Liefde in het labyrint.

Hoofdstuk 7

Gally gaat terug aan het werk en ik ga weer naar Clint. 'Nog steeds niets dat ik kan doen?' 'Nee, nog niets. Ga maar, je kan toch niets doen.' Ik loop het hutje uit en kijk om me heen. Ik zie dat Chuck een hangmat aan het ophangen is. 'Kan ik helpen?' vraag ik hem. 'Ja, eigenlijk wel. Kan jij hem even hier vasthouden dan maak ik hem hier vast.' 'Voor wie is deze hangmat?' 'Voor niemand speciaal. Ik hang gewoon af en toe wat nieuwe.' Ik loop weg van Chuck en ga naar Newt toe. 'Newt, is er iets wat ik kan doen. Ik ben klaar met mijn taak en er is niets te doen.' 'Je kan mij wel helpen.' roept Gally met een grijns achter me. 'Maar dat kan je vast niet aan hé?' 'Oh, dat kan ik wel hoor.' ik loop naar hem toe. 'Wat moet ik doen?' 'Hak deze balk in 2.' Gally wijst naar een balk op de grond. Ik neem hem en leg hem op de grond. Ik begin te hakken. Gally slaat zijn armen over elkaar en kijkt naar me. 'Ga je daar zo blijven staan?' 'Ja, ik wil toekijken als je faalt.' hij denkt dus echt dat ik ga falen. Wacht maar af. Ik zal hem eens tonen wat meisjes allemaal kunnen. 'En waarom denk je dat ik ga falen?' 'Omdat je een meisje bent.' Ik ben klaar met hakken en sta op. 'Zie je wel dat ik het kan.' ik gooi het mes op tien centimeter van zijn voeten en het blijft steken in de grond. Hij deinst een beetje achteruit. Ik loop van hem weg. Wat moet ik nu weer gaan doen? 'Oke, misschien had ik geen gelijk. Je kan best wel iets.' ik draai me om. Heeft Gally zich nu net verontschuldigt? 'Kan ik nog iets doen?' vraag ik dan maar. Hij neemt het mes op en geeft het aan mij. 'Je kan goed overweg met messen, zie ik. Hak deze boom dan maar om.' 'Aye-aye kapitein.' rol ik met mij ogen. Hij grijnst. 'Met wie heb je eigenlijk nog niet gevochten?' vraag ik uit pure nieuwsgierigheid. 'Eigenlijk met iedereen behalve een paar. Newt, Alby, Chuck, Clint en Ben. Het zijn stuk voor stuk watjes. Alleen had ik wel wat anders verwacht van Alby, maar ja.' 'Omdat je niet vecht ben je nog geen watje hoor. Ik heb ook niet met jouw gevochten.' 'Ja, maar jij ben een méisje.' 'Waarom wil Alby niet met je vechten?' 'Omdat hij weet dat ik beter ben dan hem.' zegt Gally met een grijns. Als Gally echt beter is als Alby in vechten, zou ik het dan tegen Gally zeggen? Ik weet het niet. Wiens kant zou Gally eigenlijk kiezen. Hij is niet echt aardig, maar zoiets zou zelfs híj toch niet doen? Ik besluit het te zeggen. Het is een risico, ik weet het. 'Gally..weet je...Alby.' 'Wacht even, Newt roept me. Wat moet die sjakkel nu weer van me?' zucht Gally. Als Gally weg is voel ik een mes tegen mijn rug. Ik schrik. Ik ken dat mes. 'Je zegt het tegen niemand. Hoor je me?! NIEMAND. Of ik druk iets harder op dit mes. Denk er aan, wie zouden ze geloven. Jij of ik?'Met die woorden loopt hij weg. Ik voel tranen in mijn ogen. Heeft hij alles gehoord? Achtervolgd hij me? Hij is de leider dus heeft geen taak. Hij kan doen wat hij wil. De werkdag zit erop nobie.' Ik loop weg van Gally en ga in het bos zitten. Weer op dezelfde plaats, weer laat ik mijn tranen allemaal vloeien. Ik hoor geritsel en spring op, bang dat het Alby is. Ik zie dat het Newt is. Eigenlijk is dat nog erger, nu ziet hij mij huilen. Ik ga terug zitten en trek mijn benen tegen mijn borst. 'Ga weg!' roep ik naar hem.'Ik ga nergens heen.' is zijn antwoord. Hij komt naast me zitten. 'Wil je erover praten?' vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. Ik heb net meegemaakt wat er gebeurd als ik erover praat. 'Oke.' antwoord hij. Ik hoop dat hij nu weg gaat, maar dat doet hij niet. Hij zégt misschien wel dat hij geen antwoordt wil , maar ik weet dat hij hier gaat blijven zitten tot ik antwoord geef. 'Het is gewoon, ik ben het enige meisje hier. Ik herinner me niets en ik..ik.' verder kom ik niet. Ik hoop dat hij genoeg antwoordt heeft gehad.'Kom hier.' zegt hij en hij trekt me in een knuffel. Ik geniet van zijn warmte en knuffel hem terug. 'Het is tijd om te gaan eten.' 'Ik ga niet.' zeg ik. Dan ziet iedereen aan mijn rode ogen dat ik geweend heb. 'Oké, ik haal wel iets voor je.' Na een tijdje komt hij terug met een broodje kaas en een flesje water. Hij geeft het aan me en ik val meteen aan. Ik had echt honger.

-*-

Na het avondeten ben ik direct gaan slapen. Ik was zo moe geworden van al dat huilen. Na een tijdje val ik eindlijk in slaap.

Ik zit weer in het bos op de plek. Alby komt eraan. Hij gaat tegenover me zitten en neemt zijn mes en zet het op mijn pols, recht op m'n slagader. 'Sorry, Alva. Ik had graag nog wat langer met je gespeelt, maar ze beginnen iets door te krijgen. Ik moet je vermoorden. Maar iedereen zal denken dat het zelfmoord was. Geniaal toch?' zegt hij met een grijns. Ik wil hem slaan en weglopen, maar ik kan me niet veroeren. Hij drukt hard op het mes en ik begin heel hard te schreeuwen. Dan wordt alles zwart.

Ik schiet overeind. Newt, Minho en Chuck staan rond mijn hangmat. 'Wat is er geubeurd?' vraagt Chuck. Ik laat me weer in mij hangmat zakken. 'Niets, gewoon een nachtmerrie denk ik.' lieg ik. 'Gelukkig' zegt Chuck en loopt naar Thomas. 'Gaat het weer?' vraagt Minho. 'Ja, ga maar weer slapen, sorry dat ik je wakker heb gemaakt.' zeg ik verontschuldingent. Minho loopt ook weg. 'Ben je zeker dat het gaat?' vraagt Newt met een bezorgde blik. 'Ja, hoor. Maar ik denk niet dat ik nog ga kunnen slapen. Ik ga wel even naar het kampvuur.' Het brand nog een klein beetje. 'Je..euhmm. Als je wilt mag je wel bij mij slapen. Ik jaag de boze dromen wel weg.' zegt newt met een nerveuze glimlach. 'Oké.' Ik ga met hem naar zijn kamer -hij heeft een kamer met een béd erin- en in zijn bed liggen. Ik val bijna direct in slaap.