Sabrina.
I sighed and went straight to my room and locked myself inside. I hate being played like a fool and my freinds knows that. Bakit kailangan nilang itago sa akin? Anong dahilan? Unti-unti ko nang napagtatagpi ang lahat ng bagay. I may have lost my memories but I'm not a fool. I don't want to talk to anyone right now since my mind is going crazy. I've discovered a lot of things today and I am also having some flashbacks that makes my head hurts. Napaupo ako sa kama ko at biglang nahulog ang phone ko kaya pinulot ko ito pero bago pa man ako makaangat ay bigla akong naptitig sa portrait ko. Kumunot ang noo ko pero hindi ko na pinansin at dumiretso sa kama ko para humiga.
I need to talk to Zeea tommorrow to get answers. Alam kong siya ang may alam ng lahat ng nangyayari ngayon kaya gusto ko ay sakanya mismo manggaling. Bigla kong naalala ang pagbubuntis niya kaya napabuntong-hininga ako. Ako ba ang ina ng dinadala niya? Why is she keeping it a secret? Naguguluhan na ako sa lahat ng bagay idagdag pa ang pagdating ni Alilei nang biglaan. I admit I was excited at first pero hindi nagtagal ay nawala ang excitement na iyon at naplitan ng pangungulila. Bumangon ako at mabilis na dumiretso sa PC ko at binuksan ang isang file kung saan may naging pasyente na kami na nag-suffer sa Selective Amnesia.
I suddenly heard a knock on my door so I waited someone to open it at binuksan nga. Bumungad sa akin si Alilei kaya kumunot ang noo ko nang makita siya. "What are you doing here?" Tanong ko at lumapit siya sa akin at niyakap ako pero kumalas ako sa yakap niya.
"Why did you denied our relationship earlier?" She asked but I scoffed. "I was excited when I saw you again at the hospital when I woke up pero hindi ibig sabihin non na babalik tayo na parang sa dati. Have you forgotten that you left me? I don't know what's happening but I can also feel na may kinalaman ka dito." Kumunot ang noo niya at halatang nagtitimpi lang siya kaya huminga ako ng malalim at pilit na kinakalma ang sarili ko.
"Umalis ka muna Alilei. Hindi ako pinanganak kahapon para hindi malaman na may alam kayong lahat maliban sa akin and I'll surely find out what really happened." Sabi ko at dumiretso sa loob ng banyo para hindi na siya makapagreklamo pa. Napahawak ako sa doorknob dahil biglang sumakit ang ulo ko. Something flashed in my mind and I'm sure it was some pieces of my memories.
I think I'm in a condo with lots of arts and I can even hear some giggles from a woman. Napaupo ako dahil sa sakit ng ulo ko. Then I saw myself standing and I think I am posing since I can see the back of the canvas and a woman happily drawing me but I can't see her face. Napahinga ako ng malalim nang matapos ang pagsakit ng ulo ko. Pamilyar ang lugar na pinangyarihan non pero hindi ko lang alam kung saan pero based on the woman's reaction in my memories.
Binuksan ko ang shower at inalis ang mga suot ko at mabilis na naligo. Lumabas ako ng banyo at nagbihis ng damit. Bumuntong-hininga ako at pinatuyo ang buhok ko bago bumaba pero bago pa ako makalabas ay hinarang na ako agad ng nanay ko kaya kumunot ang noo ko. "Where are you going?" Tanong niya kaya napasuklay ako sa buhok ko.
"I'm going to talk to Zeea." Sabi ko pero umiling siya kaya kumunot ang noo ko. "Zeea is obviously hurt earlier. Give her some time for now." Napahilamos ako sa sinabi ng nanay ko at napailing ako.
"Paano ako matatahimik mom? Ang dami kong tanong na alam kong siya lang ang makakasagot. I have a selective amnesia right?" Hindi nagulat o nagpakita ng emosyon si mommy kaya napakagat ako sa ibabang labi ko. "May alam ka dito mom?" Instead of answering ay nilapitan ako ng nanay ko at marahang hinawakan sa kamay at dinala ako sa couch para maupo.
"Wala ako sa posisyon para magsalita anak pero huwag mong pangunahan ang lahat hija dahil alam kong may valid reason siya bakit kailangan nilang itago lahat ng ito sayo." I sighed and hugged my mother. Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako dahil sa frustration. Gulong-gulo na ako dahil sa nangyayari at wala akong magawa dahil alam kong maging si Zeea ay nahihirapan din. Hindi ko na alam ang gagawin ko kaya napayakap nalang ako sa mommy ko. Sa mga panahong ito alam kong si mommy lang ang nakakaintindi sa akin lalo na at ang gulo na ng mga nangyayari.
