Ik ga terug naar ke Keuken om Frypan te gaan helpen. 'Wat moesten jullie eigenlijk bespreken?' vraagt Frypan nieuwsgierig als ik binnenkom. 'Gewoon, nog wat regels enzo.' Ik weet dat het een slap excuus. 'Wat kan ik doen?' vraag ik maar om op een ander onderwerp over te schakelen. Het begint zowateen vaste vraag van me te worden zodra ik hier binnenstap. 'Kan je de kip braden?' Ik knik en ga kip braden. Ik denk na over Newt's plan. Het zou best kunnen werken. Ik hoop maar dat Alby ons niet heeft afgeluisterd. Ik zit zo diep na te denken dat ik de kip een beetje vergeet. Ik word wakker geschud door de stem van Frypan. 'Euhh, Alva, ik denk dat de kip wel klein genoeg is.' zegt hij, kijkend naar de kip. 'Oh ja, sorry.' zeg ik. De kip is nu in stukjes van ongeveer de grootte van duim gesneden. 'Doe ze maar bij de rest. het zal een soort wok worden dan maar.' 'Sorry.' zeg ik nog eens. Als alles klaar is, ga ik zoals altijd weer op mijn vaste plaatsje staan bij de uitschep-tafel. Chuck is de eerste die voor de tafel springt. 'Hoi, Alva!' roept hij zoals altijd weer mega vrolijk. Ik snap niet hoe hij dat doet. Hij is hier zeker de jongste en vele doen niet echt zo aardig tegen hem. 'Hey, Chuck.' antwoord ik op mijn vrolijkste. 'Wat schaft de pot?' zegt hij terwijl hij in de pot gluurt. 'Een soort wok.' zeg ik en schep wat op zijn bord. Hij loopt, nee huppelt, weg naar een tafel. Ik kijk hem na tot er een nieuw iemand aan de tafel komt staan.Het is Alby. Hij steekt zijn bord uit en ik schep er trillend wat eten op. 'Direct na het eten, dezelfde plek als vorige keer.' zegt hij net voor hij wegloopt. De volgende is Newt. Hij ziet de angstige blik op mijn gezicht en kijkt me bezorgd aan. 'Gaat het wel?' het enige wat ik weet uit te persen is. 'Na het eten.' Hij knikt en loopt ook weg. De rest van de middag gaat als een waas voorbij. Het enige waar ik nog aan kan denken is het riskante plan van Newt. Als iedereen gedaan heeft met eten weet ik dat het zover is. Met knikkende knieën loop ik naar de plaats in het bos. Ik ben er al zo vaak geweest dat ik de weg uit mijn hoofd ken. Daar aangekomen staat Alby al bij de boom. ik voel de tranen al branden in mijn ogen. 'Ah, daar ben je eindelijk.' Met kleine pasjes loop ik naar hem toe terijl ik om me heen kijk. newt had me gezegd dat hij en Minho zich tussen de bomen zouden verschuilen en als het zover was de rest van de jongens erbij roepen. Ik zag net een streepje van Newt's shirt. Verdomme, Newt! Verstop je nu toch wat beter! Hij zat maar op een 2 tal meter van Alby en mij af. 'Oké, Alva. Ik moet je iets zeggen. Je kan maar beter gaan zitten.' Waarom doet hij nu ineens zo..aardig? Ik doe wat hij zegt en ga tegen de grote boom zitten. 'Ik dacht dat ik meer plezier met je zou kunnen beleven, maar..Eerlijk gezegd valt dat een beetje tegen. Dus, ik zal je moeten vermoorden. Of, nee, dat zul jíj eigenlijk doen.' Ik slik. 'Maar goed, voor we daar aan toe komen, wil ik nog een keer iets aan je hebben. Kleed je maar uit.' ik doe niks en staar hem aan. Waarom doet Newt nu niets? 'Waar wacht je op?' zegt hij en haalt zijn mes tevoorschijn. Uiteindelijk doe ik wat hij zegt en trek met t-shirt uit. Daarna ook mijn broek. Mijn ondergoed laat ik aan. 'En? ga je nu nog verder?' Ik doe niks. Niet heel de Laar moet me in mijn onderbroek zien. Aangezien dat Newt en Minho nu waarschijnlijk al heel de Laar erbij hebben geroepen. Alby komt snel dichterbij en maakt mijn beha zelf los en trekt hem af. Mijn onderbroek laat hij gelukkig zitten. Hij trekt ook zijn eigen kleren uit en begint eraan. Ik huil zoals ik nog nooit gehuild heb, voor zover ik weet toch. Ik weet dat het nu echt het moment is om uit die verdomde bosjes te komen. Net als ik dat denk voel ik Alby niet meer op me. Ik open men ogen en zie Minho over me heengebogen met een bezorgde blik. Als ik over zijn schouder kijk zie ik da Newt en Gally Alby vast hebben. Ik zucht opgelucht. Ik ben verlost van Alby!
Yaaaaaaay, nu weten jullie eindelijk hoe het afloopt met het plan van Newt! Het is gelukt!! Lang leve Newt! Btw, dankjewel allemaal ik heep 1k readers! Woehoew *staat op en doet debiele vreugde dansje*. ~Fudya
Comment And Vote? ;)
JE LEEST
Liefde in het labyrint.
RandomAlva komt als enigste meisje aan op de Laar. Ze heeft het moelijk, huilt vaak en wil daar weg. Maar ze houdt zich sterk. Na een tijdje begint ze het er zelfs een beetje leuk te vinden, en maakt ze vrienden. Maar in een plaats met zoveel jongens en m...