Liefde in het labyrint.

hoofdstuk 22

'Alva, je moet gaan slapen.' Minho loopt op een drafje naar me toe en blijft voor me staan. Ik reageer niet. 'Kom je nog?' 'Newt weet het van ons, Minho.' Eindelijk kijk ik op naar hem. Geschokt kijkt hij terug terwijl hij naast me komt zitten. 'Hoe komt het dat hij het weet? Heb je het verteld?' vraagt hij. 'Nee, hij heeft ons daarstraks hier zien zitten, hij was bij de hangmatten.' Ik wijs naar de hangmatten die je vanaf hier perfect kan zien. 'Wat...Hoe reageerde hij?' Moet ik Minho vertellen dat Newt ook gevoelens heeft voor mij? 'Hij was gekwetst, omdat we het hem niet hebben gezegd, meer niet.' Ik wil niet dat ze ruzie gaan maken om mij, het is voor zijn eigen bestwil dat ik het niet vertel. 'Ik zal het hem morgen wel uitleggen, nu moeten we gaan slapen.' zegt Minho. Ik knik en loop naar de hangmatten. Als ik in mijn hangmat ga liggen, voel ik ogen op me branden. Ik kijk om me heen en zie Newt vanuit zijn hangmat naar me staren. Hij ziet er nog steeds verdrietig uit. Ik glimlach naar hem. Ik krijg een droevige grimas terug. Ik sluit mijn ogen en probeer de slaap te vatten, wat door alles wat hier aan de hand is, nogal moeilijk gaat.

-*-

'Wakker worden, schoonheid.' zegt iemand grinnikend boven me. Waarom komt iemand me eigenlijk wakker maken, ik wordt altijd vanzelf wakker als de zon opkomt, zodat ik het eten voor de Renners kan klaarmaken. Meteen schiet ik overeind. 'Waarom, ben ik niet wakker geworden, ik moet het eten voor de Renners gaan klaarmaken. Thomas, degene die blijkbaar wakker heeft gemaakt, kijkt met een geamuseerde grijns naar me. 'Doe nou eens rustig, Frypan heeft het allemaal al klaargemaakt, je was zo aan het woelen dat we je niet wakker wouden maken, en aan jouw te zien heb je blijkbaar niet veel geslapen. Meteen wordt ik terug rustig. Ik laat mezelf in mijn hangmat vallen. 'Nee, ik heb inderdaad niet zo veel geslapen. En, oh man, mijn hoofd doet zeer.' Ik druk mijn hand tegen mijn hoofd. 'Ga je anders even opfrissen, Frypan heeft wel graag dat je het middageten mee komt maken, er zat weer iets speciaals in de Box.' Weeral? Waarom sturen ze zoveel lekker eten sinds mijn aankomst? 'Oké, ik ga me wel even wassen, maar moet jij niet al lang in het Labyrint zijn? De zon is al lang op.' vraag ik. 'Ja, maar ik moet vandaag niet rennen, het is de beurt van Minho en Ben.' antwoordt Thomas. 'Oh, maar wat ga jij dan doen vandaag?' 'Ik kan komen helpen in de Keuken als je wilt?' vraagt Thomas. 'Oh, ja! Dat moet je doen, het is er de laatste tijd zo saai.' 'Oké, tot straks!' Thomas gaat weg en ik sta op om me even op te frissen. Ik plens wat water van de ton in mijn gezicht en droog met mouw mijn gezicht af. Dat voelt al veel beter. Ik wissel van kleren en was de vuile. Daarna hang ik ze te drogen in de zon. Ik kom ze straks wel halen, als ze droog zijn, nu moet ik Frypan gaan helpen in de Keuken. Als ik er bijna ben, komt Thomas naast me lopen. Samen lopen we naar binnen. 'Thomas komt vandaag helpen omdat hij niet moet gaan rennen. Is dat goed?' 'Ja, zeker ik snap echt niet hoe ik dit moet klaarmaken!' 'Laat eens zien.' ik neem het pakje dat hij vast heeft over van hem en bekijk het eens. 'Het ziet er een beetje uit als een taart.' stel ik vast. 'Wat is taart?' vraagt Thomas achter me. 'Een rond gebak, met meestal fruit erin, bijvoorbeeld appeltaart.' zeg ik. 'Maar hier zit geen fruit in.' 'Wat dan?' 'Ik weet niet, er staat groentenkisch op, dus ik vermoed groenten. Laten we het gewoon klaarmaken, we zien straks wel wat het is' stel ik voor. 'Goed.' zegt Frypan. Thomas knikt.

