တြယ္ေနွာင္ရစ္ငင္
အပိုင္း(၅၇)
#တြယ္ေနွာင္ရစ္ငင္
01031212
"ေတာ္ေသးတာေပါ႕...ဆရာတို႕ ျပန္သြားမွာ စုိးေနတာ...သံုးေလးရက္ေတာ႕ ေနျကဦးဗ်ာ.."
"မလုပ္ပါနဲ႕ဗ်ာ....ကၽြန္ေတာ္႕အဖိုးက ေနေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး.."
"ေမာင္ခ်မ္း တစ္ေယာက္ကေတာ႕ အေဖရတာနဲ႕ ဖားတာ ဆိုတာေလ...ဆရာက ဘာမွ မေျပာရေသးဘူး..သူ႕ခ်ည္း ျငင္းေနေတာ႕တာပဲ..."
"ဖားပါဘူး...ေဖ႕က ေမာင္႕ကို ခ်စ္တယ္ေနာ္...ေဖ.."
"ခ်စ္တာေပါ႕....သားတစ္ေယာက္တည္း ရိွေတာ႕ သူ႕ကိုပဲ ခ်စ္ေပးေနရတာပဲေလ...ဒါေျကာင္႕ သူ႕စကားပဲ နားေထာင္ေနရတယ္..."
"ဟား...ဟား...ဟုတ္တယ္.....ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕မွာဆိုလည္း ေမာင္ခ်မ္း ဘာလုပ္လုပ္ မေျပာရဲဘူး..ကေလးလိုပဲ စိတ္ကလည္း ေကာက္ေသးတယ္...ဟိုတစ္ခါ အလွဴတုန္းက နည္းနည္း ေငါက္မိတာ ကၽြန္ေတာ္႕ကို တစ္လေက်ာ္ေလာက္ စကားမေျပာဘူးဗ်ာ..."
"ဟား..ဟား..ဟုတ္လား..သား.."
"အြင္း....ေမာင္က ကိုေရႊကို ခင္တယ္...ဒါေပမဲ႕သူက ေငါက္ေတာ႕ တင္းျပီး မေခၚေတာ႕တာေလ.."
"ေအးပါကြာ...မင္းက ငါ႕ညီငါ႕သားလိုပဲဆိုေတာ႕ ေခ်ာ႕ေပါင္းရတာေပါ႕ေလ..."
"ဒါေပါ႕...ဒါေပါ႕..."
ျငိမ္းခ်မ္းတို႕ရြာကို ျပန္ေရာက္ေတာ႕ ကိုေရႊ႕အိမ္က ထမင္းစားဖိတ္လို႕ မိသားစုလိုက္ သြားစားရသည္။
အလံုး က ခပ္ရြံရြံျဖင္႕ ထမင္းကိုပဲ ငံု႕စားေနေတာ႕ ျငိမ္းခ်မ္း တစ္ခ်က္ျကည္႕မိသည္။
"မလံုးလည္း ထည္႕စားေလ.."
"ဟင္..ဟုတ္..."
"ခံသီးငပိခ်က္ေလး...ဆရာ.."
"ဟုတ္ကဲ႕...စားေကာင္းပါတယ္..."
"ေဖခ်မ္း အဲဒါေတြ မစားဖူးပါဘူး.."
"စားေတာ႕ မစားဖူးဘူးေလ...စားလို႕ရပါတယ္..."
"ဒါက သျပြန္းဟင္း.."
"ေျသာ္..ဟုတ္....ျကက္သားပါတယ္ေနာ္.."
"အင္း....ျကက္သားနဲ႕ဘူးသီးခ်က္သလိုပဲ...ဒါက ေက်ာက္ဖရံုသီးနဲ႕ ခ်က္ထားတာ ကုိခ်မ္း.."
YOU ARE READING
တြယ္ေႏွာင္ရစ္ငင္
Romanceတြယ္ေႏွာင္ရစ္ငင္ "ကိုခ်မ္း...က်ိန္..." "ဟမ္..." "အလံုးက လြဲျပီး ဘယ္သူမွ မခင္ဘူးလို႕ က်ိန္..." "ဘာလို႕ က်ိန္ရမွာလဲ..မက်ိန္ပါဘူး..ငါ ခင္ခ်င္တဲ႕သူနဲ႕ ခင္မွာေပါ႕....နင္႕ကိုလည္း ခင္တာပဲ..." "မရဘူး...က်ိန္..." "မက်ိန္ဘူးဟာ....ေနာက္တစ္ခါ ထပ္က်ိန္ခိုင္းရင္...
