Mijn droomprins

Alison

Ik haatte Mabel voor een fractie van een seconde toen ze gisteravond de dare uitsprak. "Morgen, wanneer je de school binnenloopt lik je de eerste jongen die je tegenkomt op zijn wang," met een walgende blik had ik haar aangekeken. De andere meiden waren voor de rest van de avond niet meer gestopt met lachen. De ochtend overigens ook niet. Gelukkig kende ik de jongen niet, die ik tegenkwam, anders zou het helemaal ongemakkelijk geworden zijn. Hij zit wel bij me in de mentorklas, maar dat is te overleven. We hadden een goed gesprek de eerste les en gelukkig deed hij niet zo raar over het feit dat ik hem likte.

Al was het wel raar dat hij het spel truth or dare niet kent. Ik had Isabella net een dreigende blik gegeven, toen ze de jongen herkende als die van deze ochtend. Haar wenkbrauwen waren snel in een frons getrokken en haar bekende grijns was niet snel daarna verschenen. Toen ik aan het begin van de les met haar het lokaal binnenliep, zag ik de jongen, Brady heet hij, langs Erik zitten. Ik porde Isabella in haar zij, maar ze had haar ogen continue op Erik gericht.

Nu is het pauze en Isabella en ik lopen samen naar onze kluisjes om de boeken van de afgelopen uren te dumpen. "Oké dus, ga je me nog vertellen wat er tussen jou en likgezicht is gebeurd?" vragend kijk ik naar haar en haal de sleutel van mijn kluisje uit het voorvakje in mijn tas. "Likgezicht, dat is echt de ranzigste bijnaam die je ooit hebt bedacht," vertel ik haar en steek de sleutel in het slot, dat aan het handvat van het grijze kastje bungelt. Ik zie Isabella even in stilte naar het plafond staren. 

Daardoor weet ik dat ze aan het nadenken is, aangezien ze dat altijd doet. "Hij heet Brady, bedenk daar maar wat mee," zeg ik grinnikend en pak andere boeken uit het kluisje. Ze schudt haar hoofd even en opent dan ook haar eigen kluisje. "In ieder geval, waarom waren jullie zo close. Alhoewel, ik snap het al wel hoor. Hij ziet er niet verkeerd uit," ik grinnik om haar dromende blik en roep snel een dips uit, al ben ik zo normaal niet. Deze jongen is interessant mysterieus. Isabella geeft me dan ook een verbaasde blik en een zachte oh verlaat haar lippen.

"Meiden, jullie weten niet wat er net is gebeurd!" Isabella gaat dramatisch langs Mabel en Stacy zitten, die haar een vragende blik geven. Als ze mijn richting op kijken, haal ik vragend mijn schouders op. "Kom zitten," Isabella trekt me aan mijn arm op een van de stoelen en gaat met haar ellenbogen op de tafel hangen. "Alison Glacier, heeft net haar allereerste dips ooit uitgesproken," ik rol met mijn ogen om de dramatiek die ze in de woorden stopt, wanneer ze ze langzaam uitspreekt. 

De ogen van Stacy en Mabel zijn beide groot opgezet en hun monden staan open. Liv kijkt grinnikend toe en ruilt haar lunch met me. Een trekje wat we altijd doen, omdat zij altijd lunch heeft wat ik lekker vind en andersom. Ik kijk haar even lachend aan en neem een slok uit mijn flesje water. "Oké oké, genoeg zo. Laten we het over belangrijke dingen hebben," onderbreek ik het gestaar van de meiden en neem een hap van de belegde boterham. "Inderdaad, wie is het?" vraagt Stacy en richt haar aandacht op Isabella, omdat ze weet dat ik er toch niets over ga zeggen. Isabella kijkt even de kantine rond, tot haar oog blijft hangen op de tafel in het midden, waar het rugbyteam en de cheerleaders aanzitten. 

Mijn blik glijdt naar Erik, die op de bovenkant van de tafel zit, en Brady, die erlangs staat. "Ah prins charming," Mabel en Stacy hebben hun blik ook gevestigd op de tafel. "Hij is schattig," Stacy schenkt een laatste blik naar de jongen en draait zich dan naar mij om. "Maar wat is de reden voor de dips, behalve zijn extreem blauwe ogen en zijn kuiltjes?" ik kijk naar de jongen en vraag me ook even af waarom ik dips op hem heb gezegd. 

Zijn uiterlijk speelt zeker een rol met zijn felle, lichtblauwe ogen en de kuiltjes in zijn wangen als hij ook maar de kleinste glimlach maakt. Als zijn ogen zich op mij richten en hij kort glimlacht, draai ik me weer naar Stacy toe en haal mijn schouders op. "Geen idee, ik heb gewoon het gevoel alsof hij anders is," zeg ik en neem nog een slok water.