One Direction;They Don't Know About Us
Multi:Ada
"Anne! Anne iyi misin? Anne gözlerini aç,cevap ver!"dedim aglamamla karışık haykırmamla. Telefon ner- ha burada. Telefonu aldım ve 112'yi tuşladım.
"A-alo"dedim kekeleyerek korkudan ne diyecegimi bilemez olmuştum. Konuşabildigimi hatırlayınca konuşmama devam ettim. Tam bir şey diyecekken karşı taraf konuşmaya başladı.
"Buyrun efendim?"dedi karşı taraf ne oldugunu merak edercesine.
"Acil ambulans "
"Tamam efendim adres lütfen?"
"****"diyerek adresi verdim.
"Tamam efendim hemen geliyoruz."telefonu kapattım ve koltuga fırlatarak annemin yüzüne hafif tokatlar atmaya başladım.
"Anne,anne! Aç gözlerini"
10-15 dakika sonra ambulans geldi. Bir bayan geldi ve "Sakin olun. O iyi olacak sedye'yle hastaneye götürecegiz."
"Bende geliyorum."dedim ve kadının cevabını dinlemeden ambulans'a koştum. Kapıları kapatmadan ambulans'a girdim.
"Hastanın neyisiniz?" neyisiniz?derken?
"Anlamadım?"
"Akrabası-"
"Kızıyım"diyerek sözünü kestim.
Biz annemle tek yaşıyoruz eski bir konakda annemin adı Esin. Hastalıgını 3 aydır çekiyor kanser hastalıgı. Babam bizi ben 3 yaşındayken terk etti. Öyle terk etmek degil, ölerek bizi terk etti. Ambulans'ın penceresinden hastaneyi görünce geldigimizi anladım ambulans durdugunda kapıyı görevliler açtı. Ben indim ve ardından sedye'yi indirdiler. Annemin direk elini tuttum ve "Anne iyi olacaksın"dedim ve ameliyathane'ye girdikleri için elini bırakmak zorunda kaldım.Beni bırakamazdı.Ben onsuz ne yaparım? En fazla ölürüm heralde.Ameliyathaneden bir hemşire çıkınca direk ona dogru koştum ve önüne geçip,yürümesini engelledim. "A-annem nasıl?"dedim kekeleyerek. "Anneniz....." düşünür gibi bir hali vardı. 'Anneniz?'dermiş gibi bakış attım. "Şuan durumu beli degil birazdan doktor çıkınca asıl sonuçları ögrenebilirsiniz"dedi ve omzuma çarparak gitti ve ben öylece kaldım.Nasıl yani?Bana bir cevap söylemesi gerekiyordu.Kafamı düşürdüm ve oturaklara dogru yürümeye başladım ve bir şeye çarptım kafamı kaldırdıgımda- oha bu ne? diye düşünmeden edemedim tabi.Sen gezegenden mi atıldın çocugum buradan degilsin galiba. Konuşmayı hatırladıgımda konuştum. "Pardon,ben dalmışım özür dilerim.İ-iyi günler"diyerek oturaklardan birine oturmayı tercih ettim ve göz yaşlarımın akmasına izin verdim.Bir tane oturaga oturdum ve aglamaya başladım.Tabiki o çocuk için degil,annemi ya kaybettiysem?Ya öldüyse ve bana söylemiyorlarsa? "Benim için bu kadar aglayacagını bilmiyordum açıkcası"sesin geldigi yöne döndügümde az önce çarptıgım çocuk oldugunu fark ettim. "Senin için agladıgım falan yok"diyerek tersledim. "E kimin içi-" "Annem kanser ve sen orada durmuş benim için agladın diyorsun"diyip,bagırarak yerimden sıçradım. "B-ben bilmiyordum." "Afedersin" "Neden?" "Ya biraz fazla çıkıştım sinirlerimi bozuk özür dilerim." "Önemli degil bende senin yerinde olsam bende çıkışır-" "Doktor"diyerek sözünü kesmiş oldum. 'Hı?'diye ses çıkardı.
