my savior~VMİN

Taehyung Ve Jaebum'ın Kapışması

*30 OY 150 YORUM İSTİYORUM ÇÜNKÜ BU BÖLÜM İÇİN ÇOK UĞRAŞTIM.. LÜTFEN ARTIK HAYALET OKUYUCU OLMAYIN. FAZLASIYLA SİNİRLENİYORUM.. İYİ OKUMLAR*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*2 HAFTA SONRA*

Sıkıcı dersleri anlıyormuş gibi yapıp notumu alıyordum. 2 haftadır okula gidiyorum ve baya konu birikmişti. Nasıl yetiştireceğim bilmiyorum. Hem normal sınavlar hem kendi bölümümün bireysel dans sınavı için sadece 1 ay sürem vardı. Ama benim adım da Park jimin ise bunların üstesinden geleceğime eminim.

Birden düşüncelerimi bölen kapının çalma sesiydi. Normal olarak herkes benim gibi kapıya bakmıştı. Tam önüme döneceğim sırada yıllardır görmediğim kişiyi görünce gözlerim yuvalarından çıkacak şekilde şaşırmıştım. Kaşlarımı çatıp gelen kişiye inanamaz şekilde bakıyordum.

Cidden bu o mu? Çok büyümüş ve eskisinden daha yakışıklı görünüyordu. Bu jaebum mı?

Hemen önümde oturan hoseok şaşkın bir şekilde bana dönüp "Bu nerden çıktı amk" bakışları atıp tekrar önüne döndü.

"Yeni öğrencimiz Lim Jaebum. Artık üniversiteyi burda okuyacak. Yerine geçebilirsin Jaebum."

Ben ve hoseok hala şaşkınlığımızı koruyor olayı sindirmeye çalışıyorduk.

Jaebum'ı yıllar sonra ilk defa görmüştüm.

Bana bakarak yürüyor ve yüzündeki o ifadeyi gizlemiyordu.

Yan tarafım boştu ve içimden bir ses hedefinin yanımda oturmak olduğunu söylüyordu.

Meraklı gözlerle acaba yanıma oturacak mı diye düşünürken hoseok birden oturduğu yerden kalkıp hemen yanıma oturdu.

Ah canım unicorn'um.

Anında surat ifadesi değişmiş ve mecburi benim önüme oturmuştu.

Dersin bitmesi ile oflayıp hoseok'a döndüm birden. Önümde oturan jaebum yüzünden biraz gergindim. Neden yıllar sonra karşıma çıktı? Benimle bir meselesi mi var?

Hoseok kaş göz hareketi ile kantine inmemiz gerektiğini söyleyince onu onaylayıp ayağa kalkacaktım ki bize dönen jaebum yüzünden hoseok ile durduk.

"Bana hoşgeldin demeyecek misiniz? Tanıyamadınız mı? Aradan yıllar geçti ama pek değişmedim bence."

Alaycıl bir şekilde güldüm. Ondan nefret etmiyorum tabiki ama yaptığı şeyi de unutmuyorum.

"Saçmalama jaebum, tabiki hatırladım seni! Bana kirli ve kullanılmış olduğumu söyleyip beni terk eden sevgilim Jaebum'sın sen!"

Anında ayağa kalkıp karşımda dikildi. Şu an kendimi kötü hissetmiyorum çünkü geçmiş umrumda değildi. Sadece yıllar önceki aptal ve zayıf Park jimin değilim ben! Eskisi gibi ezdirmem kendimi!

"Jimin, lütfen böyle konuşma, buraya senin için geldim!"

Kaşlarımı çatıp anlamaz bir şekilde ona bakıyordum.

"Ben buraya seninle konuşup birşeyleri düzene sokmak için geldim."

Eğer bildiğim bir şey varsa o da jaebum'ın çok iyi bir arkadaş olduğuydu. Tamam kabul ediyorum biz onunla düzgün sevgili olamadık. Ama çok iyi dosttuk. Şu an ona nasıl davranacağımı bilemiyorum açıkçası.