𝕯𝖊𝖈𝖊𝖒𝖇𝖊𝖗 𝕷𝖔𝖛𝖊 [Completed]

20

Unicode

တစ်ယောက်တည်းတသီးတသန့်နေချိန်တွေပိုများလာသည်။။
Jiminနှင့်က အခန်းတူမို့သာတွေ့နေရပေမယ့် ကျန်တဲ့သူတွေအား တစ်ပတ်လျှင်တစ်ခါလောက်သာတွေ့ဖြစ်သည်။ Namjoonနဲ့ကတော့ပိုဆိုးပေါ့ဗျာ။

ကတ္တရာလမ်းမကြီးဟာ နှင်းတွေနဲ့ဖုံးလွှမ်းနေသောအခါ အဖြူရောင်လွင်ပြင်ကြီးလိုဖြစ်လို့။
အိမ်ခေါင်မိုးတွေ၊ ကားပေါ်တွေ၊ သစ်ကိုင်းပေါ်တွေ၌လဲနှင်းတွေဖုံးကာနေလေသည်။

နှင်းတွေကြားဆော့ကစားနေသောကလေးငယ်တွေရဲ့အပြုံးဟာ ဖြူဖွေးသောနှင်းတွေနဲ့အပြိုင်ဖြူစင်လွန်းလှသည်။
နှင်းလုံးတွေလုပ်ရင်းပစ်ပေါက်တိုင်းကစားနေကြသည်၊
အပူအပင်မရှိနေနိုင်ကြတာ တကယ်အားကျမိပါတယ်။

"Jungkook ရောက်ပြီလား"

"ဟုတ်ကဲ့"

"အေးတယ်နော် အပြင်တောင်မထွက်ချင်ဘူး"

"အင်း"

"ဒါနဲ့ တွေ့ချင်တာက?"

"အဲ့နေ့ညက ဘာလို့ အဲ့မဟုတ်တဲ့စကားတွေပြောခဲ့တာလဲ"

အပြုံးချိုချိုနဲ့မျက်နှာဟာ တမဟုတ်ချင်းပြောင်းလဲသွားလေသည်။
ထိတ်လန့်သွားသလိုမျိုး၊ အလိမ်ပေါ်သွားသလိုမျိုး။

"ပြောပါအုံးဗျာ  ခင်ဗျားပြောတော့ Taehyungက ကျွန်တော့်ကိုငွေပေးပြီးကူညီထားတာကိုနောက်ကွယ်မှာလှောင်နေတယ်ဆို၊ ကျေးဇူးရှင်ကိုမသိတတ်ပဲကျွန်တော်က Taehyungအပေါ်ဆက်ဆံရေးမပြေပြစ်တာကိုလဲသူကပြောနေတယ်ဆို၊ ပိုက်ဆံလဲပြန်မရ ခန္ဓာကိုယ်ကိုလဲထိမရနဲ့ သူ့အတွက်အကျိုးယုတ်တယ်ဆိုပြီးပြောတယ်ဆို၊ ဆေးရုံတက်နေရတဲ့ အမေ့ကိုလဲဒီလောက်အကြာကြီးကုပေးနေရတာစိတ်ပျက်လာပြီဆို ခင်ဗျားဘယ်လိုလုပ်များအဲ့စကားတွေ.."

"ဘာလို့ယုံခဲ့လဲ"

"ဘာ!!"

"ဟုတ်တယ်လေ ပြောတိုင်းယုံတာပဲလား"

"ခင်ဗျား!! ကျွန်တော့်စိတ်တွေ Taehyungအပေါ်တည်ငြိမ်မနေခဲ့တာကိုသိရဲ့သားနဲ့! ဘာလို့ အဲ့စကားတွေပြောခဲ့တာလဲ!!"

"ဒါတော့... မင်းကိုငါချစ်လို့"

အရှေ့တွင်ထိုင်နေသော Yugyeomဆိုသောလူအား အားရပါးရကိုဆွဲထိုးပစ်ချင်နေလေသည်။ လက်သီးအားတင်းတင်းဆုပ်ထားရင်း စိတ်ကိုဖြေလျှော့နေရသည်။