Texting|| Hep Aklımdasın

2.5

11k❣️

Instagram| Helly743

💌

Peri'nin böyle bir şey söyleyeceğini tahmin etmediğim için afallamıştım. Bende seni seviyorum, bana çok iyi geliyorsun desem tek bir kelime bile edemediğim için sadece öyle boş ifadelerle gözlerine bakıyordum.

Derin bir nefes alarak bakışlarımı gökyüzüne çevirdiğimde yaklaşık yalı kadar büyüklükte olan, içinde sahte insanların olduğu kapı yavaşça aralalandı. Babam'ı görmüştüm. Aylardır ilk defa yüzünü görüyordum. Bu durum gözlerimin dolmasına sebep olsa da dik durmayan özen göstererek yanına doğru ağır adımlarla ilerledim. Böylece Peri'ye vereceğim cevabı da ertelemiş olmuştum.

"Çağın?" Yarı titreyen, yarı soruyla karışık çıkan sesiyle ağzından ismimi duyduğum da dişlerimi birbirine bastırarak tam karşısında durdum. Beni tanıyabilmesi bile bir mucizeydi.

"Baba?" Benden nefret etmiyordu. Ama beni sevmiyordu da. O da herkes gibi Çağrı'nın tarafını tutmuş ve beni başından savmayı tercih etmişti. Hemde bana inandığını söyleyerek.

"Hoşgeldin!" Ne yapacağını bilemez bir şekilde elini omzuma koyduğunda alaycı bir şekilde gülümsedim. Bir anda bana sıkıca sarılmasıyla ellerim havada kalmıştı. Neydi şimdi bu? Beni özlediğini falan mı göstermek istiyordu?

Gözlerimi kısarak ifadesizce sarılmadan öylece geri çekilmesini bekledim. Onları affetmek için gelmemiştim buraya. Ödeşmemiz gereken konular vardı. Geri çekilerek sırtımı sıvazladığımda bakışları arkamda benimle birlikte bekleyen Peri'ye kaydı.

"Arkadaşın mı?"

"Sevgilim." Diyerek düzelttim. Bok çukuruna doğru gidiyordum. Adım attığım her yer biraz daha batıyordu. Peri şaşırmış bir şekilde bana döndüğünde, çaktırmamaya özen göstererek elini öne doğru uzattı.

"Peri ben." Babam yutkunarak bakışlarını bana çevirdiğinde gülümsemeye çalıştım. Büyük ihtimalle Ceren'i nasıl unuttuğumu düşünüyor olmalıydı.

"İçeri gelin." Geriye çekilerek kapıyı açtığında terttüt etmeden Peri'nin elinden tutp adımımı sert bir şekilde zemine bastırdım.

Peri hem sevinmiş gibiydi, hemde onun teklifine gerçekten evet diyip demediğimi merak ediyordu.

Göz kapaklarımdaki yorgunlukla, ağır adımlarla salonda ilerlerken her bir alanda anılarım gözlerimin önünde canlanıyordu. Çağrıyla sürekli kavga edip, gülüşmelerimiz. Babamla ve Çağrıyla maç izlerken delirmelerimiz. Hepsi aklımdan bir bir geçiyordu. En önemliside Ceren'in yaşama ihtimaline karşı sanki her yerde kokusu varmış gibi hissetmeye başlamıştım.

Cerenle olan her bir anımız gözlerimin önünden geçerken duraksadım. Onu çok özlediği biliyordum ama kalbimin bir taraflarında ona karşı öfke vardı. Beni bırakıp nasıl gitmişti. Böyle bir şeyi neden yapmıştı? Ona kendimden fazla değer verirken bana bunu nasıl yapabilmişti. Gözlerimi kapatarak durduğumda, düşüncelerimden sıyrılmamı sağlayan Peri olmuştu.

"İyi misin?" Endişeyle tuttuğu elimi bırakıp avuç içleriyle yüzümü kavradığında gülümsemeye çalıştım.

"İyiyim. Sadece bir anda her şey üstüme gelmeye başladı."

Babam önümüzde ilerlerlerken misafir salonuna geldiğimizde dişlerimi birbirine bastırdım. Biliyordum ki misafir salonuna sadece babamın iş arkadaşları ve eve gelen birkaç akrabalar girerdi. Beni de artık oğlu gibi görmediği için bunu normal bir şekilde karşılamalıydım.

"Gelin oturun böyle!" Gergin görünüyordu. Her an düşüp bayılacakmış gibi gözlerini ovuşturdu. 50 yaşına yaklaşmasına rağmen hala saçlarının dökülmemesini garipsesemde, bir yandan ileride benimde saçlarımın dökülmeyecek olması hoşuma gidiyordu. Ellerini saçlarının arasında gezdirerek eliyle işaret ettiğinde gösterdiği yere oturduk.

"Çağrı yok mu ya? Daha eski günleri iade edecektik." Alayla konuşmama karşın Peri gülsede, babamın yüz hatları gittikçe gerginleşiyordu.

Bir şey yazmak için yeltendiğimde, telefonumun tiremesiyle gelen mesajın üzerine tıkladım.

0523*: Ceren'i bu kadar çabuk unutacağını hiç düşünmemiştim.

0523*: Onu sevdiğini sanıyordum.

0523*: Yanılmışım!

0523*: Sen Ceren'in yaşadığını öğrenmeyi bile hal etmiyormuşsun!

Gelen mesaja karşı kaşlarımı çattım. Ben kötü birisi miydim? Bu zaman kadar herkesi mutlu etmek için elimden ne geliyorsam yapmıştım. Kimsenin üzülmemesini sağlamıştım. Tek bir hatamın bedeli bu olmalıydı!

Sinirden gözlerimin titremesiyle yazmak için yeltendiğimde babamın konuşmasıyla bakışlarımı ona doğru çevirdim.

"Çağın, Çağrı ölüyor!"

-Bölüm Sonu-

Bölümü salıp ödev yapmaya kaçıyorum💓

nasıldı?

Sizce Ceren neden Çağından gizlendi?