-*-

'Ik denk dat het nog iets langer in de oven moet.' Frypan zet de taart, of "kisch" zoals op het pakje staat, terug in de oven. 'Was hij niet warm genoeg?' vraagt Thomas. 'Nee, hij was een beetje lauw. Maar, ik vraag me eigenlijk al een tijdje iets af. Voor mijn komst stuurden ze toch nooit zulk lekker eten, of wel?' vraag ik. 'Nee, we kregen enkel de ingrediënten om brood te maken, en als onze oogst mislukt was, kregen we ook groenten.' antwoordt Frypan. 'Waarom zouden ze dat nu wel doen dan? En die vitamines, hebben ze ooit al medicijnen gegeven als er iemand ziek was?' 'Nee, dat deden ze ook nooit, ik heb het me ook al afgevraagd, waarom ze dat allemaal sturen. Maar ik kan geen goede reden bedenken, het enige is dat ze dat allemaal begonnen te sturen toen jij aankwam.' Ik knik. 'Misschien-' Ik kan mijn zin niet afmaken door het gepiep van de oven. Thomas doet de oven open en haalt het eten er uit. Ik proef weer en knik. 'Ja, nu is hij goed. Zet de rest er dan gewoon even lang in als deze er in heeft gestaan. Hoeveel zijn er eigenlijk?' 'Voor iedereen één.' Frypan en Thomas zetten de taartjes in de oven en komen naast me aan tafel zitten. 'Misschien weten Minho of Newt iets over het eten dat we krijgen?' vraagt Thomas. 'Ik weet niet, ik kan het straks wel eens vragen, ik wil echt weten waarom ze ons eten sturen.' Weer worden we onderbroken door het geluid van de oven. Samen met Thomas neem ik alles eruit en leg ze op de tafel waar het eten wordt uitgeschept. 'Zullen wij het eten uitdelen?' vraag ik aan Thomas. 'Oké!' Thomas en ik lopen naar buiten gaan gaan klaarstaan achter de tafel. 'Thomas!' roept de persoon voor ons veel te luid. 'Sinds wanneer werk jij in de Keuken?' de persoon die veel te luid roept, blijkt dus Chuck te zijn. 'Euh, nee ik werk hier enkel vandaag. Minho en Ben zijn gaan rennen.' 'Ah, spijtig.' 'Ja, vind ik ook, maar ik vind het rennen nog nét iets leuker.' ik luister met één oor mee naar hun gesprek, terwijl ik eten uitschep voor de rest. 'Wel, dit ziet er lekker uit, ik zal maar eens gaan eten! Tot straks!' roept Chuck terwijl hij wegloopt. Thomas komt dichter bij me staan en fluistert:'Chuck is altijd lief, maar soms is hij zó opgewekt.' Ik knik en grinnik. 'Alles is uitgedeeld, kom je mee eten?' vraagt Thomas. 'Ja, ik kom zo, ik ga nog water halen, jij ook?' 'Ja.' Thomas loopt naar de tafel, en ik loop naar de Keuken. Als ik in de kast kijk voor een flesje water, zie ik dat Frypan de verpakkingen van de taartjes daar in heeft gegooid. Dat doet hij altijd, hij gooit de verpakkingen ergens, want hij weet toch dat ik dat wel in de vuilnisbak ga gooien. Hij is gewoon te lui omdat de vuilnisbakken aan de andere kant van de Laar staan. Ik neem de verpakking eruit en leg ze op het kleine tafeltje dat in de Keuken staat. Ik gooi ze straks wel weg. Ik neem twee flesjes water en wil naar buiten lopen, als een opgetrommeld briefje in de verpakking me opvalt. Ik neem het op en lees het.

Alva, hoop dat jij dit briefje vindt en niemand anders. Je bent een slim meisje, dat zijn jullie allemaal, maar jij vroeg je af waarom wij al dat eten stuurden. Dat doen de anderen niet. Het zit namelijk zo, dat eten hebben jullie nodig om op krachten te komen, want dat zullen jullie nodig hebben straks, als het einde begint. Het einde van proef 1. Veel succes.

Ava Paige.

Oeioeioei! Het einde van proef 1 is in zicht! Ik vond dat er nog is iets spannends in moest komen want het begon nogal saai te worden. Maak je maar klaar :).

Het is weer een langer hoofdstukje en het heeft weer lang geduurd, maar ik had niet echt inspiratie. Nu wel, ik zit bomvol! ;p Btw, geen Minho en Newt in dit hoofdstukje! :o Wel, ik zal al iets verklappen, het volgende hoofdstukje zit bomvol Minho en Newt!

Team Newt of Team Minho?

~Fudya