Mijn droomprins

Brady

"Prins Bradinson, bent u er zeker van dat u dit wilt doen?" ik kijk naar de man in het zwarte pinguïnpak. Zijn ogen stralen twijfel uit, maar zijn mond staat in een lieve glimlach. "Ik heb niet veel keuze, Henry," ik trek mijn zwart met rode colbert wat rechter en richt mijn blik op mijn spiegelbeeld, voor ik me naar Henry omdraai, die in de deuropening op mij staat te wacht. "Klaar om te vertrekken?" ik geef een knikje en pak nog mijn rugzak van het bed, voor ik met Henry de kamer verlaat. 

"Bradinson, voor je gaat," ik draai me om en zie mijn vader in de deuropening naar de eetkamer staan. Zijn handen zijn over elkaar geslagen, waardoor zijn blauwe jasje een beetje gekreukt zit. "Ja, vader?" zijn armen vallen langs zijn brede lichaam en met een zucht begint hij te praten. "Vergeet je niet om tegen de leraren te vermelden, dat je er tijdens de toespraak niet bij zal zijn?" ik vertel hem dat we vrij hebben gekregen om de toespraak te bezoeken. 

"Prins Bradinson, we moeten nu echt vertrekken willen we niet te laat komen," ik geef een knikje aan Henry, voor ik gedag zeg tegen mijn vader en het huis verlaat.

"Brady, hallo alles goed?" ik schud Eriks hand, terwijl ik mijn andere arm om hem heen sla en een klopje op zijn rug geef. "Goed hoor, met jou dan?" "Ja goed, nog wat bijzonders gedaan gisteren?" terwijl ik wat spullen in mijn kluisje leg, zie ik Erik met zijn rug tegen de andere kluisjes leunen. Hij kijkt vragend op zijn telefoon zodra deze een beltoon laat horen en excuseert zich, waarna hij een eindje van me wegloopt. 

Als laatste leg ik mijn wiskunde boeken op de stapel in het grijze kastje en haal nog het slot van mijn jas, voor ik het deurtje dichtsla en het slot sluit. "Het Brady," ik draai me vragend om en kijk naar Alison en Isabella die langslopen. "Hey meiden," zeg ik daarbij en raap mijn tas van de grond, die ik op mijn schouder hang. 

"Brady? Kan ik je straks in de pauze even spreken?" vragend kijk ik naar het blondharige meisje, die me met een lieve glimlach aanstaart. Isabella haalt haar schouders op, als ze ziet dat ik even kort op haar blik, omdat ik geen idee heb waar dit overgaat. Ik knik vluchtig en glimlach terug. "Fijn," zegt ze en frutselt wat aan de bedeltjes van het gouden armbandje om haar pols. Ik zie Isabella ondertussen naar Erik blikken, die nog steeds met zijn telefoon aan zijn oor tegen de muur geleund staat. 

"Is er iets ernstigs?" vraag ik uit bezorgdheid, omdat ik niet goed weet of het een positieve of negatieve vraag wordt. "Nee nee, absoluut niet. Ik heb gewoon even een vraagje, maar omdat-" de bel onderbreekt haar zin en met een verklarende blik wijst ze naar het plafond. Ik stoot een korte lach uit, voor ik naar Erik knik en met de twee meiden naar het lokaal toeloop.

"Neem allemaal plaats," ik ga zitten achter in het lokaal. Isabella en Alison nemen plaats op de stoelen voor mij. Erik komt na vijf minuten het lokaal binnen met een grijns op zijn gezicht. De telefoon, die hij minuten geleden aan zijn oor had gekleefd, balanceerde nu tussen zijn wijsvinger en duim. 

"Wat fijn dat u er ook bij bent, meneer Brennan," met een luide klap valt de deur van het lokaal in het slot en met een sarcastische lach leunt de jongen in het rugbyjack tegen de tafel naast de leraars bureau. "Altijd meneer Hall," de leraar maakt een wijzend gebaar naar de plaats naast mij, voor hij zuchtend zijn ronde brilletje wat verder op zijn neus duwt. Erik neemt plaats op de stoel naast mij en zet grijnzend zijn rugzak op de grond langs de tafel. 

Isabella draait zich om naar Erik en kijkt even vragend naar de jongen, tot haar buurvrouw haar in haar zij tikte. Erik grijnst even voor ze zich weer terug omdraait en aandachtig naar de leraar luistert.

"Hey kom je mee naar de Starbucks in de pauze?" Erik leunt achterover in zijn stoel, waardoor de twee voorpoten iets van de grond worden getild. "Nee, Alison moest met me praten, dus ik kan helaas niet. Maar je mag wel een koffie voor me meenemen," met een klap komen de twee voorpoten op de grond terecht en met een opgetrokken wenkbrauw en een grijns draait hij zich om naar mij.