my savior~VMİN

Başlık bulamadım siz önerin okuduktan sonra

-Ben geldim hiç iyi değilim. Telefonum artık yok.. Yenisini de şimdi almazlar prpfoeodpwdowo Kardeşim izin verdiği sürece yb yazdım. Bu bölüm diğerleri kadar uzun olmadı. Bunu bir geçiş bölümü olarak görün. İyi okumalar<33 yorum ve oy kullanmayan bokumu yesin<33333

*Yazarın ağzından*

"Hayır daha gelmediler Taehyung. Her dakika arama!"

Taehyung gereğinden fazla heyecanlıydı. Çünkü sevdiği adamın ailesiyle tanışacaktı. Aslında bazen jimin'den habersiz görüntülü sohbet ediyorlardı hatta öyle ki ikisiyle de çok iyi kaynaşmıştı. Koyu sohbete daldıkları zaman çoktu..

"Kapı çaldı benim kapatmam lazım!" diyip ayağa kalktı jimin. Hızlı adımlarla kapıya baktı. Gelen Jin hyung'tu.

"Hyung! Hoşgeldin de ne işin var burda?"

Elindekileri jimin'e uzatıp içeri girdi.

"Siz iki şaşkın yanlış bir şey söylerseniz ortalığı sakinleştirim diye geldim. Ayrıca babanın en sevdiği tatlıyı yaptım."

Jin hyung gibi bir abiniz varsa hayat o kadar çok güzel ki.. Ah bir de keşke Merve'nin sevgilisi olsaydı. Neyse aptal Merve banane senin aşkından sevginden!

"Hyung, onların haberi yok gibi davranacaktık ama herkes gayet hazırlıklı."

Öyle ki Taehyung yeol'e söylediği için herkes duymuştu. Ayaklı gazete işte.

"Yeol yüzünden, benim ne suçum var! Ayrıca fena mı kaynaşırlar."

Umarım diye geçirdi içinden jimin.

Mutfakta otururken birden çalan zil ile ikisinin gözleri birbirlerini buldu.

"Kesin bu sefer onlar!"

Koşa koşa kapıya baktı. Ama açtığında sinirleri tepesine çıkmıştı.

"Yeol!"

"Hiç öyle bağırma bacak boylu! Bugün'ün eğlencesini kaçıramazdım!"

Küçük parmağını onun alnına bastırarak sinirle konuştu.

"Bana bak kepçe! Eğer bir sorun çıkarırsan utanmadan çekinmeden kulaklarından tutup seni dışarı atarım!"

Yeol gülümseyerek jimin'in saçlarını okşadı.

"Ama bir sorun var küçük, sen beni arkandan sürükleyemezsin!" diyip içeri geçti rahat bir şekilde.

Jin hyung ve yeol koyu sohbete dalmışken jimin ise heyecanını gizleyerek rahat bir şekilde TV'nin karşısına geçip abur cuburunu yiyiyordu. Madem haberi yok gibi davranacaktı o halde gerçekten de ev halinde olması lazımdı.

Birden sabah gördüğü kabusu hatırladı.. Kabusu birine anlatırsa sanki gerçekleşecek gibi hissediyordu. Sabah uyandığında yastığı ıslanmıştı, ağlamaktan uyanmıştı jimin. O kadar çok kötü bir rüyaydı ki.. Gerçek sanıp uyanamamış, uyandığında da elini direk kalbine götürüp sakinleşmeyi beklemişti.

Daha fazla düşünmek istemediği için elindeki abur cuburları bırakıp mutfağa diğerlerinin yanına gitmeye karar vermişti. O kabusu ne kadar az düşünürse o kadar iyiydi.

"Jimin az önce annen aradı. Havalimanına onları almaya gidiyorum ben. Kedi köpek gibi atışmayın sakın."

Jimin ve yeol onu onaylayıp karşılıklı oturmuşlardı.