my savior~VMİN

Pişmanlık Ve Jimin'in Geçmişi

~TAEHYUNG'UN AĞZINDAN~

Uzun uzun oturdum o soğuk balkonda. Düşündüm çok düşündüm. Kendimi nasıl affettirebilirim diye? Empati kurmaya çalıştım.. Ve kendimi gerçekten kötü hissettim. Onunla ilgilenmeye çalışıyor, yemek götürüyor hatta beni yaralamasına rağmen yinede düzgün davranmaya çalışıyorum. Yoongi ve chanyeol bile şaşırıyor bu hallerime. Çünkü böyle davranan biri değilim ben. Joon'un onu önceden tecavüz ettiğini nerden bilebilirdim? Tamam bu sefer yaptığı da çok kötü bir şey ama neler olacağını bilmiyordum..
Birine bunu yaşatmak çok kötü bir şey biliyorum. Aslında başkası olsa kesinlikle takmazdım. Tamam belki biraz üzülürdüm ama kesinlikle kendimi affettirmek için çabalamazdım. Çünkü banane?? Ama neden jimin'e karşı bir pişmanlık duygusu vardı..gerçekten pişmanım..

Saatlerce o balkonda oturduktan sonra nihayet çıktım ordan. Tabi yatakta kedi seven bir adet park jimin beklemiyordum.. Kesinlikle tuhaf giden birşeyler var.. Gecenin bu saatinde balkondan ayrıldığından beri orda oturuyor ve kedisini seviyordu. İkimiz de hiç bir şey olmamış gibi davranıyorduk. Direk odadan çıktım ve bizimkilerin yanına gitmeye karar verdim. Düşünmekten kafayı yemiş durumdayım.

"Taehyung saatlerdir napıyorsun yukarıda?"

Yoongi uykulu gözlerle sormuştu bana. Şu son 2 gündür herkesi yordum.

"Bilmem jiminin balkonunda oturuyordum. Sakin kafayla düşünmek istedim sadece.."

Meraklı gözlerle "Neyi düşündün ki böyle saatlerce?"

Derin bir nefes vererek"Boşver. Benim uykum var. Sizde uyuyun çok yorgun görünüyorsunuz.. "

Hiç uykum yok aslında. Sadece dinlenmek istiyorum..

Yoongi ve yeol hiç bir şey söylemeden uyumak için mutfaktan ayrılmışlardı. Tek başıma kaldığımda o ince ses yankılandı kafamda..

"Hepsi senin yüzünden! Senden nefret ediyorum! Benim sana ne kötülüğüm dokundu da bana bu iğrençliği yaşattın!"

Evet doğru söylüyordu. Onun bana ne kötülüğü dokundu ki? Dokunmuşsa da benim onu yaraladığım kadar o beni yaralamadı.. Neden şu an onu savunuyorum? İçimdeki pişmanlık duygusu neden bu kadar ağırdı? Sanki içimde başka biri var ve o beni yönetiyormuş gibi.. Kim Taehyung'un böyle bir duygusu yoktu.. Kim Taehyung'un pişmanlık gibi bir duygusu yoktu..

Mutfakta ne kadar kaldım bilmiyorum. Saate baktığımda 00:45'i gösteriyordu. Neden bu kadar düşünüyorum? Neden beni uykusuz bırakacak kadar düşünüyorum?

Bu gece düşünmekten uyuyamicaktım. Biliyorum çünkü dün de böyle oldu.. O zaman vakit kaybetmeden onunla konuşmalıyım değil mi?

"Ah park jimin, kim taehyung'u düşürdüğün hallere bak!"

Kendi kendime mırıldanarak mutfaktan çıkıyordum. Merdivenleri yavaş yavaş çıktığımda hızla atan kalbim yüzünden bi süre durmak zorunda kaldım. Buda neydi?

Nefesimi düzene sokup iyi olduğuma kanaat getirdim ve yavaşça kapıyı tıklattım.

Ses gelmedi. Yoksa uyudu mu? Saat gece 1'e geliyor uyuyor olabilir. Gerçi oda belki düşünmekten uyuyamıyordur. Yada yorgunluktan direk uyumuştur. Kapıyı tekrar tıklattım.

Neden hiç ses yok?

Birden duraksadım ve o sözleri hatırladım..

"Böyle bir şeyi yapacağım için özür dilerim. Sana erkenden veda etmek zorunda olduğum için bana kızma olur mu? Gitmek gerekir bazen fazla yormadan, daha çok bıktırmadan, ardına bile dönüp bakmadan.. Çok karışığım miniğim...Bir yanım olabildiğince huzursuz ve yorgun. Diğer yanım düşlerin gerçekleşeceğine inanıyor ve heyecanını koruyor.. Ama artık toz pembe bir insan olamam.. Gerçekler ortada ve ben artık kendimi kandırmak istemiyorum.."