Liefde in het labyrint.

nu hoofdstuk 10

'Wat?' zegt Minho nog eens. 'Ik...Alby.' probeer ik nog eens. Ik wil het hem zeggen, waarom lukt het me dan niet? 'Zijn jij en Alby sámen?' vraagt hij ongelovig. 'Nee!' roep ik direct. In nog geen duizend jaar, denk ik er achter na. 'Nee, hij..5 dagen geleden of iets minder, heeft hij..' ik sta op het punt om te vertellen wat Alby heeft gedaan als Newt naar ons komt gelopen. 'Alby heeft je nodig, Alva.' ik schrik, zoals ik altijd doe als ik zijn stem hoor. Zou hij het weer gehoord hebben? Hij lijkt echt overal te zijn! Bang sta ik op en loop achter Newt aan. Als ik me omdraai zie ik Minho bezorgd kijken. Ik probeer er een klein glimlachje uit te persen om hem gerust te stellen. Ik draai me weer om en kijk Newt aan. 'Waarom heeft Alby me nodig?' Newt haalt zijn schouders op. 'Weet ik niet, hij vroeg alleen om je te gaan halen.' We zijn bij het hutje aan gekomen en ik ga bang naar binnen. 'Hallo.' zegt Alby kalm. 'Ga zitten.' ik ga op de geïmproviseerde stoel zitten, tegenover die van Alby. Zijn knie raakt die van mij nét niet. 'Wat dacht je dat je aan het doen was daarjuist?' vraagt hij. Ik wil niet antwoorden op zijn vraag. 'Hoe komt het dat jij altijd alles weet?' vraag ik daarom maar. 'Dat doet er niet toe, beantwoord mijn vraag nu gewoon.' zegt hij. Nu zal ik zijn vraag toch echt moeten beantwoorden. 'Ik...ik weet niet wat me bezielde.' lieg ik. Alby knikt. 'En hoe zorg ik ervoor dat je dat niet meer doet?' vraagt hij met opgetrokken wenkbrauwen. Ik doe niks en staar in plaats daarvan naar de grond. Ik merk het dan ook amper als hij dichter naar me toe komt en voor me knielt. Hij haalt zijn mes uit zijn broekzak en drukt met het puntje onder mijn kin. Daardoor móet ik hem wel aankijken. 'Je gaat het niet meer doen, begrepen? Die ene keer met Gally heb ik door de vingers gezien, maar dit gaat er bij mij niet in hoor.' zegt hij. Ik knik, voor zover dat mogelijk is met dat mes onder mij kin. 'Hoe weet ik dat je het me beloofd?' vraagt hij dan. 'Beloofd.' probeer ik zo goed mogelijk te zeggen zonder dat het mes helemaal in mij kin steekt. Alby verplaatst zijn mes van mij kin naar mijn wenkbrauw. Heel zorgvuldig maakt hij een sneetje dat hij met een boog naar mijn wang leidt en laat het dan stoppen op dezelfde plaats als waar hij net zijn mes de hele tijd hielt. Er drupt wat bloedt in mijn oog en ik moet me inhouden om het niet uit te schreeuwen. 'Zo, ik denk dat je je lesje ni wel geleerd hebt.' zegt hij en hij staat op. 'En denk eraan: verklikken tolereer ik hier niet.' zegt hij terwijl hij de deur opent. 'Oh ja, voor ik het vergeet, morgen is onze tweede afspraak. Na het middageten bij dezelfde boom als vorige keer. Ik regel wel met Frypan dat je weg kan.' voegt hij er nog aan toe. Ik slik. Ik dacht dat ik nog wel even zou hebben! Als hij weg is laat ik de tranen gewoon over mijn wangen stromen. Ik weet niet hoelang ik hier blijf zitten, maar sta pas op als ik duizelig word van het bloeddat ik verlies. Ik veeg mijn tranen en het grootste deel bloed eraf met mijn mouw en ga dan naar de med-jackers. daar aangekomen kijken ze me allebij nogal vreemd aan. 'Ja, euhmm..' Wat zal ik zeggen? 'Ik was wat aan het rondlopen in het bos en toen struikelde ik over iets en viel. Terwijl ik viel is mijn gezicht langs een takje gegaan.' Dit is best nog een goede leugen. Ook Jef en Clint schijnen hem te geloven want ze beginnen gewoon met de wond te verzorgen. Ala ze klaar zijn mag ik terug gaan. Ik loop direct door naar de Keuken. Als ik binnen kom kijkt Frypan me vreemd aan. 'Wat heb jij gedaan?' zegt hij als hij de grote pleister op mijn hele gezicht ziet. Ik besluit om gewoon aan iedereen dezelfe leugen te gaan vertellen. 'Ik heb me in het bos aan een takje gesneden.' 'Gaat het wel?' vraagt hij bezorgd. 'Ja hoor, het prikt gewoon nog een beetje Clint heeft het goed verzorgt.' zeg ik en pers er nog een klein glimlachje uit. 'Wat kan ik doen?' vraag ik om van onderwerp te veranderen. 'Je kan wat komkommer snijden.' antwoord hij. Ik slik. Snijden. Och, kom wees nou toch niet zo een pussy, denk ik bij mezelf. Ik neem een mes uit de la en begin de komkommer te snijden. 'Wat is het avondeten eigenlijk?' vraag ik. 'Worstjes met aardappelen en komkommer en tomaat.' zegt hij en gooit de worstjes in de pan.

