Wild Romance Series 3: Fornax Reeze Maddox

Prologue:

AMIRA gazes out of the train window, watching the small raindrops trickling down. Lost in thought, she reflects on how rapidly things have transformed. It's been a decade since she departed and lived in various locations, and now, her hometown appears somewhat altered.

Contemplating the impermanence of everything, she draws a tiny smiley face on the dusty window with her index finger, realizing that nothing remains the same forever.

"Nasa La Claritora na po ba tayo, mommy?" At napatingin naman si Amira sa batang lalaki na katabi niya. Bakas sa mukha nito ang pagkabagot sa biyahe. "I'm just excited to meet Dada Lo and Meme La in person."

With a smile on her face, Amira gently held his chin and met his captivating green eyes. "We'll be reaching the station very soon. Welcome to La Claritora, my angel," she warmly expressed.

"Jesus, mommy!" Inirapan naman siya ng bata at ipinagkrus nito ang mga bisig sa dibdib. "Please refrain from calling me 'angel' as I am not a girl, and I've already grown up!"

Natawa naman si Amira. "Alright, young one. You still wet the bed while you're asleep."

"Mom!" May bahid na pagkairita sa boses ng bata kaya naman natawa si Amira sa naiinis nitong mukha.

Hindi na umimik pa ang batang lalaki na nasa sampung taong gulang at nang tinignan ulit ito ni Amira ay mahimbing na nakatulog ito habang yakap-yakap ang laruang Doraemon.

Hinayaan na lamang niyang makapagpahinga ang bata sapagkat pagod rin ito sa layo ng biyahe nila. At makalipas ang ilang minuto, huminto na ang train na kanilang sinasakyan at ginising niya ang kanyang anak.

"Hey wake up..." Marahan niyang niyugyog ang munti nitong katawan at nagising naman ito. "We're finally here."

"Really!?" The boy asked, his face brimming with excitement. Amira smiled, ready to stand up and retrieve their bags, but her son promptly dashed out of the train.

"Cree!" She called out the little boy's name in a panicked voice. Kaagad niyang kinuha ang kanyang bags at maleta na kanilang dala at hinabol ang bata palabas.

Milyon-milyong pawis ang kanyang nailabas nang pag-alis niya ng train ay hindi niya nakita ang kanyang anak.

Amira used to fear nothing, but now that fear has a name, and it's 'Cree,' her son.

"Anak!" Palinga-linga siya. Sa dami ba namang tao rito sa Main Train Station ay hindi niya magagawang mahagilap agad ang kanyang anak. "Anak! Nasaan ka?"

Dumaan at nakipagsiksikan si Amira sa dagat ng mga tao. Tanong rito at tanong roon ang ginawa niya kung sino man ang nakakita sa kanyang anak pero hindi pa rin niya ito mahanap.

At habang inililibot niya ang kanyang paningin ay natagpuan ng kanyang mga mata ang kanyang anak na tumatakbo palabas ng Main Station.

As she was about to follow her son, she accidentally bumped into someone.

"I-I'm sorry," she said, gazing up at the tall and big man she had collided with.

Napalunok naman si Amira ng laway nang titigan siya ng masama ng lalaking nabangga niya.

"Pasensiya na po, nagmamadali kasi ako dahil yung anak ko ay-"

"Bago ka rito ano?" Pinutol siya sa pagsasalita ng lalaki. Malaki ang pangangatawan nito at nakakatakot ang hitsura lalo na dahil may makapal itong bigote. "Sa susunod, mag-iingat ka miss."

"Opo, pasensiya na." Nanghingi siya ng pasensiya at tuluyan nang nilagpasan ang lalaki. Diri-diritso lang ang lakad niya papunta sa labasan ng main station.