B-04 ➰ Chanbaek

Ep 13 Bir Sürtük Gibi...

(Medyayı açacağınız yeri yazacağım . Lütfen dediğim yerde açıp okuyunuz. Bu şarkının Baekhyun'un kaldığı durumla çok uyumlu olduğunu düşündüm. İyi okumalar! )

Baekhyun altındaki ağrıyla gözlerini açtığında iki kızın yanında çırılçıplak yattığını ve aletini okşadıklarını fark etti. Üstelik okşayan kişiler ona benziyordu. Sanki onun göğüslü hali gibiydiler. Onların ensesinde yazan numaralara baktığında klonlorı olduğunu anlaması uzun sürmedi. Ne ara kızların klonlarını yapmaya başlamışlardı ve neden ona elliyorlardı!?

Onları hemen üzerinden itti ve yataktan fırladı . Dönen başı ile neler olduğunu hatırlamaya çalıştı.
Anılar teker teker gözünün önüne geldiğinde ise çığlık attı.
"Daha hızlı sahip!"
"Onların kedisi olmaktan bıktım! "

Chanyeol'un ağlayarak ona baktığını hatırladı. Kalbi parçalanırken ağlama krizleri arasında ekrana nasıl bir şeyler fırlattığını... Kalbinin çaresizce nasıl yandığını , hıçkırıklarını , gördüklerini sindirmeye çalışan benliğini...

"Hayır ! Hayır..." Saçlarından tutup yolarcasına çekiştirdi. Kendini parçalara ayırmak , imha etmek istiyordu.

Chanyeol kim bilir ne durumdaydı. O Chanyeol'ü başka biri ile istekli bir şekilde o işi yaparken görseydi yaşayamazdı... Bir daha ayağa bile kalkamazdı. Ruhu ölürdü.

Sahi Chanyeol ne durumdaydı? O ona aşık olduğunu söyleyen , dokunmaya bile kıyamayan adam ne durumdaydı?Bu sefer kendini gerçek bir 'orospu' olduğuna ikna etti. O masum falan değildi. O bir canavardı , bir haz canavarı . Kirli benliği bu kadarını kaldırmakta zorlanıyordu.

O ne yapmıştı!? Kendinden nefret ediyordu .Hayır, kendinden tiksiniyordu . Yaptığı şeylerin kalbinde yarattığı acıyla yere çöküp çığlıklar atmaya devam etti. Acı o kadar fazlaydı ki ... Gözleri yorgunlukla kapanmadan önce bütün bunların bir kabus olmasını diledi.

"Affet beni Sahip..."

(Medyayı burada açmanız önerilir.)

İçindeki öz seviyesinin çoğalması adına arkasındaki yaratığa bastırdı kendini . Daha fazlasını istiyordu. Daha fazla öz!

Yifan özünü sürekli aldığı için gözlerini her açtığında kızıl gözlerle uyanıyor ve gemide ne kadar yaratık varsa onun altına yatarken buluyordu kendini. Üstelik artık bu işi yapmak canını acıtmıyordu , bunu isteyerek yapıyordu. Belki siz de onun gibi fark etmediniz ama artık kalbini hissetmiyordu. Yaşıyordu ama duyguları yoktu. Yaşıyordu ama metal yığını atmıyordu.

Kendini içindeki özün ona verdiği güç ve hazzın daha fazla olmasını isterken buluyordu. Bir sürtük gibi hissediyordu. O içine aldığı öz ona öyle bir enerji veriyordu ki yaşadığını hissediyordu adeta.

Düşebileceği kadar düşecekti. Onlara istediklerini verecek ve sert bir seksin her şeyi nasıl unutturacacağına şahit olacaktı. Belki de Yifan'a teşekkür etmeliydi? Başından beri ona ne olması gerektiğini göstermişti.

Nereden öğrendiğini bilmediği şarkının sözlerini mırıldanıyordu gideceği yaratığın odasına giderken.

"Ben en iyi fahişeyim."

Sahi ne kadar süre geçmişti bu gemiye bineli? Kaç uzay ya da ışık yılı?

"Beyler nefesinizi tutun."

"Puss puss . Seni lanet olası kaltak kedi."

"Onların kedisi olmaktan bıktım!"