Mijn droomprins

Brady

Rennend wissel ik mijn blik van voor me naar achter me. Er is niets te zien. Alleen schaduwen van de bomen en witte puntjes, die verschijnen door de reflectie van de maan in de regendruppels. Mijn kleding is zwaar geworden en druppels glijden over mijn hoofd van mijn haren af. Voetstappen worden steeds luider en het geluid van krakende bladeren wordt steeds erger. Ik voel mijn hartslag versnellen en mijn het gevoel alsof mijn longen worden dichtgeknepen kan ik niet meer negeren. Een steek gaat door mijn enkel en ik zie de vieze modder steeds dichterbij komen.

Mijn adem stopt even en kijkend om me heen, schiet ik recht overeind. De ingehouden lucht verlaat gerustgesteld mijn longen, wanneer ik ontdek dat ik vredig in mijn eigen kamer ben. 'Het was maar een nachtmerrie', gaat meerdere malen door mijn hoofd. Ik stap mijn bed uit en loop naar een van de ramen. Het felle licht van de zon verblind de kamer, als ik de gordijnen open.

"Goedenavond meneer," ik buig mijn hoofd wat als begroeting naar de portier in het zwarte pak. Gouden met zwarte accenten kleuren de balzaal. Mijn vader en moeder staan aan de zijkant van de zaal en kijken toe hoe de zaal langzaam gevuld werd met gasten. Ik been me een weg door de gasten en begroet af en toe een bekende. Bij de bar vraag ik om een glas water en wacht geduldig tot de barman het voor me neerzet in een champagneglas. Nadat ik hem bedankt heb, draai ik me om en blik door de zaal. Ondanks de redelijk warme temperatuur in de zaal, is er geen enkele waterdruppel te bekennen op de bevroren leeuw in het midden van de zaal.

"Majesteit, meneer en mevrouw Glacier," een dienstbode in een zwart pak, gevolgd door een koppel lopen richting mijn ouders. Het blonde haar van de vrouw zit strak in een knot naar achteren en de donker blauwe jurk past bij de strik, die om de nek van de man geknoopt zit. Een meisje komt tevoorschijn achter het koppel. Ze pakt de zijkant van de volle jurk vast en maakt een buiging richting mijn ouders. De lavendelkleurige tule sleept wat over de grond als ze een stap naar voren zet en de grote zijden strik op de achterkant glimt door de weerspiegeling van het licht van de kroonluchter. Haar ijzige haren zijn omringd door kleine bloemetjes en het paarse masker kleurt prachtig bij de jurk, die ze draagt. Terwijl mijn ouders en het koppel in gesprek zijn, richt ik mijn aandacht op het meisje. Met haar lippen vormt ze een korte hey, als ze doorheeft dat ik haar aankijk. Ik glimlach naar haar en zet een stap in haar richting. Ik kijk naar onze ouders en merk dat het meisje een beetje verveeld rondkijkt door de zaal. "Wil je dansen?" vraag ik haar en zet mijn drankje terug op de bar, terwijl ik mijn hand naar haar uitsteek. Een kleine glimlach verschijnt op haar gezicht en voor een seconde blikt ze naar haar ouders, die hun aandacht gericht hebben op de koning en koningin van Flaerendom. "Waarom ook niet," ze pakt mijn hand en tilt met haar andere hand haar jurk een stukje van de grond.

"Dus wat brengt jou hier?" met een vragende blik legt ze haar handen op mijn schouders en wacht tot ik antwoord geef. Met mijn handen op haar heupen leid ik haar op de muziek. "Familie, net als jij vermoed ik," ik kijk naar mijn vader en de vader van het meisje, die in gesprek zijn. Mijn moeder is net als haar moeder nergens te bekennen. Het meisje blikt ook even naar de twee en haalt dan haar schouders op. "Ach het is geen wereldramp, kan ik eindelijk eens zien hoe een koning woont," haar mond vormt een grote lach en haar ogen twinkelen in het licht van de kroonluchters. "Wil je wat te drinken?" vraag ik haar, zodra de muziek stopt. Ze knikt en loopt voor me uit in de richting van de bar. "Wat lust je?" ze haalt haar schouders op en kijkt naar de champagne glazen op de bar. "Doe maar wat," zegt ze dan en kijkt terug naar mij met een lach. Ik zet mijn hand in mijn nek en denk even na, waarna ik twee glazen Krug bestel. "Dus hoe vind je het?" ik geef het champagne glas aan het meisje en pak het andere glas van de bar, waarna ik een bedankende glimlach geef aan de barman. "Best wel mooi eigenlijk, ik kan er wel aan wennen," zegt ze lachend en ik lach met haar mee. "De zaal ziet er normaal niet zo uit hoor," ze kijkt me vragend aan. "Neem ik aan," zeg ik er dan ook snel achter en neem een slok van de champagne. "Nee ik neem aan van niet," tijdens een korte stilte bedenk ik een onderwerp om over te praten, maar niets komt in me op. "Wil je mee naar de tuinen, ik ben benieuwd hoe die eruit zien," vragend kijkt ze me aan en zet haar half volle glas op de bar. Ik haal mijn schouders op en zet mijn glas naast de hare. "Waarom ook niet,"