Auburn-Perfect two
Aras'dan;
Ada'nın eline başımı koymuş,uyanmasını bekliyordum.Eli kıpırdanınca gözlerimi açtım ve kafamı kaldırdım.Uyanmıştı ve gözleri kısıkdı.Gözlerini tamamen açtı ve beni süzdü.Konuşma gereksinimini duyunca agızımı araladım."Ada....iyi misin?"diye sordum bana anlamsız bakıyordu. "İyiyimde...biz tanışıyor muyuz?"diye sordu.Hafıza kaybı oldugu aklıma gelince,emin olmak adına,"Beni tanımıyor musun?"diye sordum. Kafasını onaylamayan bir şekilde salladı. "Hayır."dedi yavaşca.Anladıgımı ifade eden bir sesle homurdandım. "Sen kimsin?"diye sordu. "Ben..Aras.Erkek arkadaşınım."dedim.Gözlerini hafif pörtletti. "Ne?"dedi inanmaz bir şekilde. "Ne oldu beğenemedin mi?"dedim alayla. "Hayırda...yani beğendimde...ne diyorum lan ben?"diyerek kendine kızdı.Kahkaha atmak içimden gelsede atmadım.Atmadım kardeşim sana ne?Neyse... "Ada ben bizimkilere taburcu işlemlerini halletmelerini söyleyeyim tamam mı?"dememle bizimkiler odaya girdi.Batu,Mert,Dogukan,Melisa vs. işte. "Batu,sen taburcu işlemlerini halletsene."dedim."Tamam."dedi ve odadan çıktı.Ada,bizimkilere göz gezdiriyordu. "Adınız ne sizin?"dedi,agızındaki baklayı çıkartarak. "Özge,Buket,Mert,Dogukan,Melisa,Dilara...'derken Batu odaya girmişti'...ha buda Batu."dedim. "Memnun oldum."dedi bizimkilere bakarak. "Dogukana baktı ve "Sana Okidoki diyecegim."dedi. "Lan bana bile isim takmadın.Taka taka Okido-aman Dogukan'a mı taktın?" "Aras öyle deme bak sende alışmışsın.Yarım söyledin ama neyse."dedi Dogukan sırıtarak. "Dogukan!"dedim tıslayarak. "Tamam ya sinirlenme."dedi. "Taburcu işlemlerini hallettim."dedi Batu.Hadi çıkalım demeye getiriyordu."O zaman çıkmamıza bir engel yok."dedim. Hastaneden çıktık ve arabaya bindik.Eve doğru sürdüm. "Aras?"dedi Ada. "Efendim?"dedim. "Biz kaç aydır sevgiliyiz?"diye sordu. "Altı ay olmuştur."dedim. (Arkadaşlar kaç ay oldu bilmiyorum.Hikayenin başlarından karışıklık oldu.Yani,'O kadar uzun oldu mu?'gibi sorular sorabilirsiniz.) "Vayy."dedi. "N'oldu?"diye sordum. "Yok öyle."dedi. "Bu arada Batu senin kuzenin ve sen onlarda kalıyorsun.Çünkü.."deyip,kaldım.Anne'sinin öldügünü nasıl söyleyecektim. "Çünkü?" "Çünkü senin annen altı ay önce,yani biz tanışmadan önce..vefat etti."dedim.Bu söyledigim üzerine öylece kaldı ve bir süre sessiz kaldı. "Na-nasıl yani?"dedi. "Acını hatırlatmak istemezdim ama-" "Hayır.Benden bir şey saklamaman sana güvenimi kazandırdı.Yani,kendini suçlama söyledin diye.Tamam mı?"dedi. "Tamam."dedim nefesimi vererek. Eve gelince arabadan indik ve villaya girdik."Ada!"diye seslendi Önem hanım.Adaya doğru koşuyordu.Telaşlı oldugu yüzünden belliydi. Adaya sarıldı ve,"Nasılsın tatlım?"dedi. "İyiyim de..siz kimsiniz?"diye sordu. "Nasıl siz kimsiniz?"diyerek kaşlarını çattı. "Ben sizi-" "Önem hanım,Ada sadece kısa süreligine hafıza kaybı geçiriyorda."dedim araya girerek. 