Liefde in het labyrint.

Hoofdstuk 5

Alby bindt mijn handen boven mijn hoofd aan een boom en mijn benen maakt hij ook vast. Ik kan niets doen! Ik schreeuw om hulp, maar mijn stem word gedempt door de doek om mijn mond. Ik ben helemaal radeloos. Ik besluit om met het  beetje energie dat ik nog over heb in huilen te steken. Ik voel dat hij aan mijn kleren zit. Kom op Alva, doe iets! Ik trap zo hard als ik kan met mijn benen, totdat ik de touwen van mijn voeten voel vallen. Ik trap naar waar ik denk dat Alby staat. Ik hoor hem kermen van de pijn. Volgens mij heb ik hem in zijn ballen geraakt. 'Trut!' roept Alby. Hij pakt mijn benen vast en maakt ze weer vast. Nu nog strakker. Dan gaat hij gewoon verder met waar hij was. Het allerlaatste kleine beetje energie dat ik nog had, heb ik nu ook opgebruikt. Ik laat hem maar. Hij trekt al mijn kleren uit en ik hoor dat hij die van hem ook uittrekt. Ik heb zwelfs geen energie meer om te wenen. Mijn ogen worden zwaar en ik val in slaap, of ik ben bewusteloos dat kan ook.

-*-

Ik word wakker en lig op de grond in het bos. Hu, waarom ben ik niet in mijn hangmat gaan slapen? Oh, ja juist Alby heeft me ontvoerd en hier vastgebonden. Aan de rest wil ik niet een denken. Er zit een doek om mijn mond maar niet meer om mijn ogen. 'Zozo, ben je eindelijk wakker.' hoor ik van achter me. Het is Alby. 'Waarom deed je dit?' vraag ik met tranen in mijn ogen. 'Weetje, jij merkt het misschien niet maar íedereen wil dit eigenlijk doen, alleen ben ik de enige die dat kan.' 'Waarom jij?' 'Omdat ik de leider ben.' 'Dat zorgt er toch nog niet voor dat jij de regels mag breken?' 'Stel je zegt het tegen de rest, wie denk je dat ze gaan geloven. Ik leider van de Laar, of jij, een nobie die nog maar net aangekomen is en nog helemaal verstrooid?' Ik denk er even over na. Hij heeft gelijk, besef ik me. ' En daarbij,' zegt hij terwijl hij snel naar me toe komt. 'Heb ik altijd deze nog.' Hij houd zijn mes tegen mijn wang. 'Weetje, zullen we er maar een wekelijkse afspraak van maken?' Ik kijk verschrikt naar hem. Meent hij dit?! 'Geen tegengepruttel.' zegt hij terwijl hij het mes van harder tegen men wang drukt. 'Ik zie je over 6 dagen, en ik zou maar komen opdagen als ik jouw was.' Hij haalt zijn mes van mijn wang en staat op. 'Oh, kom nou zeg. Stop met zo bang te zijn. Daar kunnen we hier echt niet tegen, tegen bangeriken.' Ik denk na over wat hij me heeft gezegd. Gedraag ik me dan zo bang? Hij loopt weg met een waarschuwende blik in zijn ogen en zijn mes hoof opgeheven. Ik blijf daar nog even zitten na te denken. Ik weet niet hoe lang ik daar al zit maar ik zie dat het donker wordt. Ik ga maar eens slapen. Als ik in mijn hangmat lig komt Chuck naar me toe. 'Waar was je de hele avond?' vraagt hij terwijl hij in de hangmat naast me gaat liggen. 'Oh, ik wou even nadenken.' Lieg ik. Ik weet nog heel goed wat Alby tegen me gezegd heeft. Ik mag het tegen níemand zeggen. 'Vind jij dat ik me bang gedraag?' Ik weet niet wat voor antwoord ik verwacht. 'Ik weet niet, je bent hier pas dan is dat normaal. De eerste weken dat ik hier was plaste ik elke dag in mijn broek. Man, wat had de rest problemen met mij. Het heeft een week geduurt voor ze een woord uit me kregen. Maar omdat jij een meisje bent kijkt iedereen ook heel de tijd naar je. waardoor jij je waarschijnlijk nog banger voelt.' Dit had ik dus al helemaal niet verwacht. Ik zeg niks en uiteindlijk van ik in slaap. Het laatste wat ik denk is dat ik me minder bang moet gedraag, net als Alby dat zei dat dat moest. Ik doe het niet voor hem, nee ik zou nooit iets doen voor die klootzak. Ik doe het voor mezelf.

Sorry dat het niet zo een lang hoofdstuk ik is.  Is het tot nu toe al goed, of is er iets wat beter kan? Je mag het altijd zeggen :) .