Nagising ako na namamaga ang mga mata ko at masama ang pakiramdam ko pero pinilit ko paring bumangon at naligo dahil may duty na ako ngayon sa hospital at hindi ko pwedeng pabayaan ang trabaho ko dahil lang sa masama ang pakiramdam ko o ano. Pagkababa ko ay tinawag pa ako ni mom na kumain ng breakfast pero tumanggi ako dahil late na ako kaya nagmamadali akong nagdrive papunta sa hospital. Mabilis akong nakarating at maraming natuwa na bumalik na ako kaya kahit papaano ay medyo gumanda ang mood ko. I am planning to talk to Zeea later after my duty at sana ay maayos ang lagay niya dahil kapag hindi ay baka kung mapaano ang bata. Dumiretso ako sa office ko at tinignan ang mga nasa mesa ko at napabuntong-hininga. I have a lot of things to do today so might as well start to work.
After a couple of hours sitting and checking the papers on my table I stretched my body since its starting to get numb but I was about to stand up to stretch my feet when my door suddenly opened and I saw my best friends Kyla and Hera. I continued to stretch and Hera put down a paperbag in my table. Its probably a snack since if I'm right hindi pa lunch break. "Missed me?" I chuckled and Kyla smiled at me while Hera just rolled her eyes. Typical reaction from her.
"What brought you here?" Tanong ko at inilabas ni Hera ang snacks sa paperbag na dala niya at bigla akong natakam dahil sa amoy. "We wanna say sorry to you." Paninimula ni Hera kaya natigilan ako at kumunot ang noo. "Sorry for what?" I asked and they look at each other.
"Alam naming matalino ka Sabrina. We already talked to Rose and she's mad. Mahal ka namin Sabrina pero hindi kami ang dapat na magsabi sayo ng mga sagot sa katanungan mo." Paliwanag ni Kyla kaya bumuntong-hininga ako. It's what my mother said too when we talked yesterday.
"I really am confused because of what's happening and frustrated at the same time since no one wants to say anything." Tumingin ako sakanilang dalawa at nagkatinginan naman sila.
"Pero hindi ko kayo masisisi and alam ko na ang kondisyon ko. Thanks to your bad acting and everyone's move whenever I ask about the flashbacks in my mind." Sabi ko at doon na umirap ang dalawa sa akin kaya natawa ako sa reaksyon nila. They can't lie to me lalo na at kilala ko na sila including Rose. Hera and Kyla is obviously lying the last time since they look so uncomfortable and they can't look at me straightly in the eye and that includes Zeea too. She blushes whenever she talks to me and she also stutters when she's asked about her 'wife'.
"What are you planning? Zeea wants to go back to Pangasinan." Sabi ni Kyla kaya kumunot ang noo ko. Pangasinan? Taga doon ba siya?
"She wants to go back to her mother habang pinagbubuntis niya yung bata." Napahilamos ako dahil hindi ko na alam ang gagawin ko. Magsasalita pa sana ako nang biglang tumunog ang phone ni Kyla kaya agad niyang kinuha iyon at mabilis na sinagot ang tawag.
"Miss mo naman ako agadーANO!?" Napatayo siya kaya nagulat kami ni Hera. Tumingin siya sa amin at halatang nagaalala ang mukha niya. "Yes papunta na kami. Wait for us." Sabi niya at ibinaba na ang tawag.
"Alilei went to Hera's mansion and almost attacked Zeea." Sabi niya kaya nanlaki ang mga mata ko at napatayo. Ganoon din si Hera at nagkatinginan kami. Masama ang kutob ko sa pagsugod doon ni Alilei kaya agad kong kinuha ang bag ako.
"Let's go." Sabi ni Hera kaya tumango ako at nagmamadali kaming lumabas ng hospital. Kapag may masamang nangyari kay Zeea baka kung anong magawa ko kay Alilei. Mabilis kaming sumakay sa sasakyan ni Hera para mabilis kaming makarating ay iisang sasakyan na ang ginamit namin. Mabilis ang pagpapatakbo niya pero mas nagaalala ako sakanila. Nang makarating kami sa mansyon nina Hera ay agad na tumakbo si Hera at Kyla kina Jade at Reene. Hindi ko na hinintay ang sasabihin niya at niyakap ko agad si Zeea.
With or without my memories ay alam kong ang babaeng yakap ko ngayon ay may malaking parte sa buhay ko.
