Liefde in het labyrint.

hoofdstuk 21

'Minho,' zeg ik. 'hou nu eens op met alle restjes op te eten.' ik probeer hem met een boos gezicht aan te kijken, wat helemaal mislukt. Ik grijns als hij opkijkt met een oranje gezicht van de lasagne. Minho is al de lasagne die nog over is aan het opeten. 'Ik moet de tafels nog allemaal afkuisen.' voeg ik er nog aan toe. 'Maar het is zo lekker.' hij trekt een droevig gezicht naar mij terwijl hij het bakje lasagne dat hij aan het opeten is, terug op tafel zet. 'Eindelijk.' zeg ik met een zucht. 'En nu weg, ik heb nog veel te doen.' Minho loopt naar me toe en wil me een kus geven. 'Minho..' zeg ik. 'Wat?' vraagt hij. 'Newt is hier niet, niemand is hier.' Hij trekt een mini-pruillip die ik echt niet kan weerstaan. Ik ga op mijn tippen staan en geef hem een kusje op zijn lippen. Ik grijns en geef hem een mep op zijn kont. 'Hup, weg!' Ik draai me om en begin de tafel af te kuisen. Eindelijk gaat Minho weg en kan ik rustig werken. Nu ik alleen ben, kan eindelijk nadenken over wat er daarstraks gebeurd is. Ik had eigenlijk niet door dat ik Minho leuk vind op die manier, totdat hij vertelde dat hij me leuk vond. Ik realiseerde me dat ik wou dat hij me kuste.

-*-

'Klaar!' roep ik heel luid naar Frypan. 'Ik ook!' roept hij terug. 'Ik ga nu wel buiten staan. 'Oké!' In mezelf dans ik een vreugdedansje. Ik hoopte al dat Frypan zou voorstellen om buiten te gaan staan, dan kan ik makkelijk wegsluipen. Minho is daarstraks komen vragen of we ergens konden praten. Uiteindelijk hebben we afgesproken aan de boom waar ik altijd ging zitten toen ik hier net was, die staat nét uit het zicht als je aan tafel zit. Als Frypan naar buiten gaat met het eten, wacht ik geen moment en sluip naar de boom. Als ik zie dat Minho er nog niet is, ga ik tegen de boom zitten en eet de boterham die ik nog meegenomen heb op. Voor het geval dat ik niet op tijd terug ben om nog mee te eten met de rest. Als ik naast me iemand hoor lopen, sta ik op en draai me om. 'Minho.' zeg ik met een glimlach. Hij glimlacht terug en gaat op de grond zitten. Ik volg zijn voorbeeld en ga ook tegen de boom zitten. Minho legt zijn hand op mijn wang en trekt me naar zich toe voor een kus. Als zijn lippen de mijne zachtjes raken, ontstaat er een heel feest in mijn buik. Ik heb het gevoel alsof duizenden vlinders dronken zijn en nu in mijn buik aan het dansen zijn. Even sluit ik mijn ogen, om in 2 donkerbruine, bijna zwarte, ogen te kijken als ik ze terug open. Minho heeft het soort ogen waar hè in kan verdrinken, en waar je elke emotie in ziet. Nu staan zijn ogen liefdevol met een beetje lust. Als Minho zijn hand van mijn wang haald en deze in mijn nek legt, kruip ik nog wat dichter naar hem toe. Ik sla mijn twee armen rond zijn nek en kus hem dwingender. Het gevoel in mijn buik wordt heviger, de vlinders zijn stomdronken. Minho maakt zijn lippen los van de mijne om op adem te komen. Minho zet zijn voorhoofd tegen mijn voorhoofd, terwijl we allebij hevig in en uit ademen. 'We..we moeten...gaan, Alva.' zegt Minho nog steeds zwaar ademend. 'Anders gaan ze...vragen waarom..

