The truth behind your eyes

6: je bent jarig?

Pov Harry
Ik hoor een telefoon afgaan dat precies klinkt als de mijne. En ja hoor, Louis vist mijn telefoon uit zijn broek zak.

'Je moeder is zo irritant!' Hij stopt mijn mobiel weer in zijn zak en het deuntje blijft verder rinkelen.

'Ze is gewoon bezorgt' zeg ik zachtjes.
'Laat me opnemen, dan stopt ze met sturen en bellen.'

'Ben je gek geworden? Nee!'

'Ik beloof dat ik lieg echt waar! Laat me opnemen dat is al wat ik vraag voor mijn verjaardag. Zodat ik haar stem kan horen alsjeblieft.' Met tranen in mijn ogen kijk ik hem aan

'Verjaardag? Ben je jarig?' Ik knik en Louis haalt zijn wengbrauwen op. 'Zeventien?' Ik knik. 'Gefeliciteerd' zegt hij zachtjes. Ik glimlach klein en richt mijn blik ergens anders op behalve Louis want het is nogal ongemakkelijk.

Hij zucht en zegt: 'beloof dat je niets vertel aan haar.' Ik knik en hij overhandigt me de telefoon wanneer die voor de zoveelste keer af gaat. 'Als je het doet da-' 'geloof me maar, doe ik niet.' Ik neem mijn telefoon aan en druk op het groene icoontje.

'Mam? Hey!' Zeg ik zachtjes, proberen om mijn snikken in te houden.

'Nee alles is goed met me. Maak je geen zorgen.'

Ze schreeuwt in de telefoon hoe bezorgt ze wel niet is en vraagt me waar ik zit.

'Mam, laat me uitpraten. Ik kom voor lange tijd niet meer naar huis...' ik werp een blik op Louis die knikt en ik veeg enkele tranen weg.

'Ik ben veilig, ergens ver weg van huis. Je weet het niet maar ik ben depressief en moet mezelf terug vinden... ik hou van je en kom me niet zoeken. Tot ooit mam...' ik leg af en klem mijn telefoon in mijn handen terwijl ik hevig begin te snikken. Ik haat het om tegen haar te liegen en ik mis haar nu al. Ik had mijn verjaardag heel anders voorgesteld.

'Harry de telefoon' zegt Louis die zijn hand uitsteekt. Ik gooi mijn telefoon tegen de muur zodat hij breekt... in enkele stukken valt hij op de grond uit elkaar.

'Harry!' Zegt Louis boos.

'Wat? Zo kunnen ze me niet meer bereiken en die mag ik hier toch niet gebruiken.' Zeg ik boos terwijl ik mijn gezicht in het kussen op bed verberg.

Ik voel een hand op mijn schouder waardoor ik rechtop ga zitten en zijn hand wegsla. 'Raak me niet aan.' Probeer ik dreigend te zeggen. Enkele seconden later voel ik een hand om mijn keel en met grote ogen kijk ik naar Louis.

'L-Louis laat me los, g-geen a-adem.' Breng ik uit en pas wanneer Niall Louis van me aftrekt laat hij me los. 'Ben je gek geworden! Ik ben even niet ik de kamer en je probeert hem zowat te vermoorden!'

Pov. Louis
Ik weet zelf niet wat me bezielde en ik wrijf met mijn handen over mijn gezicht. Shit, is alles wat ik denk. Ik zie hoe Harry in elkaar gedoken zit op het bed en me met bange ogen aankijkt.

'Harry, sorry!' Ik zet een stap naar hem toe wat hem verder in elkaar doet krimpen. 'Ik doe je niks echt waar ik weet niet wat me bezielde.' Zeg ik met tranen in mijn ogen. Niall trekt aan mijn arm en wenkt me naar de gang waar hij de deur van Harry's kamer sluit.

'Lou, je hebt het nu zeker verpest hoor.'

'Dat weet ik!' Snauw ik en ik ga op de grond zitten met opgetrokken knieën.

'We kunnen hem toch laten gaan? Hij kent zijn vader niet eens meer!'

'Ben je gek geworden? Liam vermoord me en jou ook hoor.' Niall zucht even en zegt: 'kunnen we op zen minst iets kleins doen voor zijn verjaardag? Liam vertrekt vandaag en is tot morgenavond bij Maya! En je weet dat Zayn er net zo over denkt als mij.'

'Ik hoorde mijn naam?' Verschrikt kijken we beiden naar Liam die gefronst kijkt. 'Ja ik vertelde Louis dat je vandaag toch naar Maya ging? Blijkbaar wist hij dat niet want hij vroeg om vanavond een film te kijken.' Liegt niall snel en ik glimlach geforceerd. 'Oh was het je vergeten te vertellen! Liam klopt even op mijn rug en lacht. 'Dus alles gaat goed tussen jou en Maya huh?' Vraag ik alsof niall en ik geen plannetje hebben als hij weg is.

'Ja ik ben echt zo verliefd op haar...' zegt hij dromerig en ik kuch even. 'Nou ik vertrek al aangezien het vier uur is en ik om half 5 word verwacht. Zie jullie morgen boys!' Zayn wuift even naar Liam vanaf de bank. Zodra de deur dicht valt gaat niall zowat Zayn van de bank sleuren om hem te vertellen wat zijn idee was.

'Ik ben nog niet eens akkoord gegaan!' Zeg ik gefrustreerd maar dat houd hen niet tegen. 'Komaan Louis!' Zaagt Zayn net zoals Niall die me met puppy ogen aankijken.

'Goed! Ik ben de hele avond op mijn kamer aangezien hij me toch niet in zijn buurt wilt!' Met die woorden loop ik naar mijn eigen kamer en gooi de deur met een klap dicht.

Hoe vinden jullie het boek tot nu toe? Laat het me even weten🙃

Zelf vind ik de jongen met eerste hoofdstukken ook alles behalve perfect, dus tips zijn altijd welkom.