Liefde in het labyrint.

hoofdstuk 2

'De Laar?' vraag ik. 'Ja, zo noemen wij deze plek.' 'Oh.' is het enige dat ik kan uitbrengen. Ik wil net iets vragen over de poort als hij iets zegt. 'Weet je je naam al?' Ik schud mijn hoofd, en kijk een beetje beschaand naar de grond. 'Maak je maar geen zorgen, dat komt straks over een paar dagen wel.' zegt hij. zegt hij met een glimlach. Ik voel me al iets beter nu. 'Zal ik je een rondleiding geven?' vraagt hij. 'Oké.'

-*-

Nu, een halfuur later, is de rondleiding gedaan. Ik zit tegen een boom terwijl de jongens op "mijn" feestje plezier aan het maken zijn. Ik zit hier maar wat naar ze te kijken omdat ik nu écht niet in feestemming ben. Ik snap niet waarom ze een feestje geven, ik bedoel, wie wil er nou feesten als die net op een onbekende plaats met 50 jongens is aangekomen? Ik zit diep na te denken als ik geritsel naast me hoor. Bang sta ik op en kijk om me heen. Ik word pas rustig als ik Minho zie. 'Wow, je deed me schrikken.' zeg ik zacht, maar wel hard genoeg om het te kunnen horen. 'Sorry, was niet mijn bedoeling.' zegt hij rustig. Hij gaat - zonder het te vragen - naast me zitten en begint wat aan het gras te pulken. 'En,' vraagt hij dan. 'Wat vind je er van?' 'Van wat?' vraag ik. 'Van deze plek.' 'Oh...euhhh, ik weet niet..' stamel ik. 'Ja, beetje domme vraag, sorry.' 'Is niks.' mompel ik terug. 'Maar waarom zijn hier enkel jongens?' vraag ik dan. 'Weet ik niet, niemand weet dat. Er komt gewoon elke maand een nieuwe nobie en dat is al 3 jaar een jongen.' 'Wat is een nobie?' ik heb dat woord vandaag al zo vaak gehoord en wil nu wel eindelijk wel eens weten wat het betekend. 'Het betekend nieuweling.' zegt hij. Ah vandaar dat ze me zo noemen. 'Zeg, waarom loop je eigenlijk weg van je eigen feestje?' vraagt hij met een grijns. 'Oh, ik ben niet echt in feeststemming.' 'Kan ik begrijpen, maar weet wel dat je nog een heel leven zal moeten leiden hier. Dus waarom begin je vanavond al niet? Ik twijfel even maar dan sta ik toch toe dat hij me mee omhoog trekt en me mee neemt naar het feestje. 

-*-

Ik heb er echt geen spijt van dat ik toch maar ben mee gegaan. Het was echt leuk! Ik heb de hele tijd gedanst en gelachen. Als ik ale namen ken en bijna iedereen al gaan slapen is, besluit ik ook maar te om in mijn door Chuck aangewezen hangmat te gaan liggen en wat proberen te slapen, ondanks het irritante      geschommel. Ik val in slaap met de gedachte dat als heel mijn leven op de Laar vol dansen en lachen gaat zijn, ik hier best zou kunnen leven.