Mijn droomprins

Brady

"Goedemiddag prins Bradinson, er is post voor u gekomen," bij elke stap die Henry zet, komt er een krakend geluid van zijn zwarte pinguïn pak af. "Bedankt Henry," ik neem de witte envelop aan en blik naar de afzender. Met een sierlijk handschrift is mijn naam geschreven en de envelop is dichtgeplakt met kaarsvet waar het logo van Zendoza in is gebrand. Zendoza is het koninkrijk langs Flaerendom. Nieuwsgierig breek ik het kaarsvet in tweeën en open de envelop, waar een beige gekleurd stuk papier uit steekt. De zijkant van het stuk papier is bedrukt met het logo van Zendoza en de sierlijke inkt vormen worden op de brief.

Geachte heer Bradinson,

Names Koning Richard en Koninging Claire zijn u en de koning en koningin van Flaerendom van harte uitgenodigd om deel te nemen aan een koninklijk diner, gehouden in de paleistuinen van Zendoza. Hier willen we graag zaken bespreken omtrent de echtelijke verbinding tussen Flaerendom en Zendoza. Jullie worden aankomende zaterdag verwacht aan het paleis in Zendoza.

De brief is ondertekend met de namen van de koning en koningin van Zendoza en de naam Arianna, die me niet bekend voorkomt. Al heb ik een vermoede dat dit de kroonprinses is. Ik moet de brief nog een aantal keer doorlezen, voor ik besef wat er nu eigenlijk geschreven wordt. Ik verwijder mezelf van de stoel, waar ik op zat en loop met de brief in mijn hand met een snelle pas naar het kantoor van mijn ouders. "Ah Bradinson, hoe was je schooldag?" ik kijk richting de blonde vrouw, die met haar hand op de schouder van mijn vader ligt. "Wat is dit," ik gooi de brief op de tafel en stoot daarbij een van de pennenhouders om. Door de harde klap, stapt een van de wachters achter me langs om te controleren of alles goed gaat. Mijn moeder wuift hem weg en gebaart daarbij dat hij de deur moet sluiten.

Ze haalt haar hand van mijn vaders schouder en zet een stap in mijn richting. Met een boze blik zet ik een stap achteruit en blik naar het stuk papier dat op het bureau ligt. Mijn ouders geven elkaar een blik, voor mijn vader opstaat uit de bureaustoel en op het bureau leunt om de brief te pakken. "Bradinson, we hebben het beste met je voor dat weet je toch?" mijn moeder vouwt haar handen ineen en kijkt me met een kleine glimlach aan. Ik schud mijn hoofd en ga in een van de stoelen zitten, die tegenover het mahonie houten bureau staan. Het donkere hout geeft een weerspiegeling van de zonnestralen, die weerkaatsen tegen de diamanten van de kroonluchter. Ik kijk op als ik mijn vader hoor zuchten en kijk toe hoe hij weer in de zwarte stoel plaatsneemt.

"Bradinson," hij vouwt zijn handen in elkaar boven het stuk papier en kijkt me aan met een strenge blik. "Wat, vader?" antwoord ik gefrustreerd en leg de nadruk op het woord wat. "Jullie hebben me aan iemand uitgehuwelijkt en dachten niet even van goh, laten we dit ook aan prins Bradinson, onze zoon vertellen," zeg ik sarcastisch en maak wilde handgebaren om mijn frustratie te verduidelijken. "Bradinson, rustig okey?" ik kijk naar mijn moeder, die haar handen op mijn schouders legt en op haar hurken voor me gaat zitten. 

"We moeten je wat vertellen," ik rol mijn ogen en kijk naar mijn moeder. Er zijn een paar blonde haartjes, die rechtovereind staan op haar hoofd en haar knot is wat uitgezakt. Ze trekt haar jurk wat rechter, als ze weer recht gaat staan en op de andere stoel naast me plaatsneemt. "Vertel," zeg ik zuchtend en recht mijn rug, terwijl ik aandachtig luister naar wat mijn ouders te vertellen hebben.

"Jo, Brady," ik kijk op van het schoolboek en zie Noah, Erik en Jackson mijn kant op lopen. De felle led lampen verlichten de aula van de ochtendzon. Ik begroet de jongens en sla het boek dicht waar ik net de laatste wiskunde sommen uit maakte. "Alles goed?" ik knik en kijk toe hoe de jongens een stoel aanschuiven. Het is nog vroeg, wat de weinige mensen in de zaal verklaart. "En hoe gaat het met onze lieve Alison?" vragend kijk ik in de richting van Erik. "Wat bedoel je?" zijn wenkbrauwen gaan ongelovig omhoog, waarna hij zijn armen voor zijn borst kruist. "Oh kom op, iedereen hier weet dat je een enorme crush op haar hebt," mijn blik glijdt naar Noah en Jackson, die op hun beurt een knikje geven.