'Hım'gibi homurtular çıkararak,kafasını salladı. "Hadi içeriye girelim."dedi.Ada'nın koluna girdi ve eve girdiler.Bizden arkasından. "Abi,biz gidelim.Sonra haberleşiriz."dedi Dogukan. "İyi tamam."dedim ve gittiler. İçeriye girdim ve Ada'ya baktım.Önem hanım'ın yanına oturmuş konuşuyorlardı. Yanlarına gittim ve Ada'nın çaprazına oturdum. "İyi güzel sevindim."dedi Önem hanım. "Eee Aras senden n'aber?"dedi Önem hanım. "İyiyim.Siz?" "Bende iyiyim de siz falan olmuyor yani.İkinizde bana çok uzak davranıyorsunuz."diyerek Ada ile bana baktı. "Okula devam mı?"dedi Önem hanım. "Evet."dedi Ada.Kısa ve net. Canım ya."Biz artık kalkalım."dedi Ada.Birlikte dışarıya çıktık."Aras,hafızam ne zaman yerine gelecek?"dedi. "Bilmiyorum ama kısa sürede gelir."dedim. "Tamam."dedi. Üzgün bir sesle.Onun için bir şeyler yapmam gerekiyordu."Gel bir yere gidiyoruz."dedim. "Nereye?"dedi. "Her şeyin başladıgı yere."dedim.
---
"Burası mı her şeyin başladıgı yer?"diye sordu Ada.Ne?Herşey Lunapark'ta başlamıştı."Evet."dedim. "Hadi gel."diyerek dönme dolabına doğru sürükledim. "Bekle.Ben bilet alıp geliyorum."dedim."Abi,iki tane bilet.Ve kimse dönme dolaba binmesin.Biz yukarıya çıkınca dursun."dedim.Adam ilk başlarda kem küm etsede sonradan kabul etti.Biletleri aldım üstüne birde para verdim.Ada'nın yanına gittim ve,"Biletleri aldım."dedim."Neden dönme dolapda kimse yok,birde sabah?"dedi. "Bilmem.Genellikle insanlar daha heyecanlı şeylere binmek ister.Neyse."dedim ve dönme dolaba bindik.Yukarıya tam çıktıgımızda dönme dolap durdu. "A-a niye durdu bu?"dedi Ada. "Bilmem.Boşver ya birazdan hareket eder.Ama ben yüksekten korkarım."dedim. "Ciddi misin?"dedi gülerek. "Evet.Ve dalga geçme."dedim bende gülerek.Aşagıya bakmış gibi yaptım. Gerçekten korkuyorum ne yapayım? "Tamam,tamam.Aşagıya bakma."dedi."Nereye bakayım?Telaşlanıyorum."dedim. "Bana bak."demesiyle ona baktım.
Ada'dan;
Ne yapmaya çalışıyordu bu çocuk?Bir şey hatırlatmaya çalışıyordu.Yada...bilmiyorum.Bana bakıyordu. Pardon,bana değil dudaklarıma bakıyordu.Dudaklarıma yöneldi ve öpmeye başladı.Uzun bir öpüşmeden ayrıldıktan sonra,bana uzun süre baktı.Dönme dolap birden hareket edince tuttugum demire kafam çarptı.Biraz zonkladı.
/Geçmiş zaman./
"Bir dakka sana söylemem gereken birşey var"dedi."Evet?" "Ben yüksekden korkarım."dedi. "Hadi canım."dedim gülerek. "Gerçek ama."dedi. "Tamam moral verebilirim.Aşagıya bakma."dedim. "Gerçekten çok güzel moral verdin."dedi göz devirerek. "O zaman bana bak."dedim yüzünü elimle kendime çevirerek. "Tamam bu iyi."dedi.Dönme dolap yukarıya dogru çıktıgında Arasda birşey fark ettim.Titriyor basbaya."Galiba bu işe yaramadı."dedi. "Evet."dedim. "Ama belki şu işe yarar."dedi.Ben ona sorarcasına bakarken o dudagını dudagıma bastırdı.(Hangi bölüm oldugunu hatırlamadıysanız 11.bölüm.)