"Doktor bey!"diyerek yanına koştum. Yanına vardım ve "Annemin durumu nasıl?"diyerek lafa girdim. "Şey... Anneniz..-" "Söyleyin anneme ne oldu?!"diye bagırarak sözünü kestim. "Anneniz sizlere ömür" Annem öldü? Ne diyor bu şaka falan ya bu. "Annem ölmedi degil mi şaka bu"dedim. "Hayır Ada hanım" "Benim annem ölmedi!"diye bagırdım ve saçlarımdan tutup, "Annem ölmedi"diye söylendim. "Ada hanım sakin olun" "Annem ölmedi dimi doktor bey" "Bakın. Metin olun" "Ne metin olması annem ölmedi!"diye tekrar söylenerek bagırdım. Ölmedi ya annem ölmedi! Ölmüş olamaz dimi. "Ada hanım lütfen sakinleşin" "Sakinim ben!"diye tekrar bagırdım. Bir kaç hemşire geldi ve beni kolumdan tuttu. Neden tutuyo bunlar kolumdan? Kollarımdan tuttular ve kaldırdılar ayakkalarım havada oldugu için aşagıya dogru sarktıgı için sallıyordum. Ve bagırıyordum. "Bırakın beni!" beni bir yere götürdeler bir odaya ve bir yataga yatırdılar. Bir hemşire kollarımdan tutuyordu. Digeride ign- ne igne mi? Hayır hayır. İgne yavaş yavaş yakınlaşıyordu. Gerisi karanlık...
---
Gözlerimi açtıgım da yatagın yanındaki sandalyede bir hemşirenin oturdugunu gördüm. Kalktım ve "Hemşire hanım"dememle bana baktı. "İyimisiniz?" "Evet ve annem öldümü?" diye soru yönelttim. Gözlerim dolmuştu annem ve ölmek kelimesinin birleşmesi. "Ne yazık ki... Evet" "Ben iyiyim ve gitmek istiyorum" "Tamam Ada hanım iyi-" "Evet iyiyim"diyerek sözünü kestim. "Tamam Ada hanım"dedi. Yerimden kalktım ve yürümeye başladım. Hastaneden çıktım. Şimdi ne yapacagım? Tek başıma olmaz. Param da yok ya of. Eve dogru yürümeye başladım.
Eve geldigimde tek başıma eve girmenin tuhaf oldugunu düşündüm. İçeriye girdim ve annemin odasına girdim. Komidin'in üzerinde bir kâgıt gördüm. Ve elime aldım üzerinde yazan :
Kızım Ada, benim ömrüm az kaldı. Bu kâgıdı inşallah okursun. Sana bunu kendim verebilirmiyim bilmiyorum. O kadar ömrüm olur mu? Neyse.... Seni çok seviyorum ve bu adres'e gitmeni istiyorum.
*********** bu adreste ben ölünce sana sahip çıkabilecek birileri var akrabamız sayılır. Bu adrese git ve benim öldügümü söyle onlar sana bakacaktır.
Seni çok seviyorum. Annen......