we... zolang wegblijven.' 'Ik weet het.' zeg ik met een spijtig stem. We blijven nog een tijdje zitten, om terug op adem te komen. Als we terug normaal ademen, gaat Minho rechtstaan en trekt mij met zich mee omhoog. 'Wat gaan we tegen ze zeggen?' Minho werpt een vragende blik naar mij. 'Ik bedoel, wat zeggen we als ze vragen waarom we zo lang wegbleven?' verduidelijk ik mezelf. 'Ow, euhm, ik zou kunnen zeggen dat je hangmat kapot was en dat ik hem heb gemaakt?' Dat zouden ze wel geloven denk ik. 'Goed.' Samen lopen we naar de tafel en gaan naast elkaar zitten. Aan mijn andere kant zit Chuck. 'Waar waren jullie? De appels zijn nu al op hoor.' zegt Chuck. Ik grinnik een beetje, zoals nog wat anderen aan onze tafel. 'Alva haar hangmat was kapot, ik heb hem gemaakt.' zegt Minho. Iedereen gelooft het. 'Dat had ik ook kunnen doen.' zegt Chuck naast me. 'Als hij nog eens kapot is, zal ik het aan jouw vragen, goed?' zeg ik lachend. 'Goed.' Chuck klaart weer een beetje op. 'Hier je mag mijn appel wel hebben.' hoor ik iemand zeggen. Ik kijk naar de kant vanwaar ik denk dat de stem komt. De stem is afkomstig van Newt. Hij reikt me mijn appel aan, die ik aanneem en op mijn bord leg. Als ik in zijn ogen kijk, zie ik duister, ongelukkig. Wat is er mis?

-*-

Na het eten moet ik eerst Frypan nog helpen afruimen, waardoor ik niet direct naar Newt kan. Ik wil echt weten wat er scheelt. Ik had zijn ogen nog nooit zo droevig zien staan. Als ik eindelijk klaar ben loop ik eerst naar Newts hangmat. Als ik zie dat hij daar niet is, ga ik naar het bos. Soms zit hij daar, om na te denken en te rusten, heeft gij me ooit eens verteld. Als ik bijna rond elke boom heb gelopen om te kijken of hij daar ergens zat, zie ik hem zitten bij de boom waar ik en Minho daarstraks nog zaten. Mijn huil-boom. Rustig loop ik naar hem toe en ga naast hem zitten. Zonder op te kijken zegt hij: 'Hoi.' 'Hé.' zeg ik terug. 'Ik, euhm.' wat moet ik zeggen? Dat ik kwam om te vragen waarom hij zo droevig kijkt? Is dat niet een beetje..onbeleefd? Stel dat hij het niet zegt, of zegt dat er niets aan de hand is. 'Ik kwam vragen of alles oké was, tijdens het eten was je zo stil.' Newt haalt zijn schouders op. 'Het gaat wel. Niks aan de hand.' hij zegt precies waar ik voor vreesde, hij zegt dat er niets is. Maar als hij het niet wil zeggen, moet hij dat niet van mij. 'Oké.' ik sta op en stap richting de hangmatten, ik zie Minho net in zijn hangmat gaan liggen. 'Wacht, Alva, eigenlijk is er wel iets. Ik..Ik weet dat jij en Minho daarstraks jouw hangmat niet aan het maken waren, want op het moment dat jullie daar geweest zouden zijn, was ik daar, mijn hangmat aan het maken.' Shit. Nu gaat hij vragen waar we echt waren! 'En er is nog iets, vanaf de hangmatten kan je deze boom perfect zien, weet je, en ik heb-' 'Je hebt ons gezien.' onderbreek ik Newt. Slikkend knikt hij. 'Ja, Alva, ik...ik heb jullie gezien. En...nee, ik ga het er gewoon allemaal uitgooien. Ik ben zo stil en verdrietig omdat ik verliefd op je ben, Alva, en voor even dacht ik dat die gevoelens wederzijds waren. Dan begon ik er aan te twijfelen, en nu heb je mijn vraag beantwoord.' Newt kijkt me aan, zijn ogen zo donker als de nacht. 'Had het me dan tenminste gezegd, ik dacht dat we vrienden waren.' na die laatste zin staat hij op en beent weg. Ik blijf stomverbaasd bij de boom zitten. Newr is verliefd op mij.

Tadaaaaaaa!!! EINDELIJK een hoofdstuk!! Ik weet dat ik weeral lang niet heb geuploas, maar ik moet me echt beter Inzetten voor school, als ik nog goede punten wil. Mijn vorige rapport was namelijk niet echt zo goed en volgens mij kontakt deels door het schrijven. Want buiten dit boek ben ik nog 2 andere aan.het schrijven. Maar om het goed te maken heb ik wel een langer hoofdstuk geschreven, ongeveer 1300 woorden. Nu is in vraag wat jullie liever hebben,

Vaker kleine hoofdstukjes van 900 woorden,

Of grotere van 1500 woorden, dan zal het wel wat langer duren.

Niet zo lang als ni hoor, ik schaam me diep dat het zo lang heeft geduurd :-(.

Btw, Newt heeft zijn liefde verklaart aan Alva!!! En, Oeps, hij weer het van Minho en haar.
Maar voor wie zijn jullie?

#TeamMinho

#TeamNewt

Let me know in de comments!
~Fudya