The truth behind your eyes

19) 'ik kan het niet'

Pov. Harry
Twee verbaasd blikken landen op mij en Louis wanneer we de keuken inlopen, vooral op Louis. Het verbaasd hen dat ik hem al zo ver krijg. Ik ruik de lekkere geur en kijk verrukkelijk naar de macaroni. Al een hele maand leef ik op brood en water, elke maaltijd. Soms wat droge aardappelen als er wat overschot was.

We nemen plaats naast elkaar. Ik schep Wat op en doe voor Louis hetzelfde maar niet al te veel. 'Smakelijk.' Zeg ik tegen de andere en krijg hetzelfde terug van iedereen. Louis kijkt wat moeilijk en neemt zijn vork om een klein hapje te nemen. Hij is bijna halverwege zijn kleine portie terwijl ik inclusief de andere al klaar ben.

Geduldig wacht ik en praat ondertussen wat met de andere, over enkele kleine dingen om toch wat te hebben om over te praten. 'I-ik kan het niet.' Hij laat zijn vork vallen. Ik kijk van het kleine beetje dat er overblijft in zijn bord naar Louis. 'Je hebt redelijk wat gegeten hoor Lou.' Zegt Niall en legt een hand op die van Louis. 'We zijn trots!' Louis kijkt naar mij en de rest staat op. 'Wij doen de afwas. Gaan jullie maar.' Ik knik en weet dat ze me weer tijd met Louis geven.

We gaan naar zijn kamer. 'Ik voel me misselijk, harry...'

'Gaat het wel?' Ik kijk naar Louis die bleekjes bij de deur blijft staan terwijl ik op bed zit. Ik zie hoe hij wegrent en ik een achter hem aan om te zien hoe zijn eten zijn maag weer verlaat.

'Lou toch.' Ik wrijf over zijn rug. Hij spoelt door en kruipt dicht tegen me aan terwijl ik ook op de grond zit. Ondertussen Vloeien dikke tranen over zijn wangen. Ik wrijf over zijn rug en probeer hem te kalmeren. 'Ben je klaar denk je?' Hij knikt en ik sta op. Ik til hem op in bruidsstijl en merk hoe licht hij weer weegt. Ik leg hem op bed en met grote verdrietige ogen kijkt hij me aan.

'Ik haal even wat water voor je.' Ik loop weg om enkele minuten later terug te keren met een glaasje water. 'Hier.' Hij glimlacht slapjes en drinkt dan wat. 'Sorry.'

'Voor?' Ik neem zijn hand in de mijne. 'Dat ik het niet binnen hield.'

'Dat is niet erg, het was je eerste maaltijd van de dag he? Dan was het nog wat te zwaar denk ik. Je hebt geprobeerd, dat is al wat telt!'

'Wil je bij me blijven?' Ik knik en hij kruipt tegen me aan. 'Niet alleen voor vandaag, maar voor altijd. Ook als Liam er is alsjeblieft! Deze hele maand, ik kon het niet meer harry.' Ik knik en zeg 'voor altijd.'

'Dankje.' Louis kruipt nog wat dichter tegen me aan en ik sla mijn armen om hem heen. 'Wil je slapen?' Hij knikt en zegt: 'als je dat niet erg vind?' Ik schud mijn hoofd en laat hem rustig slapen.

Na een uurtje word hij wakker en lig ik nog steeds verveeld op bed met hem in mijn armen.

'Hoi.' Fluistert hij zacht en ik glimlach.

'Ik hoorde dat je ruzie had met Liam, dat hij daarom weg is even. Kan je me vertellen waarover?' Ik strijk met mijn vingers door Louis' haar en hij kijkt op.

'Het ging over jou.' Afwachtend kijk ik hem aan. 'Ik kon het niet maar aan harry, die jij daar opgesloten zat ik had je nodig! Liam forceerde me te eten... jij niet. Alles werd me te veel vandaag. Ik vertelde Liam dat dit zo niet door kon gaan, hij werd kwaad en begon tegen me te roepen. I-ik haat het als iemand tegen me roept.' Weer vormen tranen in zijn ogen. 'Hey, Hey het is oké.' Fluister ik in zijn oor wanneer hij harder begint te huilen. Even is de kamer alleen gehult in snikken van Louis voordat hij verder gaat.

'Ik vertelde hem ook dat ik je nodig heb... en dat, dat ik gevoelenshebvoorje.'

'Kan je dat laatste wat trager zeggen.' Zeg ik lachend en hij zucht even. 'Dat ik gevoelens voor je heb.' Ik schrik er even van en het is een tijdje stil tussen ons.

'Ik wist nooit wat liefde was, tot nu.' Nog steeds wat verbaasd kijk ik hem aan. Met een afwachtende blik staart hij mij aan totdat ik mijn mond zou opentrekken. Ik schraap mijn keel en denk even na.

'Heb je Liam weggestuurd dan?' Ik schraap mijn keel en besluit van onderwerp te veranderen. 'Hazz...'

'Wat? Het is een serieuze vraag?' Hij schud zijn hoofd en draait zich op z'n zij, met zijn rug naar me toe.

'Sorry, Lou. Ik weet niet hoe ik hierop moet antwoorden.'

'Zeg me wat jij voelt.'