S L I P P E D (NGS #7)

34th Slipped

Slipped

Summer

"Can you choose a better tshirt for me, Mama?"

Hindi ko na alam kung paano puputulin ang excitement ni Rousseau. Gusto kong sabihin na hindi pa naman sana ngayong buwan ang binabalak naming pag-uwi pero nauuna na agad siyang mag-impake at kulang nalang ay humingi ng pamasahe sa akin para kusang pumunta roon sa Pilipinas dala ang maliit niyang bagahe!

"Uh?" I bit my lowerlip while watching the two tshirts.

"What's Papa's favorite color of Tshirts? Is it Grey? Because his name is Grey?"

Ngumuso ako nang maalalang madalas ngang magsuot ng abong kulay si Grey na talagang bumabagay sa kanya.

"Yes..." Natatawa kong sabi kaya natataranta agad niyang binitiwan ang isang tshirt at itinupi na iyong isa para ilagay sa bagaheng nakabukas.

Gusto kong sikmuraan ang aking sarili. Anak... Nag-iipon pa ng lakas si Mommy. Hindi pera! Lakas, anak, lakas! Dahil sigurado ako, pag nakaharap ko na iyon ay matutunaw agad ako, manghihina.

Night shift ang aking trabaho kaya tuwing umaga ay hinahatid ko siya sa kanyang eskwelahan at bago pumasok sa trabaho ay muli ko siyang sinusundo. I don't want to bother Mom. Minsan naman ay may mga araw na nagpupumilit siyang siya nalang ang sumundo kay Rousseau pero kadalasan ay ako talaga.

"Did you try contacting Grey?" Muling tanong ni Mommy sa isang araw habang nag-aayos ako ng bulaklak sa vase.

Kakatapos ko lang ihatid si Rousseau sa kanyang eskwelahan kaya noong may nadaanang magandang flowershop ay nagpasya na akong bumili ng bulaklak.

"Uh... Hindi ko macontact eh. Busy 'yon, Mommy. He has no time to cater calls since he's a doctor..." Pasimple kong kinamot ang aking ilong habang nakatalikod sa kanya, nakatitig na lamang sa mga bulaklak na inaayos.

"Nakapagdesisyon kana kailan kayo uuwi? Sabihan mo ako para ma-inform ko rin ang mga Tito mo. At least they're going to send some men for you to guide you..."

I was about to decline Mommy's offer when I realize she's going to push this. I know she got traumatized with what happened years ago. Kahit ako, may nararamdaman din namang takot pero minsan ay namamanhid na ata ako dahil hindi ako gano'n ka takot. Diyan lang gumagapang sa akin ang takot pag naaalala kong hindi ako mag-isa, nariyan si Rousseau.

"Sige po," sabi ko.

Tumahimik si Mommy sa aking gilid pero kalaunan ay tumikhim din. I realize she's still there, parang naghihintay lamang ng tamang tyempo para sabihin ang naiisip.

"Noong tumalikod ka sa inyong kasal..."

Bumigat agad ang aking pakiramdam at dahan dahang napapikit sa maaaring kompronta na mangyayari kay Mommy.

We haven't talk about it. Pinag-uusapan man pero ang palagi kong alibi noong araw na iyon ay hindi pa ako handa. It was futile because they know how excited I was with the preparation of the wedding. Kaya siguro hanggang ngayon ay binabalik-balikan ni Mommy dahil hindi siya kumbinsi sa aking sagot. Alam niyang may iba pa bukod doon.

"Grey's an expert Doctor and I'm sure he did his best to save your father, Chey..."

Naibaba ko ang kamay na nakahawak sa isang pares ng bulaklak lalo na't nanginginig na iyon. I am not prepared with the confrontation and I will never be prepared when it comes to this topic. Palaging umaahon ang namamahingang sugat na akala mo'y naghilom na pero hindi pa pala.

"I don't want to judge your pain since I am not in your shoes and what happened is really hard to accept, but I want you to tell me the truth. Are you blaming Grey for your father's death, Chey? Kaya ka ba umatras hindi dahil hindi ka handa kundi dahil hindi mo matanggap na hindi niya nasalba ang iyong ama?"