Liefde in het labyrint.

hoofdstuk 19

pov Alva

'Je meent het.' zeg ik even droog terug met een mini-grijns. Hij trekt me in een nog stevigere knuffel als eerst. Ik ween een beetje op zijn schouder. 'Moeten we het de anderen niet gaan vertellen, dat alles goed is met me?' zeg ik tegen zijn schouder. Hij trekt me recht en veegt zachtjes de tranen van mijn wangen. 'Misschien wel.' hij neemt mijn hand vast en we lopen hand in hand de Laar op. Ik kijk naar onze handen. Zou Minho het doorhebben? Als dat al zo is, vindt hij het blijkbaar niet echt zo'n probleem. Als we Newt zien lopen we naar hem toe. Hij kijkt me aan alsof hij een spook ziet. Maar dan verandert zijn blik. Hij kijkt naar onze handen en zijn blik verandert naar..verdrietig? Snel trek ik mijn hand los. Bijna onopmerkbaar schud hij zijn hoofd even. 'Hoe voel je je?' vraagt hij en komt wat dichter bij ons staan. 'Super.' Ik sla mijn armen om hem heen en knuffel hem zowat dood. Hij slaagt zijn armen nu ook om me heen en knuffelt me al even hard terug. 'Hoe..Wat?' propeert hij. 'Ik weet het niet, ik..ik voelde me gewoon ineens zo veel beter.' antwoord ik. Ik weet niet echt hoe ik het moet omschrijven. We laten elkaar los. Er rolt een traan over mijn wang die hij zorgvuldig wegveegt. Hij trekt me terug in een knuffel. 'Ssshh, niet wenen.' sust hij me. Maar de tranen zijn niet omdat ik verdrietig ben, ik ben gelukkig. Gelukkig. Ik wist niet dat ik dat ooit op deze plaats zou zeggen dat ik gelukkig was. 'Alva?' hoor ik ergens achter me. Ik draai me om en zie een verbaasde Thomas staan. Meten vlieg ik ook hem in de armen. Ik ben echt gelukkig.

-*-

Nu iedereen weet dat ik weer oké ben, gaat alles hier weer min of meer zijn normale gangetje. Ik help Frypan weer in de Keuken, en de rest doet ook weer gewoon zijn job. Ik neurie wat in mezelf terwijl ik de aardappelen voor het middageten kook. 'Ik ben klaar.' zeg ik een tijdje later. 'Ik ook, zullen we het al gaan klaarzetten?' zegt Fry. 'Het is nog wel een beetje te vroeg, maar dat zal wel geen probleem zijn.' Met inze mega potten lopen we naar buiten. 'Hmm, hier is natuurlijk nog niemand, we zijn ook een halfuur eerder klaar als normaal, kan jij misschien even naar de Tuinen gaan? Daar werkt Newt vandaag, hij zal de rest dsn wel roepen.' Ik doe wat hij zegt en ga half-joggend, half-stappend naar de Tuinen. 'Newt?' vraag ik als ik er aan kom. 'Ja? Wie riep mijn naam?' hoor ik ergens links. 'Ik ben het, Alva, waar zit je?' 'Hier.' zegt hij nadat hij opeens voor me springt met een heel grote glimlach. Ik schrik me rot. 'Wow, je deed me schrikken!' 'Dat was ook de bedoeling.' 'Kan jij iedereen al naar de Keuken sturen? Het eten is al klaar en anders wordt het koud.' 'Tuurlijk.' hij loopt bij me weg en gaat wie-weet-waar naar toe. Ik loop ook weg, in de tegenovergestelde richting, terug naar de Keuken. Als ik aankom staan er al heel wat Laarders in de rij. Newt kan echt snel mensen bijeen roepen. Ik ga achter de tafel staan en schep uit. Hier en daar zegt eens iemand 'Hoi' of 'Hallo' tegen me, maar velen kijken me ook vreemd aan. Komt het doordat ik weer "normaal" ben? Ik besluit het er maar bij te laten en ga zelf eten. Net als ik naar de tafel wil gaan waar ik altijd zit, tikt iemand op mijn schouder. Ik draai me om en zie een lief glimlachende Minho staan. 'Ehm, wil je even meekomen?' vraagt hij. Ik neem een wat bestek en loop achter hem aan. Dan maar niet aan een tafel eten vandaag. 'Wat is er?' vraag ik. 'Niets.' antwoordt hij. Hij gaat bij een boom zitten en trekt een moeilijk gezicht. 'Kom op, wat is er Minho?' zeg ik nog eens, in de hoop dat hij nu wel antwoordt. Hij neemt diep adem. 'Alva, ik vind je leuk. Léuk, léuk.' 

Héhéhéhéhéhé, ik laat jullie lekker in spannig afwachten voor Alva's reactie. Ik heb volgende week namelijk examens. :( Maar daarna is het VAKANTIE!!!! Ik beloof dat ik dan heel veel zal schrijven, normaal heb ik dan mijn gsm ook terug, dus zal het nóg wat sneller gaan! 

Vote & Comment? :)

~Fudya