Gözlerimden akan yaşları daha yeni fark ediyorum. Bu adrese gitsem mi? Tık! Tık! Tık! Kim geldi şimdi? Kapıya dogru yöneldim ve kapıyı açtım. Ve karşımda bir kaç adam gördüm. "Buyrun?" "Haciz-" "Haciz mi?" diyerek sözünü kestim. "Evet"dedi adam. Kısa ve net eve haciz geldi. Ne yapacagım şimdi? Nereye gidecegim? "Ama ben tek yaşıyorum nereye giderim?" dedim adama. "Kusura bakmayın bize verilen bir emir bu"dedi adam ve adamlarına işaret etti. "Lütfen sorun çıkarmayın ve evden çıkın" "Tamam."dedim ve odama gidip,kıyafetlerimi ve önemli eşyalarımı yanıma aldım. Ve evin kapısına yöneldim. Ne yani şimdi ben dışarı da mı kaldım? Evden çıktım ve yürümeye başladım. Nereye gidecegim? Bir park gördüm ve bank'a yöneldim. Bank'a yattım ve başımın altına çantamı koydum. Ve bir ses geldi. "Ooo kim bu güzellik" sarhoş 3 tane çocuk. Tabiki erkek. "Sen burada yatma rahatsız olursun" kalktım ve çantamı alıp yürümeye başladım bir el bilegimi tuttu ve kendine çevirdi. Sıkı tutuyordu ve ben elimi çekemiyordum. "Bırak!" diye sesimin çıktıgı kadar bagırdım. "Aov pençelerini çıkardı." "Bırakın lan kızı" diye bir ses duydum ve önüme atlayarak çocuga yumruk atan biri. Digerine ve digerine de yumruk attı. Bana döndü. "Teşekkür ederim"dedim ve arkamı döndüm. Bilegimi tutmasıyla ona döndüm. Dip dibeydik. "İyi misin?" "Evet"dedim sakince. Bilegimi çektim ve yürümeye başladım. Oda yanıma geçti. "Neden akşamın 9unda dışarıdasın?" "Bilmesen daha iyi" "Neden?" "Çünkü.... Boşver" "Bana güvenebilirsin" "Yeni tanıştıgım birine güvenmemi mi bekliyorsun?" "Evet"dedi. 'Ciddi misin?' bakışı attım. "Evet"dedi. Bir adam önümüzde durdu ve "Alper Sagol onu buldugun için"dedi ve bize yaklaşarak. İsminin Alper oldugunu ögrendigim çocugun omzunu sıvazladı. Onu buldugun için mi dedi o?
"Gidebilirsin"dedi adam. "Pardon,siz kimsiniz?"dedim adama. "Gel konuşalım"dedi ve benim önden geçmem için önünü gösterdi. Bende bank'a oturdum. Alper de arada sırada arkasına -bana- bakarak gitti ve arabasına bindi. Gazı kökledi ve gitti. "Evet,sizi dinliyorum" "Annenin öldügünü duydum Başın sagolsun. Ve bana ölmeden önce Kızım Adaya sahip çık dedi bu arada adın Ada degil mi?"dedi 'Evet'anlamında kafamı salladım."İşte sana sahip çıkmamı söyledi bide evinize haciz geldigini bildigim için sokakta olacagını tahmin ettim seni ararken Alperle beraber oldugunu gördüm ve yanına geldim" "Nereden bilecegim aradıgım kişinin sen oldugunu?" "Adını biliyorum hatta annenin adını bile" "Ne?" "Esin" "Hayır o anla- annemin ismini biliyor musun?" "Evet ve birşeyler diyordun sözüne devam et" "Ben o anlamda 'Ne?' demedim annenin adını biliyorum deyince 'Ne?'diye tepki verdim ve annemin ve benim adımı bilmen yada annemin öldügünü yada- neyse." Adam biliyo işte daha ne uzatıyon Ada? Ben bu adama güvenecekmiyim? "Sana nasıl güvenecegim?" ah. Bu söylenirmi Ada ya? Of of. "Sana annen beni bulman için mektup verdi ve Adı Esin senin adın Ada annen öldü ve evinize haciz geldi. Hakkınızda herşeyi biliyorum ve annen sana sahip çıkmamı istedi. " adam samimi ve sevdim. Zübbe degil. "Bir zamanlar benim de annem öldügünde bende birilerine muhtaç kaldım. Yani şu anda durumunu anlıyorum ne düşüdügünü bana güvenip güvenmeme arasında kaldıgını da" resmen beynimi aklımı okudu adam ya. "Tamam"dedim kendimden emin bir şekilde. "Neye tamam?" "Tamam sizinle gelecegim" "İyi kalk o zaman gidelim"dedi sevinerek. Kalktı ve bende kalktım. Yerden çantamı aldım ve arabasına dogru yönelip,kapıyı açarak bindim. Bindik bir âlâmete gidiyok kıyamet'e hesabı.
15.02.2015
