The truth behind your eyes

18) niets veranderd

Pov. Harry
~ 1 maand later ~
Ondertussen zijn we één maand later. Er is niets veranderd. Ik heb Louis niet meer gesproken, mocht deze kamer niet eens verlaten behalve om naar de wc te gaan of te douchen waarbij iemand me begeleiden, behalve Louis. Eten werd naar mijn kamer gebracht.

Ik weet niet hoe het met Louis gaat nu. Het zou me niets moeten kunnen schelen maar ergens maak ik me zorgen. Eet hij wel? Snijd hij weer? Of is hij net beter af zonder mijn hulp?

Ik ben enkele dagen geleden wel wakker geworden van geschreeuw. Ik wist meteen dat het Louis was. Die nacht deed ik bijna geen oog dicht. Ik durfde Niall of Zayn zelfs niets te vragen over Louis. Liam is ook geen enkele dag weggeweest van huis. Zijn vriendin kwam elke keer naar hier, zo verliet hij geen moment Louis zijde. Of eerder gezegt verliet hij Louis niet omdat hij wist dat de jongens mij weer dichter bij Louis wouden krijgen.

Ik zit op het bed in kleermakerszit en staar bedenkelijk naar de muur voor me. Het zal ondertussen wel middag zijn maar ik heb nog niets te eten gehad. De afgelopen weken heb ik vaak gedacht hoe dom het was om Louis van me weg te duwen. Maar ik had geen keuzen...

De deur gaat open en ik kijk op. Deze keer is het niet Liam, Zayn of Niall die er staat, maar Louis. Ik slik en kijk weg, weg van zijn ogen die de mijne doorboren.

'Ik heb eten voor je bij. Liam is weg vandaag, de hele dag en waarschijnlijk is hij pas overmorgen thuis.' Ik haal mijn schouders op alsof het me niet interesseert. Maar dat doet het net wel. 'Wil je niet meer met me praten?' Weer haal ik mijn schouders op. 'Harry, ik heb deze hele fucking maand alleen maar gedachten aan met jou praten! Weet je wat, laat het!'

Ik kijk op maar Louis is de kamer al uit. Ik zucht en wrijf even in mijn ogen om de opkomende tranen te negeren. 'Harry?' Ik kijk naar Niall die de kamer inloopt.

'Louis huilde, wat is er gebeurd?' Ik haal mijn schouders op. Ik heb de hele maand ook niet tegen hen gepraat omdat ik het simpel weg niet wou. 'Hoe gaat het met hem?' Breng ik zachtjes uit. 'Niet goed.' Ik kijk fronsend naar Niall, wachtend op meer uitleg.

'Liam verbood hem nog bij je te komen, wij mochten je niks over Louis vertellen. Liam is weg, tot overmorgen. Dus wij zien dit als kans om met je te praten, als kans dat je met Louis kan praten!'

'Waarom is Liam weg?' Vraag ik even en Niall slikt. 'Ze hebben ruzie gehad.'

'Wie?'

'Louis en Liam.'

'Wat?' Vraag ik verbaasd. 'Louis is kwaad geworden, gisteren werd het hem te veel en is hij serieus kwaad geworden. Liam heeft staan roepen tegen Louis, en hij weet dat niemand tegen Louis mag roepen omdat hij slechte ervaringen heeft en dat kan hij niet aan. Ik denk dat Louis je dit beter zelf verteld, wat Liam zei enzo.' Ik heb inderdaad gisteren Liam horen roepen maar ik kon er niet echt iets uit maken.

Ik knik even en zeg 'eet hij?' Niall neemt plaats op het harde bed en kijkt wat moeilijk.

'Weinig tot niets vaak.' Ik kijk naar niall's bedroefde ogen. 'Wil je andere met ons eten? Liam heeft pasta gemaakt!' Ik knik alleen en Niall zegt: 'kan je proberen Louis bij ons te krijgen? Hij Eet bijna nooit. hij zit op zijn kamer.' Ik knik en loop als eerste naar zijn kamer terwijl Niall wegloopt.

'Hey Louis.' Ik loop naar binnen en hij kijkt even op. 'Ga weg.' Ik schud mijn hoofd en ga op zijn bed zitten.

Ik zie een nieuw verbandje om zijn pols waar nog bloed doorkomt. Louis merkt dat ik staar en verberg snel zijn hand in zijn trui. 'Wie heeft het deze keer verzorgt?'

'Ikzelf.' Zegt hij zachtjes. 'Lou, ben je zeker dat het goed verzorgt is?' Hij knikt maar schud al snel zijn hoofd. 'Laat je mij het verzorgen?' Hij knikt. Ik wikkel het verbandje los en kijk ondertussen in zijn betraande ogen.

'Waarom laat je dit de andere niet doen of weten ze het niet?'

'Ze weten het, deze ochtend gebeurd maar ik ben kwaad geworden en heb ze weggestuurd.'

'Hoezo bloeden ze weer?'

'Ik heb ze open gehaald. Ze namen de mesjes af.' Mompelt hij.

Ik verzorg de wond beter met allerlei spulletjes uit de EHBO-kist en wikkel er een nieuw verband rond.

'En nu, nu ga jij iets eten.' Louis schud meteen zijn hoofd. 'Jawel, ik hoor dat je bijna niks eet!'

'Ik eet alleen als Liam me dwingt, en me overal naar toe volgt om zeker te zijn dat ik het er niet uit laat komen.' Ik veeg een traan van zijn wang en hij glimlach klein.

'Ga alsjeblieft mee naar de keuken, en probeer iets te eten. Als het niet lukt, is het ook goed ik dwing je niet!' Louis knikt en neemt mijn hand vast. 'Het spijt me Harry.' Ik glimlach alleen klein en zeg niets.