Mijn droomprins

Brady

"Bedankt," ik pak het wijnglas gevuld met water van het zilveren dienblad en geef een glimlach naar de man in het witte pak. Met een tevreden knikje zet hij weer een stap naar achteren en wacht tot hij een volgende opdracht krijgt. "Bradinson, ik hoorde dat je je educatie nu op een publieke school voortzet," ik blik naar de vrouw en geef met een knikje glimlachend antwoord. 

"Dat klopt, ik heb besloten dat het beter is voor mijn toekomst als ik vast het volk leer kennen en me meer onder de mensen voeg. Daarnaast zag ik de thuis les, die ik kreeg niet meer als een uitdaging om mijn cijferlijst zo hoog mogelijk te behouden," ik neem een slokje water en luister naar de gesprekken die mijn ouders eroverheen voeren over mijn educatie. In mijn ooghoek zie ik dat Arianna met een geïnteresseerde blik mijn kant op kijkt. Als ik even kort mijn blik op haar richt, zie ik dat ze zich even recht neerzet voor ze haar glas oppakt en er een slok van neemt. "Uwe hoogheden, het voorgerecht zal geserveerd worden," de zwartharige vrouw draait zich om in de ijzeren stoel en blikt naar de bediende achter haar. Zijn witte pak zit statisch om zijn lichaam en met een buiging geeft hij wat door aan de koningin. 

Met een kort knikje gaat ze weer recht in de stoel zitten en wacht tot het keukenpersoneel de serre betreed met zilveren schalen. De koningin van Zendoza staat op en slaat haar handen bijeen. "Bij deze wil ik jullie nogmaals bedanken om hier aanwezig te zijn om onze koninkrijken te integreren. Laat het eten smaken," met een blik naar het personeel, worden de zilveren schalen op tafel gezet en wordt het eten zichtbaar gemaakt. De koningin gaat weer op haar plaats zitten en buigt zich naar prinses Arianna om iets in haar oor te fluisteren. Ik kijk naar de hapjes die op de tafel staan en laat wat lucht mijn longen uit, waarna ik mijn rug recht en wat beter op de ijzeren stoel plaatsneem. 

De kussens van de stoelen zijn dik en hard, waardoor het voelt alsof je nog steeds op ijzer zit. Ik geef een blik aan mijn ouders, die druk in gesprek zijn met het andere echtpaar. Ik neem een van de hapjes van de schaal en leg deze op het witte servies. Een stukje zal heeft zich genesteld op een saladeblad met wat dressing en een melange van ei en prei ernaast. Met een vragende blik kijk ik naar het stukje zalm. "Het is echt lekker," ik kijk naast me en zie Arianna haar blik op mij richten. Vragend kijk ik haar aan tot ze een knikje naar mijn bord geeft. "Apart," ik probeer de smaken in me op te nemen, maar weet niet of ik de combinatie geweldig vind. Met een glimlach leg ik mijn bestek weer naast het bord en recht mijn rug weer even voor ik naar het gesprek van mijn ouders luister.

"Dus Arianna, wat zijn zoal jouw dagelijkse bezigheden?" ik neem een slokje van het water en voel hoe het koude goedje zich verplaatst door mijn lichaam. "Zal ik je een rondleiding door het paleis geven?" ik hoor mijn moeders stem mijn antwoord onderbreken en probeer de glimlach op mijn gezicht te houden. "Natuurlijk," ik schenk een veelzeggende blik vol irritatie aan mijn ouders voor ik de servet op mijn schoot op het bord neerleg en de stoel naar achteren schuif. "Geweldig," Arianna schuift haar stoel ook naar achteren en wacht tot ik bij haar sta. 

"Wij zijn even weg," mijn ouders en de ouders van Arianna kijken ons met een glimlach aan en wachten tot wij de serre hebben verlaten, voor ze voortzetten met hun gesprek. "En hier zijn de koninklijke tuinen," twee wachters openen de dubbelen tuindeuren en kijken voor zich, terwijl wij het paleis verlaten. Ik kijk over de rozenstruiken en zie in de hoek een man staan, die zich bezighoudt met het knippen van een heg. De roze rozen geven wat kleur aan de lichtgroene tuin. "Onze tuinen zijn bijna hetzelfde," zeg ik met een lach en loop naar het prieeltje in het midden van de tuin. Ik neem plaats op het houten bankje dat in het prieeltje staat. Arianna kijkt even naar de tuinman en neemt dan plaats naast mij op het wit geschilderde bankje. Door het weer, zie je dat het bankje al lang niet in gebruik is geweest en nodig een nieuwe laag verf kan gebruiken. Het grijze dak van het prieeltje is nog nat van een regenbui, die pas plaatsgevonden heeft en van de bloemen, die als een slinger over de rand zijn gedrapeerd, druppelt hier en daar wat water. Mijn handen zitten verstopt in de zakken van mijn trenchcoat om ongemakkelijke situaties te vermijden.