Piyanonun tuşlarında ince zarif parmaklarını gezdirirken tam karşısında yer alan adama kıvrımlı kirpiklerinin altından baktı. "Kalbini kırabilirim."
"Zaten kırık."
⅋
Geçmişim kayıptı.
Geçmişimde ki ben kayıptı.
Geçmişimde ki aşk kayıptı.
Ben şimdi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🥀
❝O benim sevgilim,o benim nefesim. O benim güzel Mehlika'm. Ben onun hem canı hem sevdasıyım.❞
-Behzat Şah.
Bir kaplumbağanın hızı kadar yavaş geçen saniyeler başka bir ses tarafından acımasızca bölündüğünde tüm duygu silsilesi bozulmuştu. Evin zili art arda durmadan çalmaya devam ederken Eyşan ne ara ondan uzaklaştığını kavrayamadığı Behzat'ın odadan gitmesiyle birlikte kendine geldi. Islak yanaklarını hızlıca sildikten sonra darmadağınık olan odanın üstüne kapıyı kapatıp merdivenleri indi.
Az önce yaşananları aklından kolay kolay silemezken salonda birbirine yakın duran ikiliyle son basamakta öylece durdu. Meral'in elini koyduğu yerden gözlerini çekemezken üstünde hissettiği yabancı bakışlarla kirpiklerini kırpıştırdı. Koray'ı elindeki kekin büyüklüğüne aldırmadan kocaman ısırıklar almasını şaşkınlıkla izlerken ilgisinden tamamen çıkan ikiliyi arkasında bıraktı. "Koray hoş geldin. Beni hatırladın mı?"
Ağzına götüreceği keki durduran Koray yüzündeki tebessümle konuştu. "Hatırlamaz olur muyum hiç? Hani şu abimin kal-"
"Ne patavatsız bir kardeşim var."
"Kardeşini artık susturmana gerek yok Behzat,"deyip tekli koltuğa bedenini bırakan Eyşan gözlerini Meral'e dikti. "Neler olduğunu biliyorum ve sizin bir şeyler saklamanıza gerek kalmadı."
"Hadi be! E,ben hiç böyle hayal etmemiştim. Siz niye böyle uzaksınız,"diyerek ikilinin arasında gözlerini gezdiren Koray köşede sinirlenen Meral'den habersizdi. "O kadar yıldan sonra bir araya gelmişsiniz."
"Hatırlamadığım bir geçmiş. Hani sizin şu hatırlamam için uğraşmadığınız geçmiş."
"İkisine de haksızlık ediyorsun. Henüz neler olduğunu bilmeden durduk yere alevleniyorsun," Öfkeli bir tonlamayla konuşan Meral birazda duygularının verdiği etkiyle ona kıskançlıkla baktı. "Behzat'ın burada neler çektiğini biz biliyoruz."
"Aslında bilmiyorsun Meral. Belli ki biz yanlış bir zamanda gelmişiz. En iyisi gitmek."
"Kim nereye gidiyor Koray ya,"dedi alayla gülen Meral. İşaret parmağıyla Eyşan'ı gösterdi. "Bu kadının gitmesi gerekirken biz mi gideceğiz? Behzat'ın ne durumda olduğunu bil-"
Koltuktan hızlıca kalkan Koray genç kadının sözünü beklemeden kesti. "Onların arasındaki ilişki ne beni ne seni ilgilendirir. Şimdi hemen bu evden gidiyoruz."
"Hep biz gidelim zaten! Neyiz ki burada? Sadece yaraların kanamasını durduran bir yara bandı!"
"Kimse senden yara bandı olmanı istemedi,"dedi konuşma boyunca sessiz kalan Behzat. Arkadaşına bilmişlikle baktı. "Buraya ilk geldiğim andan beri kimseyle konuşmak istemedim ama sen zorla hayatıma girdin. Tamam,yardımlarını yok sayamam Meral ama her şeyi en başından beri biliyordun. Kimi sevdiğimi,kim için acı çektiğimi..."