/Şimdiki zaman./
Ne yani biz Arasla Lunapark'a önceden gelmişmiydik?Yoksa bu bana hayal gücümün bir oyunumuydu? "Ne oldu?"dedi Aras. "Bi-birşey yok."dedim.Kekelemiştim. "Ben seni bilirim.Böyle daldıysan bir şey var demektir.Üstüne birde kekelediysen."dedi.Bu çocukda benimle ilgili birşey bilmese.."Hadi gel.İniyoruz."dedi beraber indik. Aras'a baktıgımda yeni çıkmaya başlamış çenesindeki sakallarını kaşıyordu.Aklına bir şey gelmiş gibi birden bana döndü. "Tekne'ye binip,gezelim mi?"dedi. "Nereden çıktı bu fikir?"dedim. "Ne biliyim aklıma geldi."dedi. "Tamam."dedim ve arabaya doğru yürüdük.Arabaya binip,sahile gittik.Tekneye binerken,"Bu tekneyi hatırlıyor musun?"dediginde duraksadım.Evet,hatırlamıştım."Beni tekneden deniza itmeyecek-"birden durdum.Hatırladıgımı Aras'ın şimdi bilmesine gerek yoktu. "Anlamadım?"dedi Aras. "Yok birşey."dedim.Kekelememe özen göstererek. "İyi."dedi ve tekneye bindik.Aklıma o gün kullanmak istedigim geldi."Eee ne yapalım."dedim. "Aslında benim aklımda bir fikir var."dedi.Muzip bakışlarla.
---
"Hayır olmaz.Ben tekneden atlamam."dedim.Yine başladık.Kesin hatırlatmaya çalışıyor."Tamam."dedi ve birden itti.Denize düştüm ve şuan yukarı çıkıyorum.Yüzeye çıktıgımda,"Dua et.Bu sefer sana bayılmış numarası yapmadım.Hadi yukarı çek beni."dedim.Lan,ben ne dedim?"Nasıl yani sen..hatır-" "Hayır yok."dedim ve beni yukarıya çekti.Gel içeriye kıyafet vereyim de üstünü değiştir."dedi.Beraber içeriye girdik.Buz rengi bir şort ve bir kolu düşük önü kısa arkası uzun bir buliz verdi.Odadan çıktı ve ben üstümü değiştirdim.Dışarıya çıktıgımda Aras deniz izliyordu.Düşünüyor gibi bir hali vardı."Eve gidelim mi?"dedim. "Olur."dedi ve yanıma gelerek bana sarıldı.Bende ona sarıldım. "Ne zaman beni hatırlayacaksın bilmiyorum ama ben bekleyecegim.Sende sabret.Tamam mı?"dedi bana bakarak. "Tamam."dedim."Tekne'yş kıyıya sürdü ve indik.Arabaya bindik ve Aras eve sürdü.
Radyo'yu açtım.Perfect Two diye bir şarkı çıktı."Me and you."dedim,Aras'a bakarak.Ama o beni takmıyordu.Bakışları sert bir maskeye hapsolmuş gibiydi.Eve gidince arabadan indik.O kendi evine giderken ona bakıyordum. "Aras?"dedim bana arkasını dönmeden omzunun üstünden bakıyordu.Koşarak yanına gittim.Kapıyı açtım ve koşarak yanına gittim.Sarıldım.Gözlerim dolmaya başladı.Söylemeliydim.Hatırladıgımı söylemeliydim. "Aras...ben.." "Aras,oglum sen misin?"dedi Nesrin hanım."Nesrin hanım seni çagırıyor."dedim.Bana gözlerini pörtletmiş bir şekilde bakıyordu. "Ada..sen..-" "Evet,ben herşeyi hatırlıyorum."dememle dudagıma yapıştı.
Ayrıldıgında uyarıcı bir öksürük sesi geldi.İkimizde sesin geldigi yöne baktık.Nesrin hanımdı tabi ne olacak!Kadın her şeyi bozuyor ya!Aras birden beni omzuna attı ve kendi bahçelerinde koşarak "Ada her şeyi hatırlıyor!"diye bagırıyordu.Bizim bahçeye koştu ve oradada "Ada her şeyi hatırlıyor!"diye bagırıp duruyordu.Bülent amca gile bizi izlemek,bana da Aras'ın poposuyla bakışmak kalıyordu!Of!Şansa bak.Demesemiydim acaba?