-*-

Na het eten zijn Newt, Thomas, Chuck, Ben, Minho en ik aan het kampvuur gaan zitten. Beetje bij beetje komen er steeds meer mensen om ons heen zitten. Als Gally komt heeft hij een grote pot brouwsel vast. Sommige gaan er naar toe en nemen met een kleiner bekertje een schepje uit de pot. Ook Minho die naast me zit staat op en loopt naar de pot toe. Hij komt terug met 2 bekertjes en geeft er eentje aan mij. Ik weet niet goed wat dit is. 'Euhmm, wat is dit?' vraag ik voorzichtig. Minho haalt zijn lippen van zijn bekertje en kijkt me aan. 'Een soort brouwsel waarvan alleen Gally weet wat er in zit. 'Oh.' is het enige wat ik zeg. Ik zet het bekertje aan mijn lippen en neem een slok. Het spul brandt in mijn keel, maar als het brandende gevoel weg is, komt er al snel een heerlijke smaak in mijn mond. Voorzichtig neem ik nog een slokje. Het brandt al minder deze keer. 'En? Wat vind je er van?' vraagt Minho als ik mijn 3e slok heb genomen. 'Best lekker.' zeg ik en neem mijn 4e slok. Snel daarna neem ik al een 5e. En een 6e. Tot het drankje op is. Ik sta op en loop naar de pot. Ik doe mijn bekertje weer vol en loop terug naar Minho. Hij is druk in gesprek met Newt. 'Hey.' zegt Newt als hij me ziet. Ik ga tegenover Minho en Newt zitten. 'Waar ging het over?' vraag ik. 'Over hoe je toch aan die snee in je gezicht komt?!' zeg Minho met een bede grijns. Newt grinnikt even. 'Ik ben gestuikelt en heb me aan een takje gesneden.' ik vind het moeilijk om tegen ze te liegen, ze zijn de beste vrienden die ik hier heb. 'Wat deed je in het bos?' vraagt Newt terwijl hij me doordringend aankijkt. 'Gewoon wat wandelen.' lieg ik weer. Wat betekent die blik? Het is zo een ik-heb-je-wel-door-hoor blik. Hij kan me toch niet doorhebben? Het zal wel gewoon dat spul zijn, maak ik mezelf wijs. Ik heb wel een vreemd gevoel in mijn hoofd. Wat zou hier toch inzitten. 'Ik ga maar eens slapen.' zeg ik en drink nog het laatste beetje uit mijn bekertje. Ik sta op en loop naar de hangmatten. Net als ik er ben houd iemand me tegen. Het is Newt. 'Wil je..wil je bij mij komen liggen?' vraagt hij blozend. Ik zie dat hij ook best veel van dat spul opheeft. Hij moet zich dus juist zo voelen als mij. Helemaal verstooid. Ik knik en loop met hem mee naar zijn hangmat. We liggen hier nu al een tijdje zonder ons te bewegen, zijn 2 armen om me heen als een beschermende kooi. Net voor ik me voel indommelen hoor ik een stem iets zeggen. 'Ik weet het, Alva. Ik heb jullie afgeluisterd. Morgen gaan we er samen iets aan doen.'

Oehh, wat zouden ze doen? Of gaat Alby het door hebben dat hij het weet? ik upload waarschijnlijk vrijdag of zaterdag nog een hoofdstuk. Ik heb trouwens ook de titel van het verhaal aangepast. Toen ik begon met dit boek had ik nog geen idee hoe ik het ging noemen, nu dus wel. vergeet niet te zeggen wat je ervan vind of om te stemmen hé :p. ~fudya