal komen Niall en Zayn kijken wat er gebeurd. Ik kijk naar de grond en nu klopt niall op de deur. 'Louis, kom op. Wat is er aan de hand?' Er komt geen antwoord en Niall legt een hand op mijn rug.

Wat denken jullie van dit stukje? :))

The truth behind your eyesWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu