Mijn droomprins

Brady

Meiden drama. Ik snap er niets van. Het ene moment hadden ze lol en waren ze aan het lachen in het water en het volgende moment is de ene pist weg gelopen. Of het is een tienerding waar ik niets van heb meegekregen, maar ik ben toch wel zeker dat het een meidending zal zijn. Alison gaat met een vermoeide blik naast me zitten. "Moe?" ze knikt lichtjes en knijpt haar ogen even dicht, waarna ze met haar wijs- en middelvinger over haar slapen wrijft. Ik grinnik en kijk toe hoe de rest van de groep uit het water komt gelopen.

 "Een voordeel," zeg ik zacht tegen Alison. Haar handen verlaten haar slapen en met een nieuwsgierige glimlach kijkt ze me aan. "Wat?" ik kijk even naar de rest en buig me dan naar haar toe. "Truth or dare is in ieder geval over," fluister ik in haar oor, terwijl ik mijn blik niet van de rest afhaal. Haar lach vult mijn oren en even kijk ik met de grootste glimlach op mijn gezicht naar het blonde meisje naast me. "Alison kun je mijn kleding even geven?" Isabella geeft een vragende blik naar Alison en slaat haar armen trillend over elkaar. Alison leunt naar achteren en pakt de kleren van Isabella uit het zand, waarna ze de kleding in de richting van Isabella werpt. Ik kijk naar de jongens die rond het kampvuur gaan zitten. 

In mijn ooghoek zie ik Alison van de houten stam opstaan en achter Isabella aanlopen. "Waar ging dat over," hoor ik Noah's hoge stem langs me zeggen. Doelend op de argumentwisseling van Isabella en Stacy een paar minuten geleden, hoor ik Erik en Jackson beide wat mompelen. Vragend haal ik mijn schouders op en kijk in de richting van de zee, die langzaam wat wilder wordt naar mate de tijd verstrijkt.

"Ja ach, ze belt wel," ik meng me uit het gesprek wat Noah, Jackson, Erik en ik voerde over de wedstrijd die net is geweest. Alison en Isabella nemen plaats tussen Erik en mij. Isabella heeft haar normale kleding weer aangetrokken en heeft haar haren zo te zien wat droog gemaakt met een van de drogers, die op het toilet hangen. Het is in een pluizige vlecht gezet en haar make-up is zo te zien wat weggeveegd. "Alles goed met Stacy?" Noah's nieuwsgierigheid neemt zo te horen weer de overhand en met een lach kijk ik dan ook naar de bruinharige jongen. 

"Oh ze was een beetje teleurgesteld dat ze verloren had met het watergevecht," zegt Alison en maakt een zwaaiend gebaar met haar hand om het gesprek weg te wuiven. "Dus wat is jullie tactiek voor het komende seizoen?" hoor ik Isabella's stem de stilte vullen. Erik begint een verhaal over voorgaande seizoen, maar veel aandacht besteed ik er eerlijk gezegd niet aan. Mijn aandacht gaat naar het knetterende vuur dat in het midden van de kring flink brand. Een grote oranje vlam stijgt telkens de lucht in, terwijl het kleine koolsnippertje op het zand verspreid. Een zwart grijzige wolk stijgt op in de lucht, terwijl de hitte van het vuur compenseert met de kille lentewind.

"Wij moeten er maar eens vandoor gaan, het wordt echt al laat," met een vragende blik zie ik Alison in de richting van Isabella kijken, terwijl ze vast aanstalten maakt haar schoenen aan te trekken. "Ja, ik denk niet dat je ouders anders blij met mij gaan zijn," zegt ze lachend en pakt zelf ook haar schoenen. "Nee dat denk ik ook niet nee. Wordt bij jouw slapen dus," zegt ze lachend en raapt haar tasje uit het zand. Isabella geeft knikkend toe en staat op van de boomstam waar ze op zat. "Jongens, fijne avond," we wensen ze een fijne avond terug en kijken in stilte toe hoe de twee meiden het strand verlaten. 

"Dus hoe zit het nu tussen jou en Alison?" ik kijk naar Erik. Een frons vormt zich op mijn voorhoofd en met een vragende glimlach wisselt mijn blik tussen Erik en de andere jongens. "Hoe bedoel je?" hij rolt zijn ogen en met een knikje kijkt hij me aan. "Jullie zijn een ding, dat heeft iedereen wel in de gaten. Toch?" met een vragende blik wijst hij naar Noah en Jackson, die met een knikje een instemmende blik geven. "Ik denk niet dat ze mij nou zo ziet zitten hoor. En met jou en Isabella dan?" doe ik een poging het onderwerp te veranderen. "Nee, ik doe niet aan relaties," zegt hij met een lach en wuift het weg. Even houd ik mijn blik op hem, maar hij kan zijn glimlach goed verbergen. "Misschien moeten wij die troep maar eens gaan opruimen het wordt al laat," ik blik naar de stapel rode bekertjes, die bij de tafel met drank zijn neergegooid.