hoofdstuk 18

363 28 3
                                    

pov Newt

Het is nu al iets meer dan een halfuurtje geleden dat Thomas en ik, Alva een tablet gaven. Kalm  maar toch nerveus, lopen we naar haar hangmat. Ze is al wakker. Ze glimlacht weer naar ons en we knielen naast haar neer. 'Hoe voel je je?' vraag ik als niemand iets zegt. Alva haalt haar schouders op. Wacht, wat? Ze haalde haar schouders op! 'Wij moeten nu ook gaan slapen, Alva. Maar morgen na het ontbijt kom ik terug.' zeg ik. 'Ik ook.' zegt Thomas terwijl hij hevig knikt. We staan op en lopen elk naar onze hangmat. Als ik bij m'n hanmat kom ligt er iemand in. Ik kan niet zien wie, het is te donker. 'Hallo?' zeg ik daarom maar. Direct gaat de persoon rechtzitten. 'Sorry, ik was aan het wachten tot je kwam, maar viel toen in slaap denk ik. Hoe is het met Alva?' Ik hoor aan de stem dat het Minho is. Direct ontspan ik een beetje. 'Goed, ze beweegt nu al een klein beetje.' antwoord ik terwijl ik me in de hangmat laat vallen. In mijn ooghoek zie ik Minho ook een beetje ontspannen. We blijven nog heel lang zo zitten. Gewoon voor ons uitstarend. 'Ik moest maar eens gaan slapen.' zegt Minho. Ik knik. 'Newt..Het komt wel goed met haar.' zegt hij nog voor hij wegloopt. Het duurt nog heel lang voor ik in slaap val, maar uitendelijk lukt het me toch. 

-*-

Heel ongeduldig zit ik aan tafel. Ik wou eigenlijk het ontbijt overslaan en naar Alva gaan. Om haar een tablet te geven, maar Thomas drong er op aan dat ik zou eten. "We willen niet dat jouw nu iets overkomt." had hij gezegd. Ik weet wel dat hij gelijk heeft, niet eten is ook niet goed. 'Doe nu toch eens rustig.' klaagt Minho. 'Ik weet dat je zo snel mogelijk naar je schatje wilt, maar laat ons tenminste rustig eten.' Hij rolt met zijn ogen en loopt van tafel. Wat heeft die nu? En Alva is mijn schatje helemaal niet, ik ben gewoon bezorgd om haar. Dat is toch iedereen? Eindelijk kan ik opstaan en ik loop zo snel mogelijk naar Alva. 'Hoi, hoe gaat het?' vraag ik als ik bij haar kom. Ze haalt haar schouders op. 'Tijd voor nog een tablet.' zeg ik. Alva trekt een vies gezicht. Wacht, dat kon ze gisteren toch nog niet? Als het hele tablet opgebruist is zet ik het flesje aan haar lippen. Ze drinkt het helemaal leeg. We blijven elkaar nog een tijdje aanstaren tot ze haar ogen amper kan openhouden. 'Slaapwel.' zeg ik en loop weg. 

pov Alva

Ugh, Newt heeft me net weer zo'n vies tablet gegeven. Eigenlijk zou ik ze eigenlijk niet willen nemen, maar ik kan toch niet tegenpruttelen. Ik val bijna in slaap als iemand of iets me aanraakt. Ik schrik een beetje op, maar zie dat het Minho is. Hij komt wel vaker langs, meestal als Newt net weg is. 'Hoe gaat het?' vraagt ook hij. Weer haal ik mijn schouders op, maar ik glimlach erbij, als teken dat het toch een beetje goed gaat. Im wacht tot hij gaat vertellen wat er is gebeurd, zoals hij altijd doet. Als hij dat niet doet, haal ik één wenkbrauw op. Hij ademt diep in. 'Er is niet echt iets gebeurd. Vandaag gaan Ben en Thomas rennen, dus heb ik niets te doen. Straks help ik wel even mee in de Tuinen ofzo.' Ik ga recht zitten. Wat? Ik ga rechtzitten! Het lijkt wel alsof iets anders al mij bewegingen controleert. Ook Minho lijkt geschrokken. Hij gaat wat rechter zitten en trekt me in een knuffel. Ik knuffel hem terug en huil zachtjes. 'Minho..' snik ik. Minho trekt zich snel terug en kijkt me nog meer geschrokken aan als eerst, zover dat kan. 'Je praat.' merkt hij droog op. Ik glimlach.

pov Ava Paige

Samen met 5 andere medewerkers kijk ik verwonderd naar de beelden. Alva heeft maar een paar tabletten gekregen en ze is weer bijna de oude. Het lijkt wel alsof Minho daar voor gezorgd heeft. Normaal zou het hele doosje leeg moeten zijn voor dat ze weer 'normaal' is. Ach ja, des te beter, nu kunnen we sneller door met de test. 

AAAAAAALLLOOOOOOHHHHHAAAAAAA, ziehier weer een nieuw hoofdstukje!! Het spijt me zoooooooooooooooo erg dat het zo laat was! Ook is het best kort, maar ik vond het wel goed om hem zo te laten eindigen. Het wil niet zeggen dat het verhaal bijna af is hoor, ik wil nog zeker doorgaan tot hoofdstuk 30!! ~Fudya

Liefde in het labyrint.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu