Liefde in het labyrint.

hoofdstuk 24

Verwart kijk ik naar Minho. 'Wat is er aan de hand?' roep ik naar hem om boven het gebrul uit te komen. 'Ik heb geen idee.' antwoordt hij. 'Wat moeten we doen?' vraag ik. 'Ik ga Newt zoeken, verzamel iedereen en breng ze naar de hoeve. We gaan allemaal daar slapen vanavond. En zeg dat ze de ramen moeten bezetten net planken. Ik kom er zo snel mogelijk heen.' 'Waarom?' ' De grievers, Alva, die kunnen nu gewoon de Laar op komen rollen!' Minho loopt weg om Newt te zoeken en ik loop naar het kampvuur, waar iedereen verwart rondkijkt. 'We moeten allemaal naar de Hoeve en daar gaan slapen van Minho. De grievers kunnen straks komen, dus moeten we alle ramen dichtspijkerren met planken.' roep ik naar hun. Gelukkig hoort iedereen me. Een paar Laarders staan op en lopen naar de Hoeve en al snel volgt iedereen hun voorbeeld. Als ik zie dat iedereen weg is loop ik zelf ook naar de Hoeve.

-*-

'Heeft iedereen een plek om te slapen?' vraagt Newt. Iedereen knikt ja, behalve ik. 'Nee ik niet.' roep ik. Door iedereen een slaapplaats te geven, ben ik mezelf vergeten. 'Jij slaapt met Minho en mij hier.' Newt wijst naar een houten deurtje rechts van hem. Ik knik. 'Zijn alle ramen en deuren dichtgespijkerd?' vervolgt hij zijn lijstje. Weer knikt iedereen. 'En heeft iedereen een flesje water bij zich?' 'Nee, ik niet.' zeg Chuck met rode wangen. 'Ik heb er nog wat extra meegenomen,' zeg ik. 'ik geef je er zo meteen wel één.' Chuck kijkt me dankbaar aan. Ik glimlach terug. 'Goed, dan denk ik dat we niets meer kunnen doen, we moeten ons heel de nacht zo stil mogelijk houden om te voorkomen dat de grievers naar de Laar komen.' Newt zucht en loopt het naar de deur rechts van hem. Aangezien ik daar ook moet slapen, volg ik hem. Minho zit op de grond met een droevig gezicht. 'Gaat het wel?' vraag ik hem. Ik ga naast hem zitten en geef hem een knuffel. 'Ja, ik heb alleen het gevoel dat dit mijn schuld is.' antwoord Minho met een schuldige blik naar de rest. 'Het is jouw schuld helemaal niet!' 'Jawel, als ik gewoon een uitweg had gevonden voor het labyrint was dit niet gebeurt. Dan waren we nu uit het labyrint bij onze ouders.' Ik geef Minho een kus en loop naar Newt. Ik zie hem snel zijn blik afwenden van mij en Minho. 'Wat moeten we nu doen?' vraag ik. 'Ik heb geen idee, ik wou dat Alby er nog was.' Geschokt kijk ik hem aan. 'Ik bedoel natuurlijk niet dat ik vind dat hij niet had verbannen moeten worden, tuurlijk moest hij dat na wat hij jou had aangedaan, maar ik bedoel dat Alby overal altijd een oplossing voor vond.' Ik ontspan terug een beetje. Maar door wat Newt zei moet ik terugdenken aan toen. Ik voel de tranen omhoog komen. Newt trekt me in een knuffel, en ik knuffel terug. 'Sorry, dit was niet mijn bedoeling.' 'Weet ik.' antwoord ik. Na een tijdje ben ik gekalmeerd, maar ik maak me nog niet los van Newt. Ik heb eigenlijk geen idee waarom. Als ik het gevoel heb dat we echt al lang zo staan, maak ik me los. Met rode wangen kijkt Newt weg van me. Als ik naar Minho kijk, zie ik hem boos naar Newt kijken. Dat was nou ook niet de bedoeling. Ik loop naar Minho en ga tegen hem aanliggen. Ik denk dat we nu best gaan slapen en stil zijn. Hopelijk komen de Grievers dan niet op ons af. Heeft iedereen eigenlijk een mes gekregen? Want als de Grievers toch tot op de Laar komen, en ons vinden in de Hoeve, zullen we het nodig hebben.