Gönül Davası|Tamamlandı.

-11-

İnstagram|karmaşehrinbaby

🥀

Hayatında yeni bir sayfa açılmış gibi rahat bir nefesi ciğerlerine yollayan Eyşan camdan içeriye sızan rüzgarın sertliğine rağmen kendini sıcacık hissediyordu. Nişan yüzüğünün takılı olmadığı parmağında gezinen bakışları yanında arabayı süren adamı buldu. İçini kıpır kıpır eden duygunun yoğunluğu o kadar fazlaydı ki yanlış bir harekette bulunmaktan korkuyordu. Dün gece olanlardan sonra bir süre ikiside sorulan sorulara karşı sessizliğini koruyup iç hesaplaşmalarını yaparken Behzat aklına gelen fikri düşünmeden harekete geçirmek istemişti. Omuzlarına yüklenen yılların ağırlığından bir süre de olsa kurtulmak istemişti ve onunla aynı durumda olan Eyşan'ı da peşinden sürüklemişti.

"Nereye gittiğimizi hâlâ söylemeyecek misin? Öyle aniden evden çıktık ama..."

"Rahat bir nefes almak istemiyor musun? Kimsenin olmayacağı bir yerde ikimizinde sağlıklı kararlar vermesi gerekiyor."diyen Behzat'la koltukta birbirine doladığı bacaklarını çözüp bedenini tamamen ona çevirdi.

"Senin ne gibi ikilemlerin var ki," Kirpiklerinin altından ona meraklı bir bakış atıp alt dudağını bilinmezlik hissiyle dişledi. "Hayatın gayet sakin ve yerinde görünüyor. Düzenini benim bozmamın aksine bir sorunun yoktur."

Kaşları işittikleriyle çatılan Behzat kafasını iki yana salladı. "Düzenimi falan bozmadın Eyşan. Bazen gördüğünle yetinmemen gerekir."

"Hımm," Keyifli ve biraz da düşünceli ses tonuyla mırıldanan Eyşan iki yana doğru kıvrılan dudaklarıyla parmaklarını yerinde oynattı. "Peki bana bir şeyler anlatacak mısın? Ben sana neredeyse her şeyimi anlattım."

"Hayır,anlatmayacağım."

Keskin ve net cevapla şaşıran Eyşan kendine engel olamadan mızıldandı. "Ama neden? Hem bizim bir geçmişimiz var. Onun hatrınada mı anlatamazsın? Eski bir dost gibi..."

"İnan o konulara girmek istemezsin Eyşan,"diyen Behzat kısa bir anlığına yolda olan bakışlarını ona çevirip geri önüne döndü. "Hatırlamadığın bir geçmişi konuşmak daha çok acı verir. Şimdilik bunu bir kenara atalım."

"Hep bir kenara atma meselesi var zaten. Böyle olacaksa eğer gerçekleri nasıl öğreneceğim,"dedi öfkeli sesine engel olamazken. Aniden oluşan negatiflikle tüm huzuru kaçarken önüne döndü. "Belki de sevdiğim ama şu an hatırlamadığım birisi vardır? Hani kitaplarda olur ya...Kadın ya da adam geçmişinde aşık olduğu kişiyle bir aradadır ama onu hatırlamıyordur. Böyle bir şey başıma gelmiş olamaz mı?"

Arabayı ani bir frenle durduruveren Behzat bedenine çevrilen şaşkın bakışlara karşılık olarak karşıyı işaret etti. "Gideceğimiz yerde yemek yapmamız gerekecek. Ayrıca öyle şeyler sadece kitaplarda olur gerçek hayatta değil."

Sözleri yetmezmiş gibi çarpılan kapının gürültüsüyle yerinde irkilen Eyşan onun bu kabalığına karşı içinden homurdanırken tepki göstermeden arabadan indi. Karşılarında duran markete girip alışveriş için market arabasını alan Behzat'ın yanında sessizce yerini aldı. Raflarda olan malzemelere elini bile sürmeden ilerlerken aralarındaki sessizlik dakikalar geçtikçe daha çok büyümeye başlamıştı. Biraz sonra eksik olan tüm malzemeler alınıp kasadan geçtikten sonra yeniden yola koyulmuşlardı. Bir saat öncesine kadar gayet huzurlu geçen yolculuk önlerinde ki iki saat boyunca sessizlikle ve kasvetle devam etmişti. Nihayetinde yeşilliklerle kaplı evin önünde duran arabayla rahat bir nefes alan Eyşan bagajdan eşyaları indiren Behzat'a kısa bir bakış attı. Bu kadar uzak bir yere sadece kafasını dinlemek için geliyor olmalıydı.