Mijn droomprins

Brady

"Bradinson, Bradinson?" een kreun verlaat mijn mond en even moet ik mijn ogen knipperen om wakker te worden. Ik kijk op en zie Dalia me grijnzend aankijken. Ze schudt me even wild heen en weer en wijst dan naar de klok. Ik wrijf in mijn ogen en duw mezelf met moeite omhoog. Met een pijnlijk gezicht wrijf ik over mijn nek en kijk richting de klok, waar Dalia zonet naar wees. Een scheldwoord verlaat mijn lippen voor de eerste keer sinds jaren en meteen ben ik klaarwakker. "We zijn in slaap gevallen niet?" Dalia knikt haastig en duwt me de keuken uit. 

"Schiet nu maar op voor je te laat komt," zegt ze daarbij lachend en klopt haar handen af aan haar schort. Mijn pyjama zit nog onder het bloem en de chocolade en mijn wollen sloffen zijn niet zo schoon meer. "Prins Bradinson?" Henry kijkt me vragend aan, wanneer ik langs hem loop in de gang. Ik weet even niet wat ik moet zeggen, waardoor ik op de hoek van mijn onderlip bijt. Een glimlach verschijnt op mijn mond. "Goedemorgen Henry, ik heb even een ochtendwandeling gemaakt," zeg ik daarbij en maak aanstalten om de badkamer in te lopen. "In uw pyjama?" vraagt hij, waardoor ik me genoodzaakt voel om te draaien. "Uhm, ja?" vragend kijk ik even naar mijn kleding, voor ik weer naar Henry glimlach en de badkamer inloop.

Zuchtend kijk ik in de spiegel. Op mijn jukbeen zit een lijn met bloem en wat koekkruimels hangen aan mijn wang. Ik grinnik even voor ik wat water in mijn gezicht gooi om het schoon te maken. Een douche kan ik nu wel gebruiken. Hopelijk waren we wel bijna klaar met alle desserts voor we in slaap zijn gevallen gisteravond. En ik hoop ook dat Dalia geen problemen gaat krijgen met haar vader of haar school omdat zij waarschijnlijk ook niet op tijd gaat komen.

"Goedemorgen vader, moeder," ik geef een glimlach aan mijn ouders en neem plaats aan de eettafel, tegenover mijn moeder. "Goedemorgen Bradinson," ik bedank het keuken personeel, wanneer er een bord met wat fruit en wat toast voor me neer wordt gezet en stop een witte druif in mijn mond. "Heb je zin in je tweede dag school?" ik neem een hapje van de toast en knik richting mijn moeder, die me met een vragende glimlach aankijkt, terwijl ze een aardbei aan haar vork prikt. 

Mijn vader kijkt op van wat papieren en opent zijn mond om wat te zeggen, maar een bediende onderbreekt hem door wat in zijn oor te fluisteren. "Ja, oke," hij excuseert zichzelf en staat op van de tafel, waarna hij met de bediende meeloopt in de richting van zijn kantoor. Mijn moeder kijkt me geruststellend aan en neemt een hap van de aardbei. "We hebben trouwens iets voor je. We dachten dit kan je vast wel gebruiken voor groepsopdrachten enzovoorts," een bediende komt binnenlopen met een rood kussen, waar een wit doosje opligt. Mijn moeder bedankt de bediende en neemt het doosje van hem over.

"Een telefoon?" vragend open ik het doosje en zie een witte telefoon erin zitten. "Bedankt moeder," zeg ik en geef een dankbare glimlach. "Nou ga je klaarmaken, anders kom je nog te laat," zegt ze en maakt een wegwuivend gebaar, waarna ze naar de deur wijst. Voor ik de eetkamer verlaat, geef ik een kus op mijn moeders wang en fluister ik een bedankje.

"Hey Brady, hoe is het?" Erik laat zichzelf tegen de kluisjes leunen en geeft me een schouderklopje. "Hey, goed hoor met jou?" ik leg een aantal boeken, die we nog niet nodig hebben in mijn kluisje en kijk daarna vragend naar Erik. "Jahoor. Ik heb net met coach Folton gesproken en je kunt vanmiddag naar de training komen," een grijns vormt zich op zijn gezicht, wanneer er een meisje langsloopt en even doe ik moeite om niet mijn ogen te rollen. Ik denk terug aan wat hij net vertelde en moet even nadenken waarover dat ook alweer ging. "Oh ja, rugbytraining, tuurlijk. Hoe laat is dat?" "Na de laatste les," ik knik en kijk even op het rooster, dat ik aan de binnenkant van het deurtje heb geplakt. 

"Oké," "Wat krijgen we-" ik draai me om naar Erik en zie hem verbaasd naar de hoofdingang kijken. Als ik me omdraai, zie ik twee meiden binnenkomen. "Man, dat is niet verkeerd," zeg ik lachend en kijk hoe Isabella en Alison onze richting op komen. Erik fluit, wanneer de meiden langslopen en ik zie Isabella haar haren met een flip naar achteren gooien en een knipoog richting Erik geeft. Erik draait zich om naar mij met een grijns. "Poeh," zegt hij en trekt even kort zijn wenkbrauwen op. Ik grinnik en sluit mijn kluisje.