Texting|| Hep Aklımdasın

3.5

Instagram| helly743

Gerçekten önceden her gün bölüm attığım günleri özlüyorum. Şu an hastayım ve neyim olduğunu bilmiyorum, dersler ayrı bir konu, sınavlar ayrı derken bölüm yazmakta zorlanıyorum. 
Beklettiğim için özür dilerim💓

💌

"Mısır patlattım, hep birlikte yeriz?" Gözlerimi açmakta zorlanarak oturduğum koltuktan Ceren'e baktım. Dalga geçercesine konuşuyordu ve onun saçmalıklarına dayanmaktan başka bir seçeneğim yoktu.

Geldiğime, onlarla kalacağıma babamda epey şaşırsada beklediğim tepkiyi vermemiş, bana oldukça sıcak davranmıştı. Bana gösterdiklere odaya, eski odama yerleşmiştim. Doğrusu kıyafetlerimden hiç birisi şu an yanımda yoktu ama dolabımda eskiden giydiğim bütün kıyafetler duruyordu.

Biraz kendi kendime ağlayıp, birazda Peri'yi düşünerek dinlenmiştim. Bu yaşadıklarım hiç mantıklı, akıl alır şeyler gelmiyordu. Kim hayatı boyunca Aşkı Memnu 2'yi çekecek senaryoyla karşı karşıya gelmişti ki?

Üzerime gri eşofmanımı ve siyah hırkamı giyerek yüzümü yıkayıp aşağıya indim. Beni güçsüz görüp arkamdan gülmelerini istemiyordum. Ve saat geceye yaklaşırken Ceren'in ısrarı üzerine film açmış, üçümüz aynı salonda film izliyorduk.

Bana uzattığı patlamış mısırları alarak yanıma yerleştirdim. Onun elinden bir şeyin boğazımdan geçmesini istemiyordum. Önceden hiç yemek yapamadığını bildiğim için, pıtlak bile pıtlatamadığından her gün odamda film seyretmeden önce bütün her şeyi ben hazırlardım.

Gözlerimi ovalayarak soluma baktım. Çağrı Ceren'in beline tek elini dolamış, diğer eliylede saçlarını okşuyordu. O an o kadar midem bulanmıştı ki yüzümü kırıştırdım. Resmen benim onları kıskandığımı düşünüp, nispet yaparcasına birbirleriyle oynaşıyorlardı.

Dizlerimi karnıma kadar çekerek telefonumu elime aldım. Peri'ye mesaj atmak istiyordum ama yapamazdım. Onu kendimden uzaklaştırma kararı almıştım ve arkasında duracaktım.

"Filmi açsana Çağın!" Ceren'in sesiyle iğrenircesine suratına bakıp dudağımı ıslattım.

"Pekala." İfadesizce ayağa kalkıp CD lerden birisini takıp geri yerime oturdum.

Öyle mükemmel bir film seçmiştim ki şu an ki durumumuz için gerçekten çok uygundu. Adam onu seven kadını, bir başkası için terk edip gidiyordu. Hemde öylece arkasına bile bakmadan. Orda roller biraz farklıda olsa, bizim duruma benziyordu.

Film bitene kadar aklımda olan tek şey Periydi. Onu şimdiden özlemiştim. Bana yaşam sevinci veren tek kişiydi ve onu kaybetmek istemiyordum. Çağrı ise tüm film boyunca ifadesizce filmi seyretmişti. Arada kaşları çatılmış, mimikleri oynamıştı ama yine de kendinden ödün vermemişti. Belki ölmek üzere olduğunu bildiği için böyle durulmuştu, belkide pişman olmuştu. Ama pişman olduğunu hiç sanmıyordum.

"Oyun oynayalım mı?" Ceren'in verdiği saçma fikirle ona doğru döndüm. Hala yaşamış olduğu gerçeğine alışamasamda, bu onun için bir anlam ifade etmiyordu.

"Ne oynayacağız? Çocuk gibi şişe çevirmece oynamamızı ister misin?" Alayla kurduğum cümleye karşı gözlerini kıstı.

"Hadi ama çok sıkıcısın Çağın!"

"Neden acaba?" Sorduğum alaylı soruya karşın kaşlarını çattı. Ne bekliyordu benden, onunla kanka olmamı falan mı?

Sinirlenmemeye çalışarak gözlerimi ovuşturdum. O kada bitkin ve yorgun hissediyordum kendimi, konuşmaya bile gücüm yoktu.

"Tamam buldun işte doğruluk mu cesaretlik mi oynayabiliriz." Ortaya attığı fikirle ellerimi dizlerime yerleştirdim. Gerçekten onu görmediğimden beri zihnini çok geliştirmişti.

"Benim gizlediğim bir şeyim yok."Çağrı'nın uzun bir süreden sonra ilk defa konuşmasıyla ona doğru döndüm. Bitkin görünüyordu. Hastalık onu epey yıpratmış olamlıydı.

"Tamam," dedim ellerimi koltuğa koyarak. "Ama bence şişeye gerek yok, zaten amacımız belli, sorun istediğiniz soruları." Ceren'in hafifçe dudağı kıvrılırken, Çağrı da aynı şekilde ellerini birbirine sürttü.

Neyi merak ediyor olabilirlerdi? Her şey açığa kavuşmuştu. Onların değil, benim merak ettiğim soruları sormam lazımdı. Ama onlara prim verip, mutlu edemezdim. 

"Tamam o zaman ilk ben soruyorum." Acaba ne kadar itici bir insana dönüştüğünü farkında mıydı?

"Evet ilk sorum Çağın'a. Benimle birlikteyken hiç beni aldattın mı?" Bakışlarım Çağın'a kayarken Ceren'e sinirle baktığını gördüm.

Gerçekten amacını anlamamıştım, benim onu aldattığımı mı düşünüyordu?

"Bu soru ne alaka şimdi Ceren?" Çağrı tıslayarak Ceren'in koluna toktuğunda, Çağrı'nın sinirlendiğini görmek beni mutlu etmişti.

"Ne var canım, uzun süredir görüşmedik sonuçta! Hem daha sıra sanada gelecek Çağrı Bey!" Ceren gülerek Çağrı'yı öptüğünde bir öpücük onu ikna etmeye yeterli gelmişti.

"Aldattım," dedi tok çıkan sesimle. "Sonuçta sen ölmemişsin ve Periyle birlikteyken henüz seninle ayrılmış sayılmazdım." Onu kızdırmak için kurduğum cümleyle başarılı olabilmiştim. Çünkü yüz hatları gerginleşmişti.

"Ceren benim uykum geldi. Bu saçma oyuna yarın devam etsek olur mu sevgilim." Çağrı'nın sona doğru bastırdığı cümleyle yalandan güldüm.

Ceren kafasını hızlıca sallayıp ayağa kalktığında, koltukta arkama yaslandım. Onun kiminle ne yaptığı gram umrumda değildi. Sonuçta o benim için ölü bir insandı. 

"Sen gelmiyor musun, yalnız mı uyuyacağım?" Çağın ellerini Ceren'in beline dolayıp kendine çektiğinde Ceren değişik bir ses çıkarttı.

Gerçekten birbirlerini seviyor olmalıydılar.

"Size iyi geceler." Dedim üzerimdeki hırkamı düzeltirken. Umursamazlıktan gelmek en mantıklısıydı.

"İyi geceler."

"İyi geceler."

İkisini de geçerek merdivenlerden üst kata çıkıp odamın kapısını araladım. Tek istediğim Periyle konuşmaktı ama yapamıyordum. Kendimi yatağın üzerine fırlatarak dün gece Peri'den gizlice aldığım kolyesini cebimden çıkartıp, avucumda sıktım. Üzerine onun kokusu sinmişti. O kadar güzel kokuyordu ki ben hiçbir kokuda kendimi bu kadar huzurlu, kimsenin yanında kendimi bu kadar mutlu hissetmemiştim.

"İyi geceler sevgilim." Kolyesini öperek yorganı üzerime çekip kendimi uykunun kollarına hapsettim.

Yarın beni zorlu bir gün bekliyordu ve sanırım mutsuzluk üzerime hapsolmuştu.

-Bölüm Sonu-

Nasıldı?

1 martta sınavlar başlıyormuş ve ilk defa sınav olmamızı istemiyorum. Yani kaç kez iptal oldu ve sanki çalışırsam yine son gün iptal olacakmış gibi geliyor ve asla çalışasım gelmiyor. Şu an bütün gün oturup ağlayabilirim. Keşke en başta sınav olsaydık🥺