B-04 ➰ Chanbaek

Ep 24 Gerçekşeşen Kabuslar

Baekhyun's Pov:

Yorgun bir gecenin sabahı etraftan gelen netleşmemiş seslerle bilinçaltım yerine gelmeye başlamıştı . Ancak bileklerimi acıtan şeyi hissetmem ve oturduğum yerin sertliği tanıdık değildi. Beklenmedik şeylerin verdiği korku , karnımdaki temasla da artınca endişe ile gözlerimi araladım .
Karanlık bir odadaydık . Odanın loşluğundan dolayı size odayı pek betimleyemiyordum . Kapkaranlık odada görebildiğim tek şey bir tutam pembe saçtı .
Ellerim zincirlenmiş ve sedye gibi bir şeyin kenarına bağlanmıştı . Şimdi fark ettimde burası ... Burası çok tanıdıktı . Evet ! Hatırladım ! Burası Exo Planetteki o test diye binlerce tecavüze uğradığım yerdi . Benim burada ne işim vardı ?!
Etrafı incelerken karnımın üzerinde hareket eden şeyle dikkatimi oraya verdim . Pembe tutamlar gün yüzüne çıktı ve karnımı , tam bebeğimin olduğu yeri okşayan kişinin Chanyeol olduğunu fark ettim . Derin bir oh çektim . Chan buradaydı . Rahatlayabilirdim . O beni her türlü kötülükten korurdu . Öyle değil mi ?

Önümden gelen kahkaha sesleri ile ona döndüm . Chanyeol gülüyordu . Neye gülüyordu ?

Birden gözlerini açtığında gözbebeklerinde Yaldız'lar yerine yanan alevler gördüm . Korkuyla sıçradığımda karnındaki eli hareket etti.

"Chanyeol !?"

Kahkahası durmadan devam ederken en sonunda ciddileşip bana baktı .

"Öldüreceğim onu ."

Eli ile karnımı işaret ettiğini anladığımda bağırmaya ve ellerimi hapseden kelepçelerden kurtulmaya çalıştım . Chanyeol elinde bir bıçakla durmuş karnımı deşmeye başlamıştı .
"Hayır ! Dur!!!"
"Chanyeol ! Yapma ! Hayır ! Bebeğim!"
"HAYIR!!!"
:
.

"Baek uyan !!!"

Derin sarsmalar ve bağırışlar sonucu gözlerimi açtığımda üzerimde Chanyeol'ü görmemle çığlık atıp onu üzerimden ittim . Yorganı itip karnımı yoklarken "Bebeğim ! Bebeğim !" Diye ağlıyordum .

"Kabus görüyordun ." Dedi onu yataktan düşürdüğüm için ağrıyan kıçını ovan Chanyeol .

Korku ile geri çekildim . Saçları pembe değildi . Gözlerinde güven veren yıldızlar vardı .

"Chan..."

"Benim minik robotum ."

Bana yaklaştığında biraz sakinleşende gergin bakışlarım onu endişelendirmişti . Saçımı okşayıp alnımdan öptüğünde onu kendime çekip rahatlatan kokusunu içime çekmiştim .

"Çok korktum . Çok korktum . Bebeğim ölüyordu . Onu sen-"

"Şşşt! Hepsi kabustu. Geçti . Bak burdayım . Uzan hadi ."

Dediğini yapıp tekrar uzandığımda şişen karnımın üstünü açıp öpücükler kondurmaya başladı . Ah tanrım bu anı o kadar hayal etmiştim ki ... rüya gibiydi .

Gıdıklayan elleri karnımı okşarken bebeğim babasını hissetmiş gibi tekme atmıştı . Onu da korkutmuştum . Ancak babasının sesini duymak onu sakinleştirmiş gibiydi .

"Merhaba !"

"Beni duyduğunu biliyorum ufaklık . Hadi tanışalım . Ben diğer baban Chanyeol . Ama sen bana Chan de ."

Yazardan:

Onla olan konuşmasına kıkırdarken dün gece afil afil aklıma uçuştu .
İnkar etmeyecekti : dün gece başlı başına bir afetti , çok güzeldi . Mor menekşeler vücudunu süslemiş ve arka taraflarında haz dolu geceyi hatırlatan tatlı bir acı oluşmuştu . Ancak bu kadar kolay değildi bu iş , yelkenleri kolay kolay suya indirmeyecekti . Onu hatırlaması onu süründürmeyeceği anlamıma gelmiyordu öyle değil mi?