Piyanonun tuşlarında ince zarif parmaklarını gezdirirken tam karşısında yer alan adama kıvrımlı kirpiklerinin altından baktı. "Kalbini kırabilirim."
"Zaten kırık."
⅋
Geçmişim kayıptı.
Geçmişimde ki ben kayıptı.
Geçmişimde ki aşk kayıptı.
Ben şimdi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🥀
Duygular somut bir şey olacaksa eğer onları çiçeklere benzetmek isterdi Eyşan. Hepsini güzel bir toprağa gömer ve tükenmemeleri için elinden gelen her şeyi yapardı. Duygularını kaybetmek benliğini kaybetmekle eş değerdi. Ona göre bir insanı insan yapan duygulardı.
Yanında rahat bir uyku çeken adamın yüz hatlarında parmaklarını gezdirirken kalbindeki çiçeklerin canlandığını hissediyordu. Onunla olmak,sevgisini paylaşmak çok güzeldi. Hem en büyük korkusu hem de mutluluğuydu. Alnına düşmüş olan saçlarını yana yatırarak parmaklarını göz çukurlarında gezdirdi. Yüzünün birkaç yerinde hafifte olsa çiller vardı. Eyşan bir gün onları saymak istiyordu.
"Sabahım ne kadar güzel başladı bugün,"diye uykulu sesiyle mırıldanan Behzat koyu irislerini genç kadının yüzüne çevirmişti. Oradaki yoğun duyguları gördüğünde dudakları kıvrıldı. "Öyle güzel bakma. Yüzümü eskiteceksin."
"Eskiyeceğin kadar eskimişsin zaten,"deyip kolunu yatağa yaslayıp bedenini doğrulttu Eyşan. "Seni benden başka kimse almaz bundan sonra."
"Senden başka gidecek bir yerim olduğunu düşünmüyorum zaten," Yan bir şekilde üzerine doğru eğilmiş olan Eyşan'ın sol omzuna dökülen saçlarından parmaklarını geçirip gözlerine baktı. "Evim ve ailem sensin."
Son işittikleriyle dokunuşlarını durduran Eyşan içindeki volkanın patladığını düşündü. Karşısındaki adamın güzel yüzüne bakarken onun bu sevgisine bir kez daha hayran kalmıştı. "Şimdiye kadar sensiz nasıl nefes alabildim ben? Ya hiç hayatıma girmemiş olsaydın? Ne yapardım o zaman güzel adamım?"
"Ben seni yine bir yerlerde bulurdum,"deyip kollarını iki yana açarak Eyşan'ı sardı. Bedenlerini arasındaki mesafeyi kapatırken yataktaki konumlarını değiştirmişti. Altında olan kadının yüzüne dökülen saçlarını çekti. "Şimdiki gibi kollarımın arasına alıp bırakmazdım."
"Hımm,çok rahatmış. Sevdim ben,"dediğinde Behzat'ın yoğun bakışlarının altında kıkırdayıp bedenini hafif yataktan yükselterek yanağına busesini kondurmuştu. "Çok seviyorum seni. Öyle böyle değil."
"Beni sevdiğini duymak o kadar güzel ki," Alınlarını birleştirip gözlerini yumdu. Hissettiklerinin karşılık alması rahatlamasını sağlamıştı. "Bir daha seni kaybetmekten çok korkuyorum. Yeniden hatırlamamandan korkuyorum."
"Hiçbir şey seni bana unutturamaz bundan sonra,"diye fısıldayan Eyşan gözlerini araladı. Elini Behzat'ın çıplak göğsüne yasladı. "Unuttun mu? Bu sefer sadece kalbimizle değil ruhlarımızla seviyoruz. Eğer seni yeniden unutup kaybedecek olursam engellemek için kendimi yok ederim."
İlmek ilmek boğazına dizilen kelimeleri sarf etmemek için yutkunan Behzat derin bir nefes alarak güzel kokuyu içine çekti. Eyşan'ın geceliğin yakasından açık kalan omzuna öpüp bedenini yana attı. "Güne başlasak benim için iyi olacak. Sen böyle yanımda durdukça yataktan çıkmak istemeyeceğim."
