Mijn droomprins

Brady

Met het gevoel alsof ik bijna stik, trek ik aan het grijze stuk stof dat om mijn nek is geknoopt. Ik zucht even voor ik een laatste blik geef in de spiegel en de stropdas rechttrek. "Prins Bradinson, bent u gereed?" ik kijk naar de deur en zie mijn persoonlijke dienstbode, Henry, in de deuropening staan. Zijn zwarte pinguïnpak zit los om zijn lichaam en de witte handschoenen geven me het gevoel alsof hij met smetvrees worstelt. 

Ik heb hem er vaak genoeg op aangesproken om me je te noemen en niet prins te zeggen, maar tot nu toe is het me niet gelukt tot hem door te dringen. "Ja, ik kom eraan Henry," hij geeft een knikje voor hij uit de deuropening gaat staan met zijn handen in elkaar gevouwen. Ik loop langs hem de kamer uit en loop richting de vergaderzaal van mijn vader. 

Vandaag is de algemene vergadering voor het rijk en ieder belangrijk persoon zal hierbij aanwezig zijn. Tot nu toe heb ik thuis les gekregen en ik heb de moed verzamelt om vandaag te gaan vragen of ik naar een normale school mag voor mijn laatste jaar. Ik heb alleen nog niet besloten of ik het voor de vergadering ga doen of erna. 

Zenuwachtig friemel ik met de gouden manchetknoop die aan de witte blouse is gevestigd. Er is een leeuwenkop opgedrukt met een grote strik onder zijn kin. Ik moet opzij stappen voor de deur die wordt opengeslagen door twee mannen van mijn vader. "Oh onze excuses, prins," ik geef antwoord met een kleine glimlach en loop de kamer binnen. De houten tafel is bedolven onder een landkaart en zwarte poppetjes, die vader altijd gebruikt om de vijand aan te geven. 

Voor elke stoel is alvast een zilveren beker neergezet en langs de grote ramen aan de achterkant, staat een drankkar vol met flessen rode wijn. Ik kijk naar de grote man die over de tafel gebogen staat. Zijn blauwe pak zit netjes op zijn schouders en de rood met gouden sjerp is een beetje schuin gaan hangen door het buigen. 

"Vader," zeg ik zacht en ga langs hem staan. Hij kijkt op en pakt een zwart poppetje op van het midden van de tafel. "Kijk Brady, wanneer je volgend jaar oud genoeg bent om op de troon te komen, zal je moeten leren om met de belangrijke mensen om te gaan. Deze poppetjes dienen ervoor om aan te geven op de landkaart, waar de vijand zich mogelijk schuil kan houden. Zo zorg je ervoor dat het volk altijd veilig is. Begrijp je dat?" ik knik even snel en wil dan beginnen over school, als ik word onderbroken door mijn vaders hoofddienstbode.

"Majesteit, de gasten zijn aangekomen," mijn vader kijkt op naar de lange, slungelige man en geeft een knikje, waarna hij begint met praten. Ik luister er niet naar, maar richt mijn blik op de grote ramen. Ze kijken uit op de tuinen van het paleis. Ondanks dat we op de derde verdieping zitten, zijn de rozen nog precies van elkaar te onderscheiden. "Vader kan ik u straks na de bespreking spreken? Het gaat over school," vader kijkt vragend mijn kant op, maar knikt als de eerste gasten binnenkomen.

Ik ga vermoeid op de beklede stoel zitten. Eindelijk zijn alle gasten weg. Mijn vader gaat tegenover me zitten en schuift de kaart een stukje aan de kant. "Dus, wat vond je ervan?" hij kijkt doelend naar de kaart en de vergadering die net is gehouden. "Heel interessant," zeg ik met een glimlach en adem een diepe teug lucht in voor ik begin met praten over school. "Je wilde me spreken over school?" "Ja, ik zou het eigenlijk-" ik onderbreek mijn zin voor ik hem afmaak en neem even de tijd om de juiste woorden te vinden. 

"Afgelopen jaar heb ik erg mijn best gedaan om zo hoog mogelijke punten te behalen. Ik vind het alleen geen uitdaging meer, omdat ik ze met niemand kan vergelijken. Daarom vroeg ik me af of ik mijn laatste jaar misschien op een openbare school zou mogen afmaken. Het zal goed zijn voor mijn sociale ontwikkeling en zo kan ik de bevolking beter leren kennen," gooi ik er nog snel achteraan, omdat ik aan mijn vaders ogen zie, dat hij niet helemaal overtuigd is. 

"Weetje wat, ik ben het helemaal met je eens. Laat me het met je moeder bespreken en dan kom ik erop terug, is dat goed?" ik knik enthousiast en sta op. "Bedankt vader, dan ga ik nu weer naar mijn kamer," ik wacht even met de kamer uit te lopen tot hij een goedkeurend knikje geeft. Buiten de kamer doe ik even een schietgebedje en steek van blijdschap mijn hand in de lucht. Henry staat langs de deur en kijkt me aan met een vragende glimlach. "Ik ga even wandelen in de tuin," hij knikt en daarmee laat ik hem in de gang achter.