Mijn droomprins

Alison

"Dus je hebt je telefoon terug?" ik zwaai met mijn telefoon voor Isabella's gezicht met een lach. "Maar hoe was het dan?" ze stopt haar jas in haar kluisje en stopt de boeken van de eerste paar uren in haar handtas, terwijl ze af en toe een vragende blik op mij werpt. "Oh het was niet zo heel speciaal eigenlijk. We zijn gewoon koffie wezen drinken en hebben wat gepraat over school," ik zucht en open dan ook mijn kluisje om mijn spullen erin te stoppen. 

"Dat is saai," hoor ik Isabella zeggen en rol mijn ogen. "Ach we hebben elkaar tenminste gezien," zeg ik schouderophalend en hoor een mompelend geluidje van Isabella's kant komen, voor de rest van de groep bij ons aansluit. "Hey meiden," ik steek mijn hand op als begroetend gebaar en blik even door de gang, waarna ik mijn kluisje sluit. "Welk vak hebben we eerst?" ik grinnik even voor ik op de klok kijk en bedenk dat het maandag ochtend is.

"Dames en heren, neem plaats. Vandaag gaan-" "Heb je het al verteld?" ik geef een vragende blik aan Isabella. "Waar heb je het over?" terwijl ik mijn schrift open en op probeer te letten op de les, luister ik naar Isabella. "Jou en Brady," zegt ze op een vragende toon. "Wat zou ik vertelt moeten hebben aan Brady?" niet begrijpend richt ik mijn blik weer op Isabella. "Dat je hem leuk vindt. En het is niet zo dat je ook maar één procent kans maakt om iets met de kroonprins te beginnen," ik zucht, wetend dat ze gelijk heeft. 

"Ik zou niet weten hoe," zeg ik verdrietig en kijk weer naar het bord, waar de leraar wat aantekeningen opmaakt. "Oh kom op, niet zo verdrietig. Het komt vast wel goed," ik haal mijn schouders op en begin met het overschrijven van de aantekeningen. "Maar wat nou als hij mij niet leuk vindt?" met een begrijpende glimlach kijkt ze mijn kant op. "Daar kom je maar op een manier achter," ik leg mijn pen neer op het half gevulde blaadje. "Maar wat nu als ik daar helemaal niet achter wil komen?" Isabella rolt met haar ogen en draait zich wat meer naar mij toe. 

"Wil je liever in onzekerheid leven, dan deze last van je schouders halen," ik blik de klas rond en kijk naar de jongens aan de andere kant van het lokaal. De blonde jongen is in gesprek met Erik en de twee vrienden van Erik. Zijn lach zorgt ervoor dat de kuiltjes in zijn wangen zichtbaar worden en zijn witte tanden steken af bij zijn zongebruinde huid. "Je weet nummer 9 van de girlcode, dus als je wilt," ik kijk even twijfelend naar Isabella.

Nummer 9 van girlcode: Je bent altijd elkaars Wingwoman.

"Ik weet het niet Isabella. Ik denk dat dat niet de beste oplossing is," ik kijk weer naar de jongens achter in de klas. Twee blauwe ogen staren mijn kant op en met een kleine glimlach kijk ik Brady even aan, voor ik mijn blik weer richt op Isabella. "Oh kom op Ali, jij kan dit beter dan wie dan ook. Plus dan heeft iemand van ons tenminste een gelukkig liefdesleven," ik zie dat ze haar blik draait naar Erik en een zucht verlaat haar lippen. Met mijn ellenboog stoot ik in Isabella's zij en grinnik voor ik mijn aandacht op de leraar richt.

"Hebben jullie het trouwens gehoord?" ik leg mijn dienblad op de tafel en ga zuchtend zitten. "Zo, wat is er met jou aan de hand?" ik mompel wat en neem dan een slok van mijn water, terwijl ik onderuit zak in de stoel. "Liefdesverdriet," wuift Isabella het weg en kijkt nieuwsgierig naar Mabel, die iets aan het vertellen was. "Wat zouden we gehoord moeten hebben," de aandacht die twee seconde geleden op mij gevestigd was, zit nu op Mabel wat me een rustig gevoel geeft. 

Ik kijk de aula rond in de hoop Brady ergens te vinden, maar hij is niet in de kantine. Net als de rest van het rugbyteam overigens, dus zo raar vind ik het niet. "Kroonprins," ik schud mijn hoofd en kijk vragend naar Mabel. "Wat?" de helft van het verhaal heb ik niet gehoord en ik denk dat ik de andere helft ook niet goed verstaan heb. Mabel grinnikt even en ik zie dat de rest me ook lachend aankijkt. "Wat?" vraag ik dan verontwaardigd en maak een gebaar dat Mabel het opnieuw moet vertellen. Ze rolt met haar ogen, maar begint toch opnieuw.