my savior~VMİN

küçüğüm seni güneş sönene kadar seveceğim

Yorum ve oy yoksa kafama sıkarım. Ayrıca Taehyung ve jinhwan sahnelerinde psikolojim boktu. Ne yazdığımı bende bilmiyorum. Umarım beğenirsiniz. Beğenmezseniz de siktirin gidin lan iyi okumalar küçük çilekleeerr🍓💖

*yazarın ağzından devamke aq*

"Jimin beni bırakma lütfen! Sensiz yaşayamam bunu en iyi sen biliyorsun!"

Jimin dudaklarını sevgilisinin dudaklarına değdirip hemen geri çekildi.

"Sana söz veriyorum. Sadece biraz zamana ihtiyacımız var sevglilim.. Ben çok yorgunum. Artık hiç gücüm yok. Biraz dinlenmeme izin ver olur mu? Tekrar yanına geleceğim. Yine çok güzel günlerimiz olacak. Sadece sabırlı ol. Ve o güzel günler gelene kadar kendine çok iyi bak.. Geldiğimde seni iyi görmek istiyorum.. elveda.."

Birden sanki biri onu itmiş gibi kendine geldi. Zorlukla açtı gözlerini Taehyung. Bu gördüğü rüya çok gerçekçiydi. Ellerini kuru dudaklarına götürüp hemen çekti. Oysa sıcacıktı dudakları.. Sanki jimin onu gerçekten öpmü, sıcaklığını ona vermiş gibiydi. Boş tavana bakarken aniden kafasını kaldırıp en son yaşadığı şeyleri hatırladı. Kolundaki serumu hızla çıkartıp koridora koştu. Herkes Baekhyun'un etrafındaydı. Aklına sadece sevgilisinin ölümü geldi.. En son kalbi durmak üzereydi yoksa.. Aklındaki şeye son verip onlara doğru ilerledi.

"Jimin nerde! Lütfen öldü demeyin!"

Nefes alışverişleri dengesizleşmeye başladı yine. Baekhyun sakin olması için cevap verdi hemen.

"Hayır ölmedi! Sakin olur musun artık! Sakinleştirici yapmıştım sana nasıl hemen uyandın!"

Derin bir nefes verip Taehyung'a döndü tekrar. Rahat durmayacağını anlayacağı için başka çaresi yoktu.

"Pekâlâ, gel seninle özel konuşalım Taehyung." Diyip onu odasına yönlendirdi Baekhyun. Hemen arkasından Kook da geliyordu.

Arkasındakilere anlamsızca bakıp ilerledi Taehyung. Şu an boşluğa düşmüş gibi hissediyordu.

Titreyen elleriyle kapıyı kapatıp içeri girdi Baekhyun, Taehyung ile arkadaşlıkları iyiydi. Ona zarar vermez biliyordu. Ama söyleyeceği şeylerden sonra Taehyung'un gözünün dönme ihtilalini düşündükçe korkmuyor değildi.

"Bak Taehyung söyleyeceğim şeylerden sonra lütfen sakin kal. Biz elimizden gelenin fazlasını yaptık. Sende öyle.. Burda kimseyi suçlamaya gerek yok."

Madem ölmedi ne oldu ona? Diye düşündü içinden.

"Taehyung, jimin maalesef komaya girdi.."

Kook dolan gözlerini silerek güçlü durmaya çalıştı. Şu ana kadar gayet iyi dayanmıştı. En yakın arkadaşının o narin bedenine çeşitli aletler, dikişler değdirmişti. Doktorluk da bir yere kadardı onun için..

Daha sonra devam etti baekhyun.

"Kalbi durmak üzereydi ama büyük uğraşlar sonucu tekrar eski haline döndü. İnan bana şu an yaşıyor olması bile inanılmaz bir şey."

Taehyung donmuş gibiydi. Ne tepki verecek? Ne diyecek? Bilmiyordu. Zorlukla konuşabildi.

"Peki, ne zaman uyanacak?"

"Bunu bilemiyoruz. Hastadan hastaya değişir. Belki yarın uyanacak, belki 10 gün sonra belki 20 yıl sonra.. Bu ona bağlı."

anlamış gibi yapıp kafasını salladı. O hissiz gözleri ile ikisine bakıp tekrar konuştu.

"Ben elim kolum bağlı duramam! Onun hemen uyanması için bir şey yapmam lazım! Hiç mi ilacı yok bunun.. Hiç mi çaresi yok!"

Bu sefer kook cevap verdi.