The truth behind your eyes

14) nachtmerrie

Pov. Harry
Ik word wakker en voel meteen al wat hoofdpijn opkomen. Ik kijk naar het wekkerradiotje naast het bed en zucht. Vier uur nog maar. Er valt een klein beetje ligt naar binnen door de gordijnen, afkomstig van de maan. Ik zie Louis en draai me met mijn gezicht naar hem toe.

Ik zie hoe hij onrustig heen en weer woelt en kleine zweetdruppeltjes ontstaan op zijn voorhoofd. 'S-stop!' Ik schrik en zie een traan over zijn wang lopen. 'Louis!' Ik schud hem zachtjes wakker en zijn ogen schieten open. Ik knip het licht aan en zie dat zijn shirt zelfs wat nat is van het zweet.

'Gaat het wel?' Ik steek mijn hand uit om zijn haar uit zijn ogen te vegen maar hij deinst weg. 'Louis?' Vraag ik zachtjes.

De deur gaat open en Niall en Zayn komen opeens binnengestormd en knielen ter hoogte van Louis. 'Lou, had je een nachtmerrie?' Louis knikt. 'Weer dezelfde?' 'N-net iets anders.'

'Wat deze keer?'

Louis kijkt van mij naar Niall en begint te huilen. 'Wat is er aan de hand?' Vraag ik bezorgd aan Zayn terwijl Niall Louis knuffelt. 'Kom even mee Harry.' Ik loop met Zayn de kamer uit naar zijn kamer. Ik kijk even kort rond en zie posters van verschillende bands. Ik neem plaats op zijn bed en hij gaat met zijn hand door zijn haar. 'Waar zal ik beginnen want veel kan ik niet zeggen...'

Pov. Louis
'Kan je het me vertellen?' Ik knik bedenkelijk en zeg: 'deze keer was het niet zijn vader die ik zag m-maar het was... het was...'

'Harry?' Ik knik en huil weer harder. 'Lou kalmeer eventjes! Je moet harry een keer vertellen over je nachtmerries. En je weet toch dat hij dat nooit zou doen? Harry is zo lief voor je!'

'Ik weet het.' Snik ik zachtjes. 'Maar ik raak gehecht aan hem en Liam, Liam keurt dat nooit goed!' Niall wrijft over mijn rug en dan komt harry weer binnen.

'Zayn zei me dat je vaak last hebt van nachtmerries, waarover gaan ze?' Ik hoor de bezorgdheid in zijn stem. Niall kijkt van mij naar Harry en weer naar mij. 'Ik laat jullie. Slaapwel nog.' Hij geeft me nog een knuffel en harry even een klein klopje op zijn schouder, niet wetend of harry een knuffel toestaat.

Ik sta op en neem een nieuw shirt uit de kast om mijn bezweten om te ruilen. 'Ik ga snel even een douche nemen ik ruik niet bepaald fris.' Harry knikt en ik verlaat da kamer voor een douche om half vijf in de nacht.

Pov. Harry
Na een kleine tien minuten komt louis de kamer in en gaat op bed liggen, starend naar het plafond.

'Kom je bij me liggen?' Ik schuif wat op zodat ik bijna tegen hem lig. 'Kan je het vertellen?' Vraag ik een beetje bang dat hij gaat roepen tegen me.

Hij slikt even en draait zich op zijn zij, om me aan te kijken. 'Ik kan je de helft vertellen.' 'Dat is al genoeg.' Zeg ik zachtjes en was op Louis om verder te gaan. Ik neem zijn hand in de mijne en streel erover met mijn duim.

'Ik heb nachtmerries over je vader, dankzij hem heb ik ze. Voor je gaat zeuren, ik kan je niet over hem vertellen. Nu niet, misschien nooit niet. Maar deze keer zag ik niet je vader, maar jou.' De laatste zin is slechts een fluistering maar ik versta het maar al te goed.

'Wat gebeurd er in je nachtmerries?'

'Veel. Alleen maar slechte dingen en pijn, veel pijn word me gedaan.'

'Je weet dat ik dat niet zou doen, toch? Ik zou je nooit pijn willen doen. Ik weet dat jullie me zowat gekidnapped hebben maar, diep vanbinnen ben je zo'n persoon niet. De persoon die ik vandaag en gisteren heb gezien al, is kwetsbaar en heeft te veel doorstaan al. Maar dat maakt je sterker.' Een kleine traan loopt over zijn wang die ik met mijn duim wegveeg.

'Ik heb je ook nooit pijn willen doen, Harry. En met Liam, ik haat het wat hij doet. Maar hij heeft hetzelfde als mij meegemaakt alleen heeft dat hem te sterk gemaakt.' Ik weet niet goed wat Louis daarmee bedoeld maar besluit het erbij te laten.

'Je kan beter nog even slapen.'

'Ik durf niet.' Zegt hij zachtjes en hij knijpt de lakens tussen zijn handen fijn. 'Ik ben er toch?' Hij kijkt mijn kant weer op.

'Ik ben gewoon bang.'