Gönül Davası|Tamamlandı.

Mektuplar-1

Instagram|karmaşehrinbaby

🥀

Ay yüzlü Mehlika'ma,

Bugün seni gördüm. Tıpkı geçip giden otuz altı günde olduğu gibi zihnimde seni canlandırdım ve yine kendimi sende kaybettim. Bu hep böyle oluyor biliyor musun? Hayatıma girdiğinden beri her şeyim sana bağlı. Yer ve zaman fark etmeden bir an aklıma düşüyorsun ve ben hayalinle baş başa kalıyorum. Mehlika...seni özledim. Beni sevmelerini,gülüşlerindeki canlılığı,bana her baktığında aşkla dolan gözlerini görmeyi özledim.

Mektuplarım sana ulaşmıyor mu? Benden habersiz mi devam ediyorsun yaşamına? Elimden sadece sana yazmak geliyor Mehlika. Başka yollara başvurduğumda işler iyice sarpa saracak çünkü. N'olursun mektupların sana ulaştığına dair bir iz gönder.

Ve lütfen...Lütfen beni sonsuza kadar unutma. Bir şeyler bizi hatırlatsın sana...

Gözyaşlarıyla dolup taşan gözlerinden usulca süzülen yaş kağıda düştüğünde siyah mürekkebi dağıttı. Yüzünü öne eğerek dudaklarını birbirine bastıran Behzat akan gözyaşlarından utanmadı. Acısını en fazla bu şekilde gösterebiliyordu. Gün içinde dışarıdaki sessizliği içindeki çığlıkların maskesiydi aslında. Yavaş yavaş onu çürüten acıyla bu yerde yaşamaya devam ediyordu.

"Mehlika canımın acısını hissediyor musun? Eskiden ne kadar uzak olursak olalım bana acımı hissedeceğini söylerdin. Şimdi de hissediyor musun? Lütfen hissediyor ol. Dayanamıyorum artık...Etrafimdaki her şeyde senden bir kare var ve ben senin yokluğuna alışamıyorum. İçime öyle bir işlemişsin ki istesemde atamam.

Ben senin ardında bıraktığın yaraları bile seviyorum. Çünkü onlar ikimizin anılarıyla dolu Mehlika. Senden gelen bir şeyi sevmeme ihtimalim oldu mu ki hiç?

Ne seni unutabildim ne verdiğin acıları. Ama sen unuttun.

Söylesene beni nasıl unutursun Mehlika? Canından çok sevdiğini söylediğin Behzat'ı nasıl hatırlamazsın?

Bugün otuz altıncı gün...Sen hâlâ benimlesin Mehlika."

Parmaklarının arasından kayan kalem ufak bir sesle masaya düşüp sonrasında yuvarlanarak zeminle buluştuğunda sırtını duygularının verdiği yorgunlukla sandalyeye yaslamıştı. Tavana dikili akları kızarmış gözlerini kırpmazken içini delip geçen acı sinsi bir yılan gibi hücrelerine sızmaya başlamıştı.

Dışarıda esen rüzgar aralık camdan sızıp perdeleri hareket ettirdi. Güneş yavaştan kendini aya teslim etti ama tüm bunlar olurken zaman Behzat için hep aynı yerde takılı kaldı.

Mehlika'yı kaybettiği zaman.

Eyşan'ın Üniversite Zamanlarından...

Sevgili Yalıçapkını'ma,

Geceleri iyi uyuyamadığınızı söyledi kuşlarım bana? Sana ninni söylememi ister misin? Sesimin rahatlattığını ve dinlendirici bir etkisi olduğunu söylemiştin. Yoksa tam tersi miydi? Eğer söylediklerim doğruysa sana kısa bir sürede hemen sesimi kaydetip yollayacağım. Yanında olduğumu hissetmen için çabalayacağım. Lütfen uyku düzenini bozma sevgilim. İşlerin hiçbir zaman senden önemli değil. Oraya geldiğimde güçlü bir sevgili görmek istiyorum. Uyksuzluktan homurdanman ikimiz içinde iyi olmaz. Sürekli seninle uyuyamam...Sıkılırım?

Ailemle olan işlerimin bitmesine çok az kaldı. Fazla durmadan geleceğim gibi görünüyor ama yine de tam bir tarih veremiyorum. Bazen ne yapacakları belli olmuyor. Beni özlemeye devam et tamam mı? Ben seni çok özledim çünkü.

Ninniyi yazar yazmaz telefonuma kaydetip sana yollayacağım. Eğer uykusuzluğun artmaya devam ederse bana haber ver ki sana bildiğim diğer teknikleri söyleyeyim sevgilim. Gerçi yazacağını pek düşünmüyorum ama unutma ki ben senden uzakta olsam bile hissederim.

Kendine bizim için iyi bak Yalıçapkını.

🥀

Huh,buraya yazmayalı baya olmuş. Ee,nasılsınız bakalım? Eyşan ve Behzat'ı özlediniz mi? Ben çok özlemişim.

-Mektuplarını nasıl buldunuz? Eyşan'ın Behzat için ninni yazacak olması ve piyanosuyla çalması çok güzel olmaz mı? Böyle olmaları çok hoşuma gidiyor? Tam bir ninni yazacağını söyleyemem ama ona benzer bir şeyler olacak. İlham gelirse yazacağım.🥺

Bir sonraki mektup bölümüne kadar aşkla kalın